Stefan II(ur.13 września 1717 Kraków , zm.25 lipca 1744 Kraków)-Cesarz Rzeczpospolitej Trojga Narodów z rodu Batorych.
Życiorys
Przed objęciem władzy
Stefan przyszedł na świat 13 września 1717 jako jedyny syn i najstarszy syn cesarza Ludwika II i jego żony Zofii Ferdynandy. Miał on dwie siostry Annę i Zofię. Stefan w przeciwięstwie do ojca cieszył się doskonałym zdrowiem i miał duże predyspozycję do zdobywania wiedzy. W wieku szesnastu został wysłany w trzyletnią podróż po zachodniej Europie w trakcie której przemierzył Niemcy, Niderlandy, Francję, Hiszpanie i Włochy. W trakcie pobytu na zachodzie opanował język niemiecki, Francuski, Hiszpański i Włoski. Po powrocie do kraju poślubił Annę Czernichowską córkę byłego księcia Jaksy Jana. Po śmierci ojca w lipcu 1743 został koronowany na nowego Cesarza.
Panowanie
Cesarz Stefan w trakcie swej koronacji złożył przysięgę że wyprowadzi kraj z zastoju w którym znalazł się on z w trakcie panowania swego ojca Ludwika. Według władcy najlepszym na to sposobem będzie wprowadzenie w cesarstwie rządów absolutnych na wzór Francji. Wywołało to wściekłość magnatów którzy zaczęli oskarżać władcę o to że dąży do pozbawienia ich znaczenia w państwie. W związku z tym oburzeniem jeden z posłów niejaki Jakub Szymański herbu ślepowron doprowadził do pierwszego w dziejach Polski zerwania sejmu co miało duże konsekwencję jeśli chodzi o losy państwa. W czasie panowania jego ojca doszło do znaczących zmian w regionie środkowoeuropejskim. W 1715 roku zmarł bezpotomnie król Czech Krystian I Wirtemberski w związku z czym na mocy Układu Praskiego zawartego w 1648 Czechy przeszły pod panowania Cesarza Niemiec Jóżefa I. Natomiast w królestwie Węgier w roku 1736 doszło do zawarcia zwiążku małżeńskiego pomiędzy synem i następcą króla Węgier Jerzego I księciem Jóżefem a córką i następczynią Cesarza Niemiec i króla Czech Karola VI(II) arcyksiężniczką Marią Teresą. Co doprowadziło do połączenia Czech, Austrii i Węgier w jedno państwo. W chwili wstąpienia na tron Stefana na terenie Rzeszy trwała wojna o sukcesję Austryjacką która wybuchła w 1741 po śmierci Karola VI. Wojna toczyła się miedzy elektorem Bawarii Karolem Albertem, elektorem Saksonii Fryderykiem Augustem II a Marią Teresą dziedziczką Karola i królem Węgier Jóżefem I. Cesarz ze względu na sojusz z Węgrami opowiadał się po stronię Austrii. W tym celu postanowił zwołać zjazd do Krakowa podczas którego miało dojść do spotkania pomiędzy władczynią Austrii i Czech, Królem Węgier i Cesarzem Rzeczpospolitej w celu ustalenia warunków na jakich cesarstwo miało wspomóc walczących Austryjaków i Węgrów. Zjazd miał się odbyć 20 lipca 1744r.
Zjazd Krakowski
Podczas zjazdu zadecydowano że wojska Polskie wesprą siły Węgiersko-Austryjackie przeciwko siłom Sasko-Bawarskim. W zamian za udzielenie pomocy Bawaria miała trafić w ręce syna cesarza 4 letniego Stanisława. Dodatkowo Łużyce należące do Saksonii miały zostać włączone do Cesarstwa.
Śmierć
Po trwających pięć dni obradach dnia 25 lipca wydano wielką ucztę która miała przypieczętować zawarcia uczty. W trakcie jej trwania cesarz po wypici pucharu z winem upadł i stracił przytomność po czym zmarł po kilku godzinach. Prawdopodobnie władca został otruty albo przez agentów z Saksonii lub z Bawarii albo przez Polską szlachtę niechętną cesarzowi z powodu jego absolutycznych zapędów. Wobec śmierci Stefana nie doszło do wsparcia Austrii i Węgier przez siły Polskie. Władzę objął po nim 4 letni syn Wacław.