Cesarstwo Rosyjskie (ros. Российская Империя [Rossiyskaya Imperiya]), znane również jako Carstwo Rosyjskie, zostało oficjalnie założone 22 października 1721 roku wraz z koronacją Piotra I Wielkiego na pierwszego i ostatniego cesarza Rosji. Jego panowanie zapoczątkowało erę niezwykłego rozwoju i ekspansji terytorialnej, która trwała przez stulecia. Cesarstwo to jest największym państwem na świecie, z powierzchnią przekraczającą 23 miliony km², obejmując tereny od Europy Wschodniej po wybrzeża Pacyfiku.
Historia[]
Pierwszy i ostatni Cesarz[]
Cesarstwo Rosyjskie zostało założone 22 października 1721 roku w Petersburgu. Aktualnym władcą był wtedy imperator Cesarz Piotr I Wielki, który to ogłosił Rosje Cesarstwem. Sam nadał sobie tytuł imperatora i ogłosił się pierwszym Cesarzem Rosji. Zmienił on także nazwę hymnu i jego tekst na Boże, Zachowaj Cesarza!. Jeszcze tego samego dnia przeniósł on stolicę z Petersburga do Moskwy.
Przywrócenie tytułu Cara[]
W 1725r. Piotr I zmarł, a jego miejsce zajęła jego żona - Caryca Katarzyna I. To ona przywróciła ponownie tytuł Cara bez zmiany nazwy państwa na Carstwo Rosyjskie, uznawała ona dwie nazwy co wprowadziło wiele komplikacji. Przywróciła ona także starą nazwę i tekst hymnu Rosji - Boże, Zachowaj Cara! (w tym przypadku: Caryce). Wraz z panowaniem Carycy udało się przywrócić stolice do Moskwy co spowodowało wiele trudności społecznych i szybki spadek znaczenia Petersburga, którego rozwój zahamował wraz z większym zainteresowaniem Moskwą. Według założeń Carycy miało być to miasto-forteca nie do przebicia, dlatego też wydano ogromne pieniądze na budowę wielkich fortyfikacji dokoła miasta.
Wojna z Turcją[]
W 1731r. stosunki pomiędzy Carstwem a Imperium Otomańskim szybko się zmieniły. Turcja chciała ponownie odbić Krym zabrany w 1721r. w wyniku Najazdu na Rumunie w roku 1719. Caryca postanowiła zmobilizować dużą ilość wojsk Carskich i wysłać je na tereny Mołdawii, Krymu i Armenii.
Wojna wybuchła jesienią 1731r, bezpośredni powodem był zaczęty przez Rosjan atak na Istambuł i Bursę. W wyniku tych ataków zginęło ponad 5 tyś żołnierzy rosyjski. Według najwyższych stopni generałów armii Carskiej przejęcie tych miast byłoby korzystne z powodu znaczenia dla ludności i władzy. Istambuł nie udało się przejąć, a Bursę okupowano przez 3 miesiące aż do wiosny 1732r.
Największe walki tym czasem trwały na Ukrainie gdzie armia Carska była zmuszona do wycofania się z Mołdawii. W roku 1731 doszło do spektakularnej bitwy pod Pokrowka. Wówczas podczas tych walk swoje życie oddało ponad 50 tyś żołnierzy z armii tureckiej podczas mniej niż 1 tygodnia co zmusiło armie do wycofania się. Dalsze natarcia wojsk rosyjski spowodowały upadek Turcji wraz z wejściem wojsk do Bukaresztu, Turcy postanowili złożyć broń z powodu złej sytuacji ekonomicznej i wielkiego głodu spowodowanego odcięciem większości terenów rolniczych i zatrzymaniem handlu pomiędzy innymi państwami europejskimi.
W wyniku tej wojny Turcja rozpadła się na Turcje, Rumunie, Mołdawie i Armenie osłabiając pozycji Osmanów w Europie. Większość większych miast została poważnie uszkodzona poprzez spalenie miast i plądrowanie. Było to rozpoczęcie upadku Turcji.
Mapa Cesarstwa Rosyjskiego na stan z 2024
Śmierć Carycy[]
Caryca Katarzyna I zmarła 29 września 1731r. w Moskwie. Zmarła ona na gruźlice co było ukrywane przed społeczeństwem rosyjskim. Wtedy to postanowiono zmienić nazwę okupowanej Bursy na Katarzynogród, a nazwa ta pozostała do dziś co wynika z traktatu w Erywaniu.
Nową Carycą Rosji została Elżbieta Romanowa.
Odbudowa[]
Nowa Caryca tuż po wojnie zarządziła 5-letni okres odbudowy państwa po wbrew pozorom wyniszczającej Rosji wojnie, mimo krótkiego okresu trwania wojny Rosja straciła razem ponad 300 tysięcy żołnierzy w walkach głównie w rejonach Ukrainy i Mołdawii. Wiele tamtejszych miast zostało spalonych i splądrowanych co doprowadziło do większych problemów w tych rejonach związanych m.in. z dostępem do jedzenia. Caryca chciała także odbudować i powiększyć armie Carską o 30 tysięcy żołnierzy.
Wojna wiązała się także z ogromnymi kosztami utrzymywania armii co doprowadziło do problemów gospodarczych co też miało być rozwiązane w 5-letnim okresie odbudowy. Caryca chciała także unowocześnić gospodarkę zapewniając lepszy sprzęt na polu i wykorzystywanie nowoczesnych metod uprawy roli i nowych materiałów budowlanych. W planach było dalsze rozwijanie Moskwy co doprowadziło do usunięcia niektórych fortyfikacji w celu powiększenia granic miasta o nowe niezamieszkane terytoria.
Ostatecznie odbudowa państwa dała możliwość dalszego rozwoju oraz ekspansji dzięki nowoczesnemu jak na tamte czasy wojsku. Rosja zyskała na znaczeniu i stanowiła jedno z najpotężniejszych mocarstw świata.
Wojna siedmioletnia[]
Bitwa o Bartenstein
20 lat po zakończeniu planu 5-letniego wybuchła wojna siedmioletnia, która to ponownie włączyła Rosje w stan wojny, tym razem już na szerszą skale. Oddziały Rosyjskie wtedy wkroczyły na terytorium Rzeczpospolitej Obojga Narodów w celu przejęcia terytoriów Prus.
Pierwszą większa bitwą stoczoną z Prusami była Bitwa o Bartenstein, która po parunastu dniach walk została zakończona wygraną Rosji. Był to moment kiedy oddziały pruskie musiały się wycofać na tereny Prus Książecych gdzie chciały kontynuować defensywę w czasie gdy przygotowywano nowe jednostki do walki z Rosjanami. Momentem kulminacyjnym była Bitwa pod Królewcem która zadecydowała o losach wojny. Po tej bitwie wojska rosyjskie musiały się wycofać ponownie do Rzeczpospolitej gdzie zaprzestały swoje działania ofensywne.
W 1759r. wojska pruskie postanowiły wejść na tereny cesarstwa i rozpocząć tam działania wojenne, w tym celu Prusy wystawiły armie o łącznej liczbie żołnierzy która wynosiła nieco ponad pół miliona. Zmusiło to Rosje do wycofania swoich wojsk z Polski i rozpoczęcia działań defensywnych głównie na terenach Ukrainy oraz Smoleńska.
Konflikt pomiędzy tymi państwami zakończył się w 1762r. kiedy to Cesarstwo postanowiło zawrzeć pokój w Krakowie na mocy którego Prusy miały by dostać ogromne ilości pieniędzy jako reperacje wojenne, co znacznie przyczyniło się do sytuacji gospodarczej w carstwie. Był to moment kiedy to chwała dawnej Rosji sprzed dwóch dekad zanikła przez triumfalne zwycięstwo Prus nad Rosją. Zmusiło to Rosjan do zaprzestania działań ekspansyjnych, oraz skupienie się na działaniach związanych z ponowną odbudową gospodarki i wojska po wojnie siedmioletniej.
Rewolucja przemysłowa[]
W Wielkiej Brytanii już na początku drugiej połowy XVIII w. rozpoczęła się masowa industrializacja, proces ten nieco przyhamował w czasie wojny siedmioletniej, która wymagała większej ilości fabryk lecz nie było na to pieniędzy. Cała Europa poczęła podążać drogą Wielkiej Brytanii i też rozpoczęła industrializacje. Rosyjskie władze od razu zaczęły się interesować nowymi rozwiązaniami technologicznymi z krajów z zachodu więc już na początku lat 60 XVIII w. rozpoczęto podejmowanie kroków, które miały tą rewolucje zapoczątkował na terenach cesarstwa.
Związku z słabą sytuacją gospodarczą dla Rosji ważne było szybkie odbudowanie się ze strat powojennych, dlatego władze postanowiły zainwestować niemalże wszystkie dostępne środki w budowę zindustrializowanych fabryk zaprzestając chwilowo budowę manufaktur oraz rozpoczęcie wzmożonego wydobycia surowców naturalnych takich jak węgiel i żelazo. Sprzedaż tych surowców na zachodzie bardzo opłaciła się państwu Rosyjskiemu co przyczyniło się do szybkiego powrotu do stanu sprzed wojny siedmioletniej. Rosja rozpoczęła industrializacje na pełnej skali. Poczęto stosować nowe technologie z Wielkiej Brytanii, Francji i z Prus. Dało to możliwość bardzo szybkiego rozwoju i nadgonienie innych państw Europejskich co sprawiło, że Rosja ponownie stała się hegemonem wśród państw Europejskich. Rozpoczęto ponowne odnowienie armii carskiej i masową produkcje różnych produktów, które trafiały do innych państw.
Szacuje się, że w latach 1760-1770, Rosji udało się zarobić kwotę wynoszącą kwotę ponad 9 miliardów dzisiejszych dolarów, patrząc na tamtejszą sytuacje gospodarczą całego świata była to pokaźna suma, za którą można było kupić około 200 ton złota.
Dzięki szybkiemu wzbogaceniu się Rosji udało się przywrócić swą dawną potęgę sprzed połowy wieku i kontynuować politykę ekspansyjną.
Czasy napoleońskie[]
Kolonizacja Alaski[]
Po śmierci Carycy Elżbiety Romanowej nowy Car Paweł I Romanow zadecydował o wysłaniu wojsk carskich na Alaskę w celu podbicia tamtych terenów i przyłączenia ich do carstwa. Wraz z tamtym momentem Rosja zaczęła być nazywana "państwem trzech kontynentów" co miało świadczyć o wielkości i dominacji tego mocarstwa. W tamtych czasach Rosja była najpotężniejszym oraz jednym z bogatszych państw dzięki rewolucji przemysłowej.
Okupacja Polski[]
W roku 1805r, 8 lat po zakończeniu kolonizacji alaski rozpoczęto podejmowań działań zbrojnych wobec Rzeczpospolitej Obojga Narodów. Ówczesny król Polski Józef Poniatowski - bratanek Stanisława Augusta Poniatowskiego, otwarcie sprzeciwiał się Rosji co wściekło cara, która wyznaczył datę wejścia na tereny Polski na 5 lipca 1805r.
5 lipca 1805r. rozpoczęto Wojnę Polsko-Rosyjską, której celem było "zneutralizowanie" potencjalnego zagrożenia ze strony coraz to bardziej zbrojącej się Polski. Pierwsze oddziały wyruszyły z koszarów z Kijowa w kierunku Lwowa i Zamościa w celu zajęcia terenów Zachodniej Ukrainy. Udało się to wykonać wojskom rosyjskim w zaledwie 2 tygodnie. Ofensywa Rosyjska zaczęła się też w Litwie, ale tam oddziały Rzeczpospolitej stawiały większy opór co po parunastu dniach zmusiło armie carską do zaprzestania natarcia w celu zmniejszenia swoich strat.
Dopiero rok później wojska rosyjskie postanowiły zaatakować z strony Morza Bałtyckiego, aby zniszczyć kluczowe w tych czasach dla Rzeczpospolitej porty co znacznie utrudniło handel z innymi narodami i zarabianie pieniędzy co doprowadziło Polskę do chaosu. W całym państwie brakowało podstawowych produktów, chłopi odmawiali pracy co ostatecznie doprowadziło do kapitulacji Rzeczpospolitej, na której mocy to Polska miała zostać podzielona na okupowaną przez wojska rosyjskie Polskę i przejęto przez Rosje większą cześć Białorusi i Ukrainy.
Okupacja Polski trwała przez ponad 3 lata kiedy to Polskę opuściły ostatnie oddziały wojsk rosyjskich, mimo 3 letniego czasu pokoju w Polsce wciąż panował niewyobrażalny chaos, który pozostawił Polskę jako kraj zacofany względem swoich sąsiadów.
Przeciwstawienie się Napoleonowi[]
Walki pod Moskwą
Wraz z opuszczeniem wojsk carskich z terenów Polski, car postanowił zainterweniować w Europie z powodu coraz to większych problemów związanych z Francją pod rządami Napoleona, którego granice sięgały od Lizbony do Poznania, dlatego też 18 grudnia 1809r. car Rosji Paweł I Romanow zdecydował o wypowiedzeniu wojny Napoleońskiej Francji. Napoleon od razu po otrzymaniu informacji o interwencji Rosji zorganizował armie i ruszył na podbój Polski. Tak też się stało, zaledwie mniej niż 2 tygodnie po ogłoszeniu wojny Napoleonowi udało się przejąć cała Polskę, na której się nie zatrzymywał.
15 stycznia 1809r. wojska napoleońskie rozpoczęły wielką ofensywę na Moskwę nie zatrzymując się. W zaledwie parę tygodni udało mu się podbić miasta takie jak: Grodno, Mińsk, Smoleńsk i Wilno co spowodowało wielki niepokój w szeregach armii carskiej, mówiono bowiem że będzie to koniec Rosji i że Napoleon podbije Moskwę.
3 kwietnia 1809r. Napoleon znajdował się zaledwie 22 km od Moskwy, która miał zamiar spalić. On i jego prawie milionowa armia zamierzali spalić Moskwę i ustanowić nowy porządek w Europie. Do wielkiej bitwy miało dojść w lato 1809r. Bitwa ta miała zadecydować kto posiądzie ostatecznie tron Europy i kto zdobędzie Moskwę.
Bitwa o Moskwę rozpoczęła się wraz z dniem 23 czerwca 1809r. kiedy to wojska napoleońskie wkroczyły na zachodnie tereny miasta plądrując i paląc wszystko co można. Zarządzono wielki wymarsz mieszkańców z miasta w celu uratowania mieszkającej tam ludności. Bitwa była niezwykle brutalna i razem wzięło w niej udział prawie 2 mln żołnierzy, lecz bitwa ta nie trwała zbyt długo. Wystarczyło zaledwie 3 tygodnie, aby zniszczyć większość miasta i wycofać się z powodów braków w wyposażeniu. Taka sytuacja doprowadziła do wielkiego załamu wojsk cesarza i ostatecznego wycofania się na terytoria Polski.
Już pod koniec 1810r. wojska carskie zdobyły Berlin i Wiedeń niszcząc przy tym coraz to więcej oddziałów napoleońskich. Był to koniec cesarza Europy, który to wraz ze swoimi najbliższymi generałami wyemigrował do Ameryki w celu poszukiwania nowego życia. Został on aresztowany na miejscu i przywieziony ponownie do Europy, dokładniej do Moskwy gdzie został publicznie skazany na śmierć za bycie wrogiem narodu Rosyjskiego.
Kongres Wiedeński[]
Obrady Kongresu Wiedeńskiego
Na Kongresie Wiedeńskim w 1810r zebrały się wszystkie narody walczące przeciwko napoleonowi oraz sprzymierzone z nim rządy państw, w których znalazła się nie słusznie m.in. Polska. Według głównych postanowień kongresu Francja miała zostać znacznie osłabiona i zmniejszona ze względów rzekomego "bezpieczeństwa", odebrano wtedy Francji terytoria takie jak: Niderlandy, Belgia, Luksemburg, Włochy, Alzacja i Lotaryngia oraz Hauts-de-France.
Państwu Rosyjskiemu udało się wywalczyć sporą kwotę pieniężną, która wynosiła około 30 ton złota, Francja miała 10 lat na spłacenie tego długu.
Polska w tych obradach została niesłusznie oskarżona o współprace z Napoleonem. Początkowo była proponowana Rosji jako nowe tereny, lecz na ten moment carstwo potrzebowało pieniędzy, które zostały odebrane Rosji podczas wojny z Napoleonem.
Święte Przymierze[]
Po wojnach napoleońskich jednym z postanowień kongresu wiedeńskiego było założenie nowego sojuszu - Świętego Przymierza. Miał to być sojusz promujący zasady chrześcijaństwa. W rzeczywistości sojusz miał na celu wprowadzić równowagę sił pomiędzy mocarstwami. Głównymi założycielami tego sojuszu była Rosja, Prusy i Austria, które to wspólnie okrążały prawie całkowicie państwo polskie, pogrążone w niezwykłym chaosie i wojnach domowych.
Do sojuszu tego państwa założycielskie zaprosiły całą Europę i prawie cała do nich dołączyła.
Rywalizacja na Bałkanach[]
Święte Przymierze szybko zaczęło powolnie upadać, ponieważ zaledwie 10 lat po założeniu pomiędzy Rosją a Austrią wytworzył się konflikt. Nowy car Rosji Aleksander I Romanow, który był też jednym z założycieli tego sojuszu, W związku z słabą sytuacją w Imperium Otomańskim, inne kraje postanowiły coraz bardziej to osłabiać te państwo w celu powolnego zajmowania ziem. Wydarzeniem rozpoczynającym tzw. "wschodnią kwestie" była Rewolucja Serbska w 1815r, lecz dopiero później państwa założycielskie zaczęły się interesować sprawą Osmanów.
Austrie interesowały głównie tereny zamieszkiwane przez Słowian, a Rosja stawiała się za ich obroną, jako obrońca Słowian. Dzięki temu Rosja mogła włączyć się w ewentualne konflikty zbrojne na terenie Bałkanów z pewnym poparciem mieszkańców tych terytoriów.
Rosji udało się także zastraszyć Osmanów i "poprosić" ich o oddanie Besarabii oraz nadanie Serbii autonomii. Osmanie zrobili tak jak Rosjanie kazali, ponieważ wiedzieli że w rzeczywistości nie mieli nic do powiedzenia. Ich armia była w opłakanym stanie.
Powstanie Greckie[]
W 1829r. rozpoczęło się powstanie narodowe na terytoriach Grecji, poparte przez wiele mocarstw światowych i także przez Rosję.
Rosja widząc szansę na przejęcie ziem północnej Gruzji postanowili wypowiedzieć Osmanom wojnę, której wynikiem było nadanie Mołdawii i Serbii oficjalnej autonomii, oddanie północnej części Batumi i uznanie niepodległości nowopowstałego państwa Greckiego. Od tamtego momentu Królestwo Grecji i carstwo utrzymywały dobre relacje.
Walki na Węgrzech
Wiosna Ludów w Europie[]
W latach 1848-1849 na terenie całej Europy wybuchały powstania. Był to mroczny okres w Rosji kiedy to wybuchło dużo powstań na terenie nowo zajętych ziem przez Rosję. Jednym z największych było powstanie mołdawskie, które ostatecznie po 8 miesiącach doprowadziło do utworzenia Królestwa Mołdawskiego. Inne powstanie zostały krwawo stłumione a w 1849r car Mikołaj I Romanow postanowił nadawać nazwy guberniom państw które zasięgiem obejmowały ich teren.
Rosja uczestniczyła także w innych powstaniach takich jak powstanie węgierskie, które wybuchło na terenie Cesarstwa Austriackiego, lecz wysłane wojska do Austrii były zbyt mało liczebne, aby zdziałać coś większego, dlatego też w szybkim okresie czasu powstanie zaczęło to obejmować swym zasięgiem coraz to więcej terenów co zaniepokoiło cara, który na ten moment był bezradny. Sytuacje postanowiły wykorzystać Prusy, które anektowały Śląsk. W taki sposób upadło Święte Przymierze. Ostatecznie powstanie węgierskie zakończyło się wygraną Węgrów co doprowadziło do stracenia Austrii na znaczeniu.
Wojna Krymska[]
Odparcie Osmanów z pod Krymu
W roku 1853 Rosja próbowała zająć ponownie Mołdawie, która ogłosiła swą niepodległość. Ten fakt zezłościł sułtana, który postanowił poprowadzić wojnę pomiędzy nim a Rosją. Rosja dążyła także do przekształcenia Turcji w swój protektorat, dlatego też próbowali oni coraz bardziej naciskać na Turcje aż dojdzie do wojny. Ostatecznie po stronie Osmanów stanęły inne mocarstwa Europejskie czyli Wielka Brytania i Francja, a po stronie Rosyjskie pomniejsze państewka usiłujące się wyzwolić z panowania tureckiego oraz Grecja. Na początku Osmanie wraz ze wsparciem Wlk. Brytanii i Francji nacierali coraz bardziej w głąb Ukrainy i na Krymie, lecz wraz z powolnym wycofywaniem się wojsk Osmanie mieli coraz trudniejszą sytuację aż w roku 1855 Rosja kontratakowała odbijając ziemie zabrane Rosji i Krym.
Wojna zakończyła się oddaniem ziem zabranym podczas wojny oraz dalszą niepodległością Mołdawii i wypłaceniem reperacji od Wlk. Brytanii, Francji i Osmanów.
Uwłaszczenie chłopów[]
Ważnym wydarzeniem w Rosji było także uwłaszczenie chłopów, które nastąpiło w 1861r. które przeprowadzone zostało przez cara Aleksandra II. Spowodowało to ustabilizowanie się sytuacji społecznej w Rosji i większe zadowolenie z rządów cara wśród chłopskiej warstwy społecznej. Za rządów tego cara złagodzono także cenzurę, wprowadzono samorządy terytorialne i samorządy miejskie. Car był znany ze swoich reform na terenie niemalże całej Europy i to on przyczynił się do większego rozwoju rolnictwa i gospodarki pod koniec XIX wieku.
Sprzedaż Alaski[]
Sprzedanie Alaski Stanom Zjednoczonym
W 1867r. wraz z chęcią dalszej industrializacji było wysokie zapotrzebowanie na większe ilości pieniędzy, dlatego też Rosja postanowiła wystawić na sprzedaż nie zamieszkałe terytoria Alaski. Pierwszymi ochotnikami była m.in. Wielka Brytania, Francja, Niemcy oraz Lichtenstein. Ostatecznie najwyższą cenę na tej aukcji wystawiły Stany Zjednoczone, które to dały aż 18 milionów tamtejszych dolarów czyli około 600 mln dzisiejszych dolarów.
Początkowo Rosjanie i Amerykanie uważali, że była to dosyć wysoka suma za puste i odległe oraz trudno dostępne terytoria, lecz 30 lat po sprzedaży na terenie Alaski odkryto pokaźne ilości złota co doprowadziło cara do złości, ponieważ 18 milionów dolarów było zbyt małą kwotą aby zrekompensować stratę wielkich złóż złota, które Rosja mogła wydobywać i sprzedawać aby zyskać pokaźne sumy pieniężne na dalszą industrializacje państwa rosyjskiego. Do dziś na terenie jest prowadzone wydobycie złota z rzek co ciągle przynosi pokaźne dochody tamtejszym firmom.
Podboje w Azji[]
Pod koniec XIX i na początku XX w na terenie tzw. Dalekiego Wschodu prowadzone były działania ekspansyjne prowadzone przez wojska carskie. Głównymi celami były wtedy terytoria Mandżurii oraz Korei.
Powolne upadanie dynastii Qing, która rządziła terenami Chin doprowadziła do zainteresowania się tamtymi terenami przez Rosjan, dlatego też w 1891r. przeprowadzono inwazje na tereny Mandżurii, które szybko udało się przejąć i ustabilizować. Z początku miała tam mieścić się specjalna autonomia, lecz ostatecznie postanowiono odebrać Chinom ten teren i od razu wcielić go do carstwa.
Po podboju Mandżurii Car Aleksander III postanowił dalej kontynuować podboje. Tym razem jego uwagę zwróciła Japonia, która po długich latach izolacji od innych cywilizacji została zmuszona do handlu ze Stanami co doprowadziło do szybkiego rozwoju i urbanizacji na terenach zaludnionych wysp. Szybka inwazja pozwoliłaby wykorzystywać tamtą ludność jako tania siła robocza w powstających fabrykach co przyczyniłoby się do poprawienia sytuacji ekonomicznej w państwie. Przygotowywania do wojny miały trwać zaledwie mniej niż 2 miesiące, wojsko było przekonane swojej wygranej z powodu słabo rozwiniętej i wyposażonej armii japońskiej, która dopiero co powstawała.
Desant na Hokkaido
Wojna Rosyjsko-Japońska wybuchła jesienią 1892r. kiedy to okręty rosyjskie zaatakowały wyspę Hokkaido i miasto Sapporo. Na terenie całej Japonii przeprowadzono wielką mobilizacje wojsk i przyspieszoną industrializacje państwa oraz wzmożony handel ze Stanami, aby uzyskać jak najwięcej środków na dalsze prowadzenie obrony. Wbrew pozorom Japonii udawało się długo utrzymywać swoją pozycje, aż wiosną 1893r. wojskom rosyjskim udało się z desantować na wyspie Hokkaido co doprowadziło do szybkiego podbicia tej właśnie wyspy, lecz dzięki dużej ilości zarobionych pieniędzy Japonia była w stanie wystawić dużą armię z nowoczesnym sprzętem z kraji Europejskich, który przypływał masowo do Japonii przez Tajwan. To doprowadziło do wielkiego kontrataku, którego Rosja się nie spodziewała. Wynikiem tego ataku było całkowite odbicie Hokkaido i zawiązanie 1.5 letniego zawieszenia broni, dzięki któremu armii cesarza Japonii udało się zorganizować jeszcze więcej sprzętu i ludzi do wojska.
Generałowie rosyjscy byli bezradni i sugerowali Carowi o wycofanie się z wojny z powodu bardzo prawdopodobnej klęski, lecz Car był zdeterminowany i kazał przygotować jeszcze więcej sił na pokonanie Japonii.
W 1895r. przeprowadzono kolejny desant na wyspę Hokkaido, który ponownie zakończył się klęska. W tym czasie Car Aleksander III zachorował co sprawiło, że nie był zdolny do wydawania innych rozkazów przez co ponownie zawieszono już nie oficjalnie działania wojenne na terenie Japonii. Ten pokój został już do końca wojny, ponieważ następca Cara także chciał zachować pokój pomiędzy Japonią a Rosją. Ostatecznie pokój podpisano w Władywostoku na mocy, którego pomiędzy Japonią a Rosją miał trwać pokój aż do roku 1930.
I Wojna Światowa[]
Rosyjscy ochotnicy w Serbii
W roku 1912r. wraz z zakończeniem II Wojny Bałkańskiej, Carstwo Bułgarii straciło na znaczeniu, dlatego też Rosja straciła kolejnego sojusznika na tym półwyspie. Wraz z tym wydarzeniem postanowiono zakończenie szerzenia wpływów na półwyspie co było bardzo kosztowne i czasochłonne. Nowy Car Mikołaj II chciał jedynie zachować dobre stosunki z Grecją i Serbią, które były ważnymi graczami w tamtym regionie, dlatego wspierał on ich militarnie i gospodarczo.
Sojusznicy jednak nie byli pewni co do stu procentowej ochrony ich przed innymi państwami, dlatego też postanowili oni założyć Ligę Bałkańska, w skład której wchodziły państwa takie jak: Serbia, Czarnogóra, Bułgaria i Grecja. Niepokój ten był spowodowany widocznymi protestami i rewolucjami robotników. Jedną z takich rewolucji była rewolucja z 1905, która została ostatecznie stłumiona po kilku dniach walk w Moskwie.
W 1914r. stosunki między Austrią i Serbią pogorszyły się z powodu podejrzeń o nieudanych zamach na Franciszka Ferdynanda co doprowadziło do wysłania ultimatum do rządu Serbskiego, który po 5 dniach nie zgodził się na postanowienia w nim zawarte. Po miesiącu Austria wypowiedziała wojnę Serbii, a po stronie Serbii postawił się Car wraz z całą Ligą Bałkańską. To doprowadziło do przyłączenia się po stronie Austrii - Federacji Niemieckiej, która wypowiedziała wojnę Belgii i Francji.
Rosja postanowiła przeprowadzić masową mobilizacje na terenie całego państwa oraz na wszelki wypadek przygotować siły mogące stłumić ewentualne powstania bolszewików, które narastały wraz z każdym dniem od wypowiedzenia wojny. Rosja chciała jak najszybciej zorganizować armię przeciwko Niemcom i Austrii, aby uchronić się przed ofensywą na Ukrainę bądź Białoruś. Po stronie rosyjskiej dołączyła także Polska, która została przekupiona możliwością zyskania Poznania oraz Pomorza Gdańskiego, które to mogły polepszyć sytuację gospodarki Polski.
Plany operacyjne Bitwy pod Tannenbergiem
Początkowo Rosjanie mieli przewagę na froncie, zwłaszcza w okolicach Królewca gdzie wygrali Bitwę pod Tannenbergiem, lecz triumf Rosjan nie trwał zbyt długo, dlatego że nowe wojska niemieckie i austriackie rozpoczęły ofensywę na Warszawę zgodnie z przewidywaniami Rosjan co mogło doprowadzić do upadku Rzeczpospolitej, dlatego też zebrano wszelkie oddziały w okolicach Warszawy, aby ją bronić. Dzięki dobrej taktyce i działaniom podejmowanym podczas bitwy udało się odeprzeć ataki Niemców i Austriaków co doprowadziło do wysokich strat po stronie atakujących i wycofaniem się z pod Warszawy do Poznania, który w szybkim czasie został przejęty.
Niemcy wiedząc, że Rosja może stanowić dla nich duże kłopoty, postanowili skłonić Osmanów do dołączenia do wojny przeciwko Rosji co się udało. 12 października 1915r. Osmanie dołączyli do wojny odbijając tereny Armenii i Gruzji należące kiedyś do dawnego Imperium. Szybka reakcja sił rosyjskich pozwoliła na zaprzestanie dalszej ekspansji w kierunku Azerbejdżanu oraz Czeczeni, gdzie Turcy mieli duże poparcie związane z tym samym wyznaniem.
Dzięki sprytnemu odwróceniu uwagi od terenów polskich, Niemcom udało przejąć większe ośrodki przemysłowe w Polsce doprowadzając do braków w produkcji i szybkiego spadku pieniędzy. Doprowadziło to do znacznego osłabienia armii polskiej i dalszych postępów operacyjnych Imperium Niemieckiego.
W roku 1917 dominacja niemiecka słabła, Niemcy byli zmuszeni opuści niemalże całkowicie tereny Polskie, aby przejść w defensywę na obu frontach. Ich sojusznicy czyli Austria i Imperium Osmańskie upadali. Wojska Rosyjskie przebiły się przez góry i zajmowały coraz to większe tereny Turcji na południu czego skutkiem była kapitulacja Osmanów zimą 1917r i tego samego miesiąca Austrii, lecz mimo tych wydarzeń Niemcy nadal próbowali coś ugrać. Ostatecznie wojska rosyjskie wkroczyły do Berlina 30 kwietnia 1918r. tym samym kończąc I Wojnę Światową.
Kwestia bolszewizmu[]
Mimo wygranej Rosji w Niemczech, Bolszewicy nie ustąpili i dalej kontynuowali swoją działalność na terenie Rosji. Większym z przewrotów były ataki na terenie Finlandii gdzie próbowali przejąć władze administracyjna oraz ustanowić własne państwo. Próba prawie się udała, lecz akurat w Finlandii z wizytą w Helsinkach był szef policji carskiej z okręgu finlandzkiego ze swoim oddziałem co utrudniło grupie bolszewików wdarcie się do budynku z bronią osobistą. Car dowiadując się o tym postanowił wydać rozkaz złapania Włodzimierza Lenina, który podobno został potajemnie przerzucony do Rosji po zakończeniu I Wojny Światowej. Niestety Leninowi udało się zbiec z Finlandii do Szwecji gdzie z fałszywym paszportem udało mu się wyjechać do Meksyku. Wraz z nim Rosje opuściło większość wyznawców komunizmu, którzy postanowili rozpocząć swoją rewolucje gdzie indziej.
Zniszczenia wojenne w Polsce po Wielkiej Wojnie
Postanowienia w Verdun[]
Po zakończeniu I Wojny Światowej wszystkie państwa biorące udział w tej wojnie zostały zaproszone do Francji, aby ustalić powojenny porządek w Europie. Zjawili się tam wszyscy reprezentanci narodów biorących udział w tzw. Wielkiej Wojnie.
Rosja odegrała tam kluczową role jako państwo, któremu udało się zdobyć Berlin i ostatecznie zakończyć ten konflikt. Rosjanie odebrali całą Gruzję i Armenię, Turkom i postanowili stworzyć z tych państw Republikę Kaukaską pod nadzorem carskim. Podzielono także ziemie Imperium Osmańskiego i Francji oddano Syrie wraz z Libanem, a Jerozolimę wraz z Jordanią i Irakiem oddano Wielkiej Brytanii. Podzielono także ponownie odnowioną Austrie na Austrie i Węgry oraz nowe państwo - Czechosłowacje. Polsce oddano Poznań, Piłę oraz Pomorze Gdańskie wraz z Warmią. Rosja zapragnęła mieć swoje terytorium zależne w Prusach Książęcych przez 20 lat który nazwali Kaliningradem (Republika Kaliningradu).
Okres powojenny[]
Europa po wojnie była dotknięta wieloma zniszczeniami, były to głównie tereny Zachodniej Europy, lecz tereny carstwa nie były mocno dotknięte zniszczeniami dlatego też według postanowień z Verdun, Rosji przydzielono zadanie odbudowy państwa Polskiego ze środków otrzymanych w ramach reperacji wojennych. Interesem Rosji było także zwiększenie wpływów na terenach powojennej Polski oraz ewentualne wcielenie tych terenów w przyszłości do Carstwa. Po roku Polska staje się niemalże całkowicie uzależniona od Cara, jednakże w 1920r. w Polsce dochodzi do przewrotu gdzie władze przejmuje nowy marszałek Polski - Józef Piłsudzki, który mimo swych przekonań pro-rosyjskich postanowił się jednak odizolować od Rosjan i współpracować z Ententą, do której Polska oficjalnie wstąpiła w 1922r.
Fabryka amunicji w okolicach Moskwy
Rozwój przemysłu ciężkiego[]
Podczas Wielkiej Wojny powstało wiele nowych taktyk walki oraz nowych technologii, Rosja wiedząc, że inne państwa są już od dawna w ich posiadaniu chciała nadgonić swoich sąsiadów, dlatego też w Rosji rozpoczęto budowanie przemysłu ciężkiego. Według Rosjan ważnym elementem walki mogłyby stać się czołgi, które mimo iż nie sprawdzały się najlepiej na polu walki to dzięki paru ulepszeniom mogłyby stanowić potężną broń w przyszłych wojnach, dlatego Car wydał rozkaz inżynierom i konstruktorom na zaprojektowanie pierwszego rosyjskiego czołgu, który miałby zostać wyprodukowany. Ten "konkurs" wygrał Matvei Antonov, który zaprojektował samemu swój czołg i nazwał go na cześć aktualnego Cara Rosji - Romanow 1. 3 miesiące po przesłaniu planów czołgu stworzono pierwszy prototyp, który sprawował się bardzo dobrze i został w kolejnych latach ulepszany. Oprócz rozwoju przemysłu zbrojeniowego na terenie Rosji rozwijał się także budowlany, chemiczny, mineralny i paliwowo-energetyczny.
Przejęcie władzy w Niemczech[]
W Niemczech po Wielkiej Wojnie zaczęły rosnąć na popularności ugrupowania skrajnie nacjonalistyczne, które zwały się nazistowskimi, faszystowskimi. Jedną z tych partii było NSDAP (Narodowosocjalistyczna Niemiecka Partia Robotników), która wygrała legalnie wybory i została przy władzy w Niemczech. To wywołało dużo niepokoi w całej Europie.
Rosja, Wielka Brytania, Francja i Włochy postanowiły zawrzeć tajne porozumienie na mocy, którego to mieli w 1936r. najechać Niemcy i zdelegalizować partię prowadzoną przez kanclerza Niemiec - Adolfa Hitlera. Przygotowywania trwały, chciano jak najszybciej załatwić sprawę za nim to Niemcy przygotują się do większego ataku na państwa dawnej Ententy, co otwarcie głosił Hitler na przemówieniach i spotkaniach NSDAP. Rosjanie mieli być odpowiedzialni za ofensywę ze wschodu i ataki na Bałtyku swoją flotą. Chciano przeprowadzić to szybko dlatego też we wszystkich państwach rozpoczęto produkcje czołgów, które to miały służyć za broń która mogli by się "przejechać" po Berlinie. Sądzono bowiem, że to dzięki czołgom można by było szybko przeprowadzić i zakończyć atak na Nazistowskie Niemcy.
Rosjanie w Berlinie
Wojna z Niemcami[]
19 marca 1936r. Car Aleksy II Romanow, postanowił zaatakować bez wypowiedzenia wojny Niemcy. Państwo to nie było przygotowane na ten niespodziewany atak z nocy z 19 na 20 marca 1936r. Przeprowadzono także bombardowania głównych ośrodków przemysłowych ze strony Bałtyku. Hitler wystawił do walki ponad 1 miliona żołnierzy co dobitnie pokazywało, że Niemcy przygotowywały się na atak państw Ententy i Rosji.
Następnego dnia - 21 marca 1936r. pozostałe państwa dołączyły się szybko zajmując większość miast Zagłębie Ruhry paraliżując niemiecki przemysł. Władca Niemiec był rozwścieczony na wieść o ataku i postanowił rozdzielić swoją armie, lecz nic z tego nie wyszło. Nie był on w stanie obronić państwa na dwóch frontach, dlatego popełnił samobójstwo 25 marca 1936r. i zdał Niemcy same na siebie. Państwo Niemieckie skapitulowało 3 dni później.
Walka o dominacje Europejską[]
Niemiecki sprzęt[]
Po pokonaniu Nazistowskich Niemiec, Rosji udało się wykraść cenne materiały z badań naukowców niemieckich oraz plany superbroni. Rosjanie zabrali wszystkie dokumenty związane z badaniami przeprowadzanymi przez Niemców, także na ludziach. Dzięki dokumentom tym Rosjanom udało się odtworzyć i zrekonstruować czołg, który był dopiero w planach czyli Panzerkampfwagen IV. Rosjanom w 1938r. udało się zbudować prototyp tego czołgu oraz go ulepszyć, rosyjscy naukowcy uważali że jest to najlepsza konstrukcja czołgu jaką świat widział i od razu wysłano swoich dyplomatów do okupowanych Niemiec skąd Car zażądał ściągnięcia do Moskwy niemieckich naukowców, którzy mieli konstruować dla Rosji nowoczesny sprzęt wojskowy w ramach "odkupienia" swych win.
Carowi udało się z niektórymi z naukowców osobiście spotkać oraz porozmawiać o produkcji tych super-broni.
Walka z USA[]
Dzięki nowoczesnym rozwiązaniom technologicznych carstwo było gotowe do ewentualnej interwencji we Stanach Zjednoczonych, z którymi Rosja walczyła o wpływy w Europie. Car Aleksy II sądził bowiem, że sprzedaż Alaski do USA odbyła się nielegalnie i unieważnił ten zakup i oficjalnie zażądał od Stanów oddania tych terytoriów. Prezydent Stanów Zjednoczonych osobiście odpisał Carowi, że niemożliwym jest oddanie Alaski. To spowodowało, że Car złamał postanowienia traktatu w Berlinie, który zakładał że aż do 1943r. żadne prócz niemieckich nie mogą wjechać na tereny okupowanych Niemiec. Doprowadziło to do mniejszych starć na terenie Niemiec i także do przejęcia kontroli nad Niemcami co zmusiło wojska starej Ententy do wkroczenia na teren tego państwa.
Rosjanie oskarżyli kraje Ententy o współpracowanie z podziemiem NSDAP i zawiesili z nimi wszelkie relacje. Na terenie Niemiec doszło do parunastu starć pomiędzy wojskami carskim a wojskami ententy.
Głosowanie Niemców w Referendum
Pod koniec 1940 roku przeprowadzono "wolne" referendum, które w rzeczywistości został sfałszowane przez Rosjan dot. tymczasowego przejęcia władzy przez Rosjan i stworzenie tzw. Tymczasowego Rządu Niemiec (TRN). Referendum to posiadało 3 pytania: Czy chcesz aby Carstwo Rosyjskie opuściło tereny Niemiec?, Czy zgadzasz się z aktualnymi granicami Niemiec na Odrze i na Renie? Czy zgadzasz się z utworzeniem Tymczasowego Rządu Niemiec? Oficjalne wyniki brzmiały następująco:
Pytanie 1: TAK - 66% NIE - 34%
Pytanie 2: TAK - 52% NIE - 48%
Pytanie 3: TAK - 39% NIE - 61%
A po sfałszowaniu wyborów wyniki wyglądały tak:
Pytanie 1: TAK - 21% NIE - 79%
Pytanie 2: TAK - 79% NIE - 21%
Pytanie 3: TAK - 67% NIE - 33%
Wraz z momentem ogłoszenia wyników wojska Ententy zostały zmuszone do opuszczenia terenów Niemiec, które zostały przekształcone w państwo satelitarne carstwa. Było to wydarzenie rozpoczynające walkę pomiędzy Stanami a Carstwem w zdobywaniu wpływów w Europie.
Kwestia Bałkańska[]
Armia Carska w Kiszyniowie
Starć o wpływy nie zabrakło także na Półwyspie Bałkańskim. O wpływy walczyły tam głównie Włochy, lecz po wejściu na scenę Europejską USA i Carstwa, Włochy zostały odsunięte od starć. Rosję szczególnie popierały tam kraje dawnej Ligi Bałkańskiej, która została rozwiązana wraz z zakończeniem się Wielkiej Wojny. Do tych państw należały m.in. Bułgaria, Serbia i Grecja, a kraje popierające Ententę to m.in Chorwacja i Albania. Rosjanie chcieli kontynuować swoje rozszerzanie wpływów, dlatego też zaproponowali Rumunii inwazję na Mołdawie. Car Aleksy II sądził, że Mołdawia historycznie i kulturowo należy w pełni do Rumunii. Dzięki takim działaniom chciał zyskać swoje poparcie u społeczeństwa rumuńskiego jak i u rządu oraz wojska.
Inwazja rozpoczęła się 11 lipca 1942r. o godzinie 7 nad ranem. Sprzymierzone wojska carskie i rumuńskie zaatakowały z każdej strony Mołdawie, która była bezbronna. Zakładano że skapituluje ona w paręnaście godzin. Do Kiszyniowa wojska wkroczyły dopiero 13 lipca 1942r. wtedy to też kraje Ententy wyraziły swój niepokój związany z inwazją na bezbronne państwo i zapowiedziały podejmowanie kroków w ograniczeniu ekspansywnych działań Rosji.
Wojna zakończyła się wraz z dniem upadku ostatniej twierdzy w Mołdawii - 17 lipca 1942r. Wtedy to dowódca wojsk mołdawskich skapitulował i podpisał akt kapitulacji państwa. Mołdawia została wchłonięta do Królestwa Rumunii, które od razu zawiązało przyjazne stosunki z Rosją. Była to znaczna wygrana jeżeli chodzi o wpływy na półwyspie, ponieważ Rumunia posiadała silne wojsko oraz silną gospodarkę patrząc na inne państwa tego półwyspu.
Jednym państwem, które pozostało neutralny w tym starciu była powojenna Turcja, która ogłosiła swą neutralność.
Powstanie NATO[]
W 1944r. w Waszyngtonie założone zostało NATO - Pakt Północnoatlantycki, który za swój cel obrał bronienie państw Europy przed potencjalnym zagrożeniem ze strony carstwa. Carowi bardzo nie podobało się szerzenie anty-rosyjskiej propagandy w państwach Europy Zachodniej, dlatego też Rosjanie postanowili tworzyć propagandę anty-amerykańską. Były to plakaty głównie mówiące o nielegalnej sprzedaży Alaski co nastawiło społeczeństwo rosyjskie i Europy Środkowo-Wschodniej na treści anty-amerykańskie. Dwa mocarstwa nastawiły przeciwko sobie ludzi co doprowadziło do dużej ilości starć m.in. w Bośni gdzie niemalże wszystkie narodowości mieszkały ze sobą - jak dotąd w pokoju.
Do NATO należały początkowo tylko Francja, Wielka Brytania, Hiszpania i Włochy, lecz potem dołączyła także Republika Kaukaska, która została stworzona z inicjatywy rosyjskiej podczas rozpadu Imperium Osmańskiego.
W 1945r. dokładnie rok po założeniu Paktu Północnoatlantyckiego Car postanowił założyć sojusz przeciwstawny do NATO czyli - Przymierze Carskie, które miało zrzeszać wszystkie państwa w zasięgu wpływów Cara. Wraz z tym momentem oficjalnie rozpoczęła się tzw. Zimna Wojna trwająca do dnia dzisiejszego.
Zimna Wojna (1945-2024)[]
Rozpoczęcie zimnej wojny na terenie Europy zapoczątkowało erę podzielenia Europy na dwa obozy - Amerykański i Rosyjski. Kraje w strefie amerykańskiej charakteryzowały się głównie demokratycznym i kapitalistycznym poglądem na świat, lecz na wschodzie były to monarchie o konserwatywnych poglądach. Przymierze Carskie jak i NATO przygotowywały się bardzo mocno na wojnę, dlatego też wymagane było posiadanie armii wynoszącej minimum 3% swojej własnej populacji. Co z początku stanowiło duży problem u państw Europy Środkowo-Wschodniej, lecz wraz z dofinansowaniami ze strony rosyjskiej, ten problem udało się złagodzić. Kraje Zachodu starały się bardziej iść w kierunek demokracji i pokoju, lecz też produkowały broń i starały się o równowagę w Europie.
Test 1. bomby jądrowej w Nowym Meksyku
Broń Atomowa[]
W 1941r. odkryto pierwiastek pluton, który pozwolił na skonstruowanie pierwszej na świecie bomby jądrowej. Pomysł ten zapoczątkowany został w Petersburgu gdzie grupa chemików po otrzymaniu próbek tego pierwiastku i dokładnych wyników wymyśliła teorię stworzenia bomby jądrowej, która swoją mocą mogła niszczeć całe miasta. Niedługo po tym Rosja zaczęła powoli konstruować tą broń, lecz Rosjanie nie mogli jednak znaleźć sposobu na skonstruowanie bomby. Amerykański wywiad szybko podłapał pomysł i uruchomił tajny projekt o kryptonimie Manhattan.
Pierwszy prototyp bomby jądrowej skonstruowali Amerykanie i wysadzili w stanie Nowy Meksyk w 1944 roku. Po tej informacji Rosjanie uzyskali nieco dokładniejsze plany konstrukcji bomby i rozpoczęli budowę działającej bomby, która chcieli wysadzić w Mandżurii. Już na początku 1945r. oba państwa były w posiadaniu ok. 10 takich bomb. Rządy tych państw bardzo głośno i otwarcie wykorzystywały to jako propagandę, jednakże ludności zwłaszcza amerykańskiej nie podobało się rozwiązanie zimnej wojny według wizji Harrego Trumana (ówczesnego prezydenta Stanów Zjednoczonych), który twierdził że bomby jądrowe to jedyna skuteczna broń przeciwko Carowi.
Rosja ciągle straszyła za to mieszkańców Europy Zachodniej wysłaniem bomb atomowych, które to miały spaść na największe stolice europejskie. Ludność obawiała się zagłady świata przez co powstały organizacje protestujące przeciwko dalszej produkcji tej broni.
Złagodzenie konfliktu[]
Po paru latach od pierwszych testów bomb jądrowych razem powstało ich ponad 5 tyś, oba narody uznały ten wyścig za niepotrzebny i przestały się dozbrajać. Dlatego też okres pomiędzy latami 1950 i 1960 nazywany jest okresem pokoju pomiędzy tymi mocarstwami. Było to spowodowane głównie śmiercią Aleksego II, który prowadził bardzo brutalną politykę pod koniec swojego życia. Nowym władcą carstwa został jego najstarszy i jedyny syn - Car Aleksander IV, który chciał ponownie przywrócić okres spokoju w Europie oraz na świecie i zakończyć ekspansyjną politykę Rosyjską, jednak większość ludności carstwa która była pochłonięta propagandą dawnego cara sądziła, że Aleksander był w błędzie, dlatego też większość państwa była przeciwko aktualnemu Carowi i chciała go obalić.
Coraz częściej w Rosji dochodziło do różnych zamachów na Cara oraz pomniejszych protestów i rewolucji. Punktem kulminacyjnymi tych wydarzeń był zamach z roku 1956, kiedy to Car został postrzelony 2 razy w okolice brzucha podczas swej wizyty w Twerze. Zginął on po 50 minutach po postrzeleniu. Nowym carem został Piotr II.
Dekolonizacja Afryki i Azji[]
W latach 50' i 60' w Afryce rozpoczął się proces masowej dekolonizacji i powstawania nowych państw. Car od razu podłapał okazję, aby z niektórymi z nich zawiązać sojusze. Jednym z tych państw był Jemen, który w 1963r. został przekształcony w proletariat Wielkiej Brytanii i w tym samym roku ogłosił swą niepodległość. Rząd carski postanowił przejąć tam władze i wprowadzić monarchie absolutną.
Ogłoszenie przewrotu stanu w Jemenie przez nowych generałów armii
Do zamachu stanu doszło 1 marca 1964r. w stolicy Jemenu - w Sanie. Doszło tam wtedy do strzelaniny podczas eskortowania dotychczasowego premiera rządu, najemnicy rosyjscy szybko zastrzelili premiera i jego ochroniarzy oraz wdarli się do budynku rządowego, gdzie ogłosili w telewizji przejęcie przez nich władze. Sytuacja ta bardzo zaniepokoiła społeczeństwo Europejskie i Stany Zjednoczone, które ogłosiły że jeżeli Car będzie dalej chciał przeprowadzać podobne "akcje" to ich państwo spotka się z sankcjami. Oczywiście fakt ten nie odstraszył cara, który podobny przewrót przeprowadził w Syrii, Egipcie i Libii w 1965r.
W przeprowadzaniu przewrotów uczestniczyły też Chiny oraz Stany Zjednoczone, dlatego też Afryka ponownie została w pewien sposób "skolonizowana" co bardzo nie podobało się społeczności afrykańskiej (tzw. wojny afrykańskie).
Podobne sytuacji dotyczyły także Azji gdzie m.in. Japonia wyzwoliła się spod 20 letniej okupacji Stanów Zjednoczonych. Rosjanie byli jedynie zaciekawieni osłabionym przez wojnę domową Afganistanem, dlatego też przygotowywali się do ewentualnej interwencji na terenie tego państwa.
Wojna w Afganistanie[]
18 lutego 1971r. doszło do incydentu nad rzeką Pandż. Doszło do strzelaniny pomiędzy wojskami carskimi i afgańskimi wojskami. Incydent ten był wynikiem prowokacji wojsk rosyjskich, które przerodziły się w kilku godzinne starcia. Incydent ten został ogłoszony w telewizji rosyjskiej zaledwie 7 minut później, a następnego dnia ogłoszono operację wojskową mającą na celu rzekomą "stabilizację" sytuacji politycznej w Afganistanie.
Przejęty rosyjski helikopter
Wojna rozpoczęła się o godzinie 7:39, 19 lutego 1971r. Przygotowane oddziały rosyjskie, które stacjonowały na granic z Afganistanem od ponad miesiąca wyruszyły na podbój kraju. Najważniejszym celem do zdobycia była stolica państwa - Kabul, nad która wysłano ponad 50 helikopterów, które miały przewozić wojska rosyjskie. Planowany czas trwania wojny przez dowództwo rosyjskie wynosił poniżej 1 tygodnia. W działania wojenne włączono wówczas prawie 100 tyś żołnierzy po stronie rosyjskiej oraz 60 tyś bojowników afgańskich.
Już w pierwszych godzinach wojny w wiadomościach można było usłyszeć o zdobyciu coraz to większej ilości miast. Było to spowodowane większą przewagą wojsk rosyjskich, a po 10 godzinach od ogłoszenia wybuchu wojny uroczyście ogłoszono wylądowanie wojsk rosyjskich w Kabulu. Jednakże po 3 dniach wojny wojska afgańskie zaczęły stawiać opór w niektórych częściach kraju. Głównie na północnym-wschodzie gdzie wojska zostały okrążone na bardzo górzystym terenie - idealnym do działań defensywnych. Jednakże nie przekonało to Rosjan do zaprzestania działań ofensywnych i ciągle próbowano sforsować bastiony afgańskie w górach. Ostatecznie po prawie dwóch tygodniach ciężkich walk zaprzestano działania ofensywne na terenie gór i przeniesiono wojska na południe od Kabulu czyli tereny ciągle pod władzą administracyjną Afganistanu. Rządy wielu państw zachodnich potępiały działania Rosji i zaczęły wspierać islamskich bojowników finansowo i militarnie - dostarczano broń i sprzęt. Przyczyniło to się także do zrównoważenia sił na terenie Afganistanu i wydłużenia się wojny, która już w tamtym momencie trwała prawie miesiąc a zakładano upadek rządu afgańskiego w około 1 tydzień.
Prawie rok od wybuchu wojny w Afganistanie wojska rosyjskie rozpoczęły powolne wycofywanie się z kraju, a symbolem tych działań było opuszczenie okupowanej przez Rosjan dawnej stolicy - Kabulu 3 marca 1972r. czyli nieco ponad rok od wybuchu wojny.
Geografia[]
Cesarstwo Rosyjskie jest aktualnie największym państwem na świecie, mający powierzchnię przekraczającą 23 miliony kilometrów kwadratowych. Zaczyna się w Europie Wschodniej, a kończy się na skraju Azji Północnej. Granice imperium sięgają także terenów Kaukazu i regionów Azji Środkowej.
Podział administracyjny[]
Cesarstwo podzielone jest na gubernie. Zarządzane one są przez gubernatorów, a ci wybierani są przez cara osobiście.
Lista guberni:
- Gubernia Moskiewska (Moskwa)
- Gubernia Petersburska (Petersburg)
- Gubernia Kazańska (Akmolińsk)
- Gubernia Smoleńska (Smoleńsk)
- Gubernia Tyfliska (Groźny)
- Gubernia Armeńska (Erywań)
- Gubernia Archangielska (Archangielsk)
- Gubernia Kijowska (Kijów)
- Gubernia Witebska (Witebsk)
- Gubernia Wileńska (Wilno)
- Gubernia Nowogrodzka (Nowogród Wielki)
- Gubernia Tambowska (Tambow)
- Gubernia Orenburska (Orenburg)
- *Gubernia Syberyjska (później podzielona na kilka mniejszych jednostek, jak Gubernia Irkucka i Tobolska)
- Gubernia Irkucka (Irkuck)
- Gubernia Tobolska (Tobolsk)
- Gubernia Astrachańska (Astrachań)
- Gubernia Tulska (Tula)
- Gubernia Niżnonowogrodzka (Niżny Nowogród)
- Gubernia Wołyńska (Wołyń)
- Gubernia Połtawska (Połtawa)
- Gubernia Kurska (Kursk)
- Gubernia Czernihowska (Czernichów)
- Gubernia Charkowska (Charków)
- Gubernia Krymska (Sewastopol)
- Gubernia Lwowska (Lwów)
- Gubernia Inflancka (Ryga)
- Gubernia Bałtycka (Tallinn)
- Gubernia Północno-bałtycka (Helsinki)
- Gubernia Kolska (Murmańsk)
- Gubernia Lapońska (Rovaniemi)
Sąsiedzi Cesarstwa[]
| Państwo | Rok początku sąsiedztwa | Powód | Rok zakończenia sąsiedztwa | Powód |
|---|---|---|---|---|
| Rzeczpospolita Obojga Narodów | 1721 | Koronacja Piotra I Wielkiego | 1806 | Rozpoczęcie okupacji terenów Rzeczpospolitej przez Cesarstwo |
| Królestwo Szwecji | 1721 | 1809 | Ogłoszenie powstania Królestwa Finlandii | |
| Królestwo Norweskie (Dania) | 1721 | Nigdy | ||
| Chanat Krymski | 1721 | 1855 | Zajęcie terenów Chanatu przez Cesarstwo podczas Wojny Krymskiej | |
| Persja | 1721 | 1811 | Zajęcię północnych terenów Persji przez Imeretię (później Gruzja) | |
| Królestwo Imeretii | 1721 | 1947 | Zastąpione później w skutek zjednoczenia przez Rep. Kaukazką | |
| Kazachowie | 1721 | 1873 | Uznanie zwierzchnictwa Cesarstwu | |
| Dynastia Qing | 1721 | 1912 | Upadek Dynastii Qing | |
| Afganistan | 1721 | Nigdy | Państwo zostało jedynie zaatakowane przez Rosję w 1971r. | |
| Kompania Zatoki Hudsona | 1799 | Przejęcie Alaski | 1867 | Sprzedanie Alaski dla USA |
| Królestwo Polskie | 1810 | Opuszczenie terenów Polski przez wojska rosyjskie | Nigdy | Późniejsza zmiana ustroju na demokrację (1949r) |
| Imperium Osmańskie | 1855 | Przejęcie Krymu | 1877 | Ogłoszenie niepodległości przez Rumunię |
| Królestwo Rumunii | 1877 | Odłączenie się od Imp. Osmańskiego | Nigdy | |
| Królestwo Mołdawii | 1877 | 1942 | Przejęcie Mołdawii przez Rumunię | |
| Cesarstwo Japońskie | 1891 | Zajęcie terenów Mandżurii | Nigdy | |
| Republika Chińska | 1912 | Upadek Dynastii Qing | Nigdy | |
| Mongolia | 1912 | Nigdy | ||
| Sinkiang | 1912 | 1934 | Aneksja Sinkiangu przez Republikę Chińską | |
| Republika Kaukazka | 1918 | Traktat z Verdun | Nigdy |
Flagi[]
(*) - Flaga używana przez Republikę Kaliningradzką zarządzaną przez Cesarstwo Rosyjskie w latach 1918 - 1938.