Uchronie Wiki
Registreer
Advertisement
Republik Danmark
Deelrepubliek Denemarken
Lidstaat van de Noordzeefederatie
Uchronie: De Drie Tijden
Vlag van Denemarken
Vlag van Denemarken
Hoofdstad: Kopenhagen
Grootste stad: Kopenhagen
Andere steden: Århus, Odense en Aalborg
Taal: Deens
Religie: Protestant
OTL: Wikipedia over Denemarken

Denemarken, officieel de Deelrepubliek Denemarken, is een de enige deelrepubliek van de Noordzeefederatie in Scandinavië en heeft Kopenhagen als hoofdstad. De enige landgrens van Denemarken is de grens (langs de rivier de Vidå) met Saksen, dat ook tot de Noordzeefederatie behoort, in het zuiden. Ten westen ligt de Noordzee, ten noorden het Skagerrak en ten oosten liggen het Kattegat en de Oostzee. Het verst verwijderd van de kust is men in het midden van Jutland, op 52 km afstand.

Geschiedenis[]

De Drie Tijden, Europa in 1957 staatkundig

kaart van Europa in 1957

Vroege geschiedenis[]

Denemarken was van de 9e eeuw tot de 11e eeuw (de periode van de Vikingen) een grootmacht, met Jutland, Seeland, en het zuidelijke deel van het huidige Zweden als basis. In het begin van de 11e eeuw was koning Knoet I gedurende 19 jaar koning van Denemarken en van Engeland, en daarnaast korte tijd koning van Noorwegen.

Middeleeuwen[]

De Vikingen hadden het land in contact gebracht met het christendom. Koning Knoet de Grote begunstigde de geestelijkheid. De kerk werd weldra een machtsfactor naast de koning. Aan het einde van de 13e eeuw was de koning in een zwakke positie. Koning Erik V werd door de adel gedwongen tot ondertekening van de zogeheten håndfæstning (1281), die kan worden gezien als de eerste grondwet van Denemarken. De strijd tussen koning en adel werd in de 14e eeuw voortgezet, waarbij Christoffer II in 1320 opnieuw grote concessies aan adel en geestelijkheid moest doen. De verzwakking van het koningschap leidde uiteindelijk tot een diepe politiek-militaire crisis, waarbij de Duitse graaf Gerard III van Holstein erin slaagde het Deense hertogdom Sleeswijk onder zijn gezag te brengen.

Koningin Margaretha I bracht de Unie van Kalmar tot stand (1397), waardoor Denemarken, Noorwegen, Zweden, Finland, de Faeröer, IJsland, en Groenland onder het Deense koningshuis verenigd werden.

Scandinavische conflicten[]

Zweden en Finland verlieten de unie in 1520 na een felle opstand tegen het tirannieke bewind van de Deense koning Christiaan II, welke geleid werd door de Zweedse edelman Gustaaf Vasa. Noorwegen verliet de unie echter pas in 1814, toen het als gevolg van het bondgenootschap dat de Denen met Napoleon hadden gehad, aan Zweden werd overgedragen. De reformatie werd in 1536 in Denemarken ingevoerd; het land werd luthers.

In de 17e eeuw hebben Denemarken en Zweden herhaaldelijk oorlog met elkaar gevoerd over de suprematie in Noord-Europa. In de oorlog van 1655-1658 verloor Denemarken de landstreek Skåne, een gebied dat eeuwenlang bij Denemarken had gehoord en waar de bevolking een Deens dialect sprak. Pogingen van Deense zijde om dit gebied te heroveren, liepen echter op niets uit.

De constitutionele Monarchie[]

De Deense liberale beweging werd erg actief in de jaren 1830 en tijdens de regering van Frederik VII werd Denemarken in 1849 een constitutionele monarchie.

Pogingen om het deels Deense, deels Duitstalige Sleeswijk nauwer met Denemarken te verenigen, leidden in 1849 tot een opstand van de Duitse bevolkingsgroep in Sleeswijk Holstein, die - na aanvankelijke successen - door het Deense leger werd onderdrukt.

In 1864 verloor Denemarken een oorlog tegen Oostenrijk en Pruisen, die namens de Duitse Bond Denemarken aanvielen wegens de beweerde of reële onderdrukking van de Duitse bevolkingsgroep in Sleeswijk-Holstein, een gebied dat door de Deense koning werd bestuurd. Als gevolg van deze oorlog moest Denemarken heel Sleeswijk-Holstein afstaan aan de Duitsers, inclusief het grotendeels Deenstalige noorden van Sleeswijk.

Aan het einde van de 19e eeuw voerde Denemarken verstrekkende sociale hervormingen door, die echter niet lang stand hebben gehouden door het uitbreken van de Grote Oorlog.

De Eerste Wereldoorlog[]

In de Eerste Wereldoorlog probeerde Denemarken neutraal te blijven, maar in 1918 viel Rusland het land binnen en werd het in enkele weken ingelijfd in de staat Rusland. De Deense cultuur kwam onder zware druk te staan: iedereen die geen Rus was had een ondergeschikte status en kon slechts beperkt eigen keuzes maken. Zo was het, net als in de rest van Russisch Europa voor niet-Russen niet mogelijk om zelf een beroep te kiezen, of zelf te bepalen waar men ging wonen. Hoewel iedereen geacht werd Russisch te leren gebeurde dit slechts mondjesmaat, aangezien het vloeiend spreken van Russisch geen invloed had op de status van iemand of diens bewegingsvrijheid.

De autonome provincie Denemarken[]

In 1930 werd Denemarken officieel een autonome provincie, waarvan de grenzen erop waren gebaseerd dat alle gebieden met een Deense meerderheid er binnen moesten vallen. Dit hield ook in dat de Deense coloniën, waaronder IJsland en Groenland, niet meer bij Denemarken kwamen te horen. Omdat de Russische regering in feite nouwelijks eigen onderzoek deed naar de bevolkingsspreiding werden hiervoor waarschijnlijk oude Duiste kaarten van rond het begin van de Grote Oorlog gebruikt. Mede daardoor hebben in de daaropvolgende jaren aanzienlijke aantallen Denen die buiten de grenzen van de autonome provincie waren komen te wonen gedwongen moeten verhuizen, om nu wel binnen de grenzen te komen te wonen.

Het uit Denen bestaande bestuur van de provincie had van het allereerste moment al geen enkele zeggenschap over de eigen provincie en in feite was het nog steeds Moskou dat de dienst uitmaakte. Dat dit de Deense bevolking niet ontging blijkt uit het enorme wantrouwen dat men jegens de regering koesterde. Ook het wantrouwen maakte echter weinig uit: elke inwoner van Denemarken die niet van Russische komaf was (nu in feite alleen nog Denen, daar alle anderen gedwongen naar andere provincies hadden moeten verhuizen, zoals de Denen naar Denemarken hadden moeten verhuizen) was in feite weinig beter af dan een leifeigene in het vroegere tsarenrijk.

De onafhankelijkheid[]

De grote epidemie trof Denemarken halverwege 1954. Dit was aanzielijk eerder dan de uitbraak in Rusland waardoor de Denen, ondanks het sterftepercentage van zo'n 25%, snel konden reageren toen Rusland getroffen werd. Denemarken is één van de weinige landen waarbij Rusland actief geprobeerd heeft de onafhankelijkheid te verhinderen. Rusland heeft in totaal zo'n 5000 militairen naar Denemarken gestuurd. De Denen vochten terug met wapens die de Canadezen het land binnensmokkelden. Hoewel het Russische leger goed getraind was en de Deense opstandelingen niet, winnen die laatsten doordat zij in aantallen veel groter zijn en Rusland al snel veel soltaten terug moet trekken voor de verdediging van de zijn grenzen in Azië. Bij deze opstand, die bekend is geworden als "Farvellet" (Deens voor "het vaarwel"), zijn veel slachtoffers gevallen. Bekend is dat de de Russen 694 man verloren en de Deense verliezen worden geschat tussen de 2000 en 2500. In 1956 vertrok de laatste Russische soldaat uit Denemarken, waardoor dat jaar meestal beschouwd wordt als het jaar waarin het land onafhankelijk werd, hoewel Rusland het pas twee jaar later officieel erkende.

In eerste instantie veranderde er voor de mensen weinig. Eerst, onder het Russische bewind mocht men niks, daarna kon men door gebrek aan middelen nog steeds niks. Het duurde zeker vier jaar voordat hiet echt verandering in kwam, maar toen die eenmaal kwam gingen dingen ineens snel. begin jaren 60 begon het door de Amerikaanse steun economisch weer beter te gaan. Langzaamaan werden allerlei vervormingen doorgevoerd. Er werd een grondwet aangenomen, onderwijs werd opgezet en er werden allerlei maatregelen genomen om de opkomdende industrie, landbouw en de groeiende middenstand te stimuleren. In het begin van de jaren zestig zagen ook veel mensen de kans om te verhuizen, waarbij veel mensen naar hun geboortestreek terugkeerden. Vooral voor jongere mensen is dat echter vaak niet de plek waar hun familie oorspronkelijk vandaan kwam, en mensen van wie de geboortegronden buiten Denemarken waren komen te liggen, zoals IJsland en Sleeswijk-Holstein, konden sowieso niet terug.

De Noordzeefederatie[]

De Drie Tijden, Europa in 1973 staatkundig

kaart vijf: Europa in 1973

Onder het motto "samen sta je sterker" vormde Denemarken in 1967 samen met de Nederen, Saksen en Marken de Noordzeefederatie. De voordelen die Denemarken (en de drie andere landen) hiervan hadden zorgden voor een nieuwe zet in de ontwikkeling van Denemarken. Vooral de industrie groeide, hoewel er in de landbouw ook grote vooruitgang geboekt werd, er zelfs al een dienstverlenende sector opkwam, en ook de middenstand hard groeide. Allerlei ontwikkelingen bleven plaatsvinden die ervoor zorgden dat het land steeds welvarender en stabieler werd. Zo vanaf midden jaren zeventig lijkt Denemarken steeds meer op een westers land zoals wij dat kennen. Het menselijk leed is uiteraard niet vergeten, Rusland wordt diep gehaat, en de Denen zijn een gewond volk. Toch lijkt het Denemarken in 2009 verbazend veel op het Denemarken zoals we dat kennen.

Geografie[]

Het grootste deel van Denemarken wordt gevormd door het schiereiland Jutland (Jylland). De hoofdstad ligt op het grootste van de Deense eilanden, Seeland (Sjælland), dat door een smalle zeestraat, de Sont, gescheiden is van Zweden. Ook de eilanden Funen (Fyn), het in de Oostzee gelegen Bornholm, Lolland, Falster en Langeland behoren tot Denemarken. De grootste steden zijn Århus, Odense en Aalborg.

Advertisement