Edward II (VII)- (1709, Kraków zm.1781, Londyn)- Król Wielkiej Brytanii, Polski, Litwy i Irlandii, książę Rusi, Prus i elektor Hanoweru, najwyższy ataman kozacki w latach 1745-1781. Pierwszy król Wspólnoty Królewskiej Polski, Litwy, Hanoweru, Prus i Rusi (1781).
Młodość[]
Syn króla Kazimierza V i Zofii Jadwigi Oldenburg. Od 1714 Książę Walii. W 1725 wyjechał studiować w Harvardzie, gdzie spędził 8 lat. Po śmierci ojca w 1745 był koronowany na władcę 4 różnych państw (17.05- Polski (Kraków), 2.06- Rusi (Żytomierz), 19.06- Hanoweru (Hanower), 29.06- Wielkiej Brytanii i Irlandii (Londyn)).
Rządy[]
W 1743 Austria wkroczyła do Czech rządzonych przez władców Palatynatu Reńskiego. W 1746 Karol IV Teodor wysłał prośbę do króla Edwarda o wsparcie w wojnie. Król zgodził się, pod warunkiem, że Polsce zostanie oddany cały Śląsk. Elektor Palatynatu przystał na tą propozycję. Wojna zakończyła się w 1749 porażką Austrii, zachowaniem Wittelsbachów w Czechach oraz odzyskaniem przez Polskę Śląska.
W 1754 Wielka Brytania wypowiedziała wojnę Francji, dając początek wojnie siedmioletniej, w której Wielka Brytania, Polska, Hanower i Portugalia walczyły z Rosją, Francją, Hiszpanią i Austrią. Wojnę zakończono w 1763. Wojną usunęła Francję z grona mocarstw kolonialnych, potwierdziła słabość Austrii i umocniła Wielką Brytanię na pozycji światowego lidera. Polska w wyniku wojny przejęła kontrolę nad całymi Inflantami i odzyskała Kijów, a także przejęła od Francji tereny Nowej Fundlandii i Labradoru (Kanada).
W 1775 w 13 koloniach wybuchło powstanie, które przeszło do historii, jako wojna o niepodległość Stanów Zjednoczonych. W 1780 w Polsce zaczęły się spiski mające na celu osadzenie na tronie carycy Katarzyny II. Zaniepokojony król postanowił, świadomy swojej niestabilnej sytuacji w Polsce, Hanowerze i na Rusi, a także poważnie chory, zdecydował o zjednoczeniu tych 3 państw w jedno. Udało się ostatecznie 14 listopada 1781, w Królewcu na podstawie tzw. Unii Pruskiej Polska, Ruś i Hanower w Wspólnotę Królewską Polski, Litwy, Hanoweru, Prus i Rusi. Król umarł w Boże Narodzenie 1781, w wieku 72 lat.
Potomstwo[]
W 1750 ożenił się z Izabellą Poniatowską (1730-1808), siostrą marszałka sejmu Stanisława Poniatowskiego. Para miała jedną córkę
- Jadwiga II (1756-1814)- Królowa Wielkiej Brytanii i Irlandii w latach 1781-1814, elektorowa Hanoweru 1781-1806, Królowa Wspólnoty Królewskiej 1781-1809.