Erwin Rommel był feldmarszałkiem niemieckiego Wehrmachtu, a od 24 lutego 1945 roku kanclerzem III Rzeszy. Pod jego dowództwem Rzesza teraz już w pełni skapitulowała na Froncie Zachodnim, uwalniając Francję, Belgię oraz Holandię, co pozwoliło mu skoncentrować się na Froncie Wschodnim. Rommel również wziął liczne pożyczki od Stanów Zjednoczonych by wesprzeć powoli upadającą niemiecką machinę wojenną.
Historia[]
Przed Zamachem[]
Przed objęciem posady Kanclerza, Erwin był najmłodszym niemieckim feldmarszałkiem podczas II wojny światowej. Dowodził on Afrika Korps - niemieckim korpusem ekspedycyjnym w Afryce. Po zakończeniu walk Afryce powrócił on do Europy, gdzie pod jego przewodem poprawiono Mur Atlantycki, który miał powstrzymać Aliantów przed inwazją na kontynent.
Zamach 20 lipca[]
20 lipca 1944 przeprowadzono zamach na Adolfa Hitlera, w wyniku którego Führer zmarł, a jego miejsce jako kanclerz przejął Carl Goerdeler oraz Ludwig Beck jako głowa państwa. Kanclerz Goerdeler próbował negocjować z aliantami, a specyficznie z Stanami, które były nowym uczestnikiem w wojnie, i ostatecznie udało mu się, oddając Włochy w ręce Aliantów oraz zabierając stamtąd swoje wojska. Teraz pozostało mu jedynie przekonać Wielką Brytanię, która dalej chciała kontynuować wojnę, lecz jednak zanim to zrobił, przeprowadzono na nim zamach w wykonaniu zbuntowanych jednostek Waffen-SS pod dowództwem Reichsführera-SS Himmlera, który ogłosił siebie nowym Führerem.
Blutiges Weihnachten[]
Rommel stanął po stronie Centrali, w której skład wchodził prawie cały sztab oficerów Wehrmachtu oraz wielu umiarkowanych członków NSDAP. Centrala sprzeciwiła się samozwańczemu dowództwu Himmlera i jego SS, i w tajemnicy spiskowała przeciw niemu. W nocy z 23 na 24 grudnia postanowiono przeprowadzić atak na Kancelarię w celu zlikwidowania Himmlera oraz rozwiązania i asymilacji SS do Wehrmachtu. W Boże Narodzenie 1944 pod dowództwem Rommela doszło do starcia sił Wehrmachtu z żołnierzami SS przed Kancelarią III Rzeszy w Berlinie, gdzie aktualnie przebywał Himmler i jego najbardziej zaufani ludzie. Udało się przebić do kancelarii oraz pojmać Himmlera, jednak cenę życia przypłaciło ponad trzysta osób, zarówno Waffen-SS i Wehrmachtu, jak i cywili. Centrala znów przejęła władzę na krajem, a Rommel otrzymał stanowisko Kanclerza tymczasowego.