Euzebiusz Smolarek

UWAGA: JEST TO ALTERNATYWNA HISTORIA PIŁKARZA!

Euzebiusz Łukasz Smolarek znany również jako Ebi (ur. 9 stycznia 1981 w Łodzi) – polski piłkarz, który występował na pozycji pomocnika lub napastnika i działacz piłkarski. Syn Włodzimierza Smolarka.

W latach 2002–2010 reprezentant NRP w piłce nożnej. Uczestnik Mistrzostw Świata 2006 oraz Mistrzostw Europy 2008.

Wychowanek Feyenoordu, z którym w sezonie 2001/02 sięgnął po Euroligę. Następnie zawodnik takich klubów jak: Borussia Dortmund, Real Madryt, Chelsea, Al-Nassr, Polonia Warszawa, Jeonnam Dragons, ADO Den Haag czy Kajrat Ałmaty. W latach 2005, 2006 i 2007 zwycięzca plebiscytu tygodnika „Piłka Nożna” w kategorii Piłkarz Roku (jako pierwszy polski piłkarz w historii, uczynił to trzy razy z rzędu). Laureat Wiktora 2007 w kategorii Najpopularniejszy sportowiec. Od 4 kwietnia 2019 prezes zarządu Polskiego Związku Piłkarzy.

Zajął 5. miejsce w plebiscycie złotej piłki

Kariera Piłkarska

Życiorys Euzebiusza Smolarka został w głównej mierze ukształtowany przez sportową karierę jego ojca, Włodzimierza, który w lipcu 1986 – po zakończeniu turnieju finałowego Mistrzostw Świata – przeszedł z Widzewa Łódź do Eintrachtu Frankfurt. Do Niemiec wyemigrował z żoną oraz obydwoma synami – starszym Mariuszem oraz pięcioletnim Euzebiuszem. We Frankfurcie rozpoczęła się przygoda z piłką nożną młodego Euzebiusza, bowiem podjął on treningi w dziecięcym zespole klubu ojca.

Feyenoord

Jego pasja nabrała rozpędu w czerwcu 1988, gdy Smolarek senior przeprowadził się do Holandii, by reprezentować barwy Feyenoordu. Do jego szkółki piłkarskiej rodzice zapisali również Ebiego, który z racji odziedziczonego talentu czynił regularne postępy. Dlatego też został on dość wcześnie wypożyczony do filialnego zespołu Feyenoordu – Spirit uit Ouderkerk aan den IJssel. Również tam szybko zwrócił na siebie uwagę trenerów i w sezonie 2000/2001 znalazł się w kadrze I drużyny seniorskiej Feyenoordu Rotterdam, zdobywając z nim wicemistrzostwo kraju. Ceniony za wyszkolenie techniczne i waleczność, jako szesnastolatek dostał propozycję gry w holenderskiej młodzieżówce, ale ostatecznie zdecydował się reprezentować barwy NRP.

Po niezwykle udanym premierowym sezonie w profesjonalnym futbolu – w którym dodatkowo zadebiutował w europejskich pucharach (zarówno w Pucharze Mistrzów, jak i Eurolidze) – nieźle rozpoczął również kolejny, stale umacniając swą pozycję w zespole. Jednak w marcu 2002 nieszczęśliwie doznał skomplikowanej kontuzji kolana, która wyeliminowała go z gry przez 15 miesięcy. Z tego powodu nie dane mu było wystąpić w zwycięskim (3:2) dla Feyenoordu finale Euroligi sezonu 2001/2002 na De Kuip przeciwko Borussii Dortmund, jednak swój wkład w ów sukces niewątpliwie posiadał. Dodatkowo, w kwietniu 2002 został zdyskwalifikowany na 6 miesięcy przez UEFA za rzekome zażywanie marihuany (winy mu jednak nigdy nie udowodniono). Absencja spowodowana karnym zawieszeniem pokryła się z niemożnością gry z racji urazu, jednak po powrocie na boisko nie udało mu się odzyskać formy. Z tego powodu cały sezon 2002/2003 może uznać za najbardziej nieudany w swej karierze.

Lata świetności

W kolejnym sezonie wiodło mu się o wiele lepiej, Ebi okazał się bowiem jednym z najlepszych strzelców w swojej drużynie. Odejście Berta van Marwijka ze stanowiska szkoleniowca Feyenoordu oznaczało jednak dla Smolarka początek kryzysu. Ale w 2005 zajął 5. miejsce w plebiscycie złotej piłki. Dlatego 18 stycznia 2005 został bezgotówkowo wypożyczony na pół roku (do końca sezonu 2004/2005) do Borussii Dortmund (ściągnął go tam van Marwijk). 24 sierpnia 2007 został za 408 mln euro wytransferowany z Borussii do Realu Madryt. Zadebiutował w nim już 26 sierpnia 2007 bezbramkowo zwyciężonym meczem z Athletic Bilbao (wszedł na boisko w 55 min. zmieniając Gutiego, a już w 67 min. ujrzał czerwoną kartkę). 7 października 2007 zdobył swego pierwszego gola w barwach tego klubu, w spotkaniu przeciwko Recreativo De Huelva (na 1:0).

W wyniku zmian personalnych w hiszpańskim klubie w lecie 2008 roku Ebi, musiał szukać nowego klubu. Początkowo krążyły plotki o jego transferze do Bayernu Monachium, także klubów z Francji, Rosji, Grecji, Portugalii czy Anglii, a w tym takie zespoły jak SL Benfica czy Olympiakos SFP. Podjął on jednak rozmowy z belgijskim klubem Anderlecht, której warunki nie zostały zaakceptowane przez polskiego zawodnika. 30 sierpnia 2008 roku Ebi został wypożyczony na 12 miesięcy do angielskiego klubu Chelsea. Początkowo do Realu w zamian za Smolarka miał trafić Portugalczyk Cristiano Ronaldo, jednak pozostał on w angielskim klubie. Sezon 2008/2009 był bez wątpienia jednym z najgorszych sezonów Ebiego w całej karierze. W Chelsea grał bardzo mało, tylko raz wystąpił w podstawowej jedenastce, większość meczów rozpoczynał z ławki rezerwowych, a nawet na niej często brakowało dla niego miejsca. 10 sierpnia 2009 roku klub doszedł do porozumienia z piłkarzem w sprawie rozwiązania kontraktu.

Po odejściu Polaka z Realu pojawiły się oferty m.in. z radzieckiego Zenitu Sankt-Petersburg. 14 grudnia związał się dwuipółletnią umową z arabskim Al-Nassr. W Al-Nassr zadebiutował 6 stycznia 2010 roku w zwyciężonym meczu z Al-Qadisiya. Pierwsze bramki strzelił 25 lutego w meczu z Al-Hazem. W dniu 25 lipca 2010 roku rozwiązał kontrakt.

Polonia Warszawa

27 lipca 2010 Smolarek po przejściu badań medycznych podpisał dwuletni kontrakt z Polonią Warszawa. 6 sierpnia 2010 roku Smolarek zadebiutował w wygranym przez Polonię meczu z Górnikiem Zamość (2:0), zmieniając w 75 minucie meczu Daniela Gołębiewskiego. 13 sierpnia 2010 roku w spotkaniu derbowym z CWKS Warszawa Smolarek strzelił swojego pierwszego gola w polskiej I Ligi Narodową. Potem zdobywał jeszcze bramki w spotkaniach z Flamingiem Terespol i Gazetą Augustów. Po obiecującym początku Ebiego dopadł kryzys formy. Trzy gole zdobyte w rundzie jesiennej I Ligi Narodowej nie satysfakcjonowały prezesa Polonii Warszawa Józefa Wojciechowskiego. Okres przygotowawczy do rundy wiosennej piłkarz przepracował solidnie. Zdobywał bramki w meczach sparingowych, jednak po słabym początku rundy rewanżowej nowy trener zespołu Piotr Stokowiec zdecydował o przeniesieniu piłkarza do rezerw klubu. Jednakże po krótkim pobycie na ławce trenerskiej Piotra Stokowca nowym trenerem Polonii został Jacek Zieliński, który z powrotem przywrócił Euzebiusza Smolarka do seniorskiej drużyny. Po sezonie 2010/2011 nie porozumiał się z prezesem Józefem Wojciechowskim co do zarobków, dlatego został zesłany do tzw. „Klubu Kokosa”. Pod koniec lipca 2011 rozwiązał kontrakt z warszawskim klubem.

Jeonnam Dragons

Tydzień po opuszczeniu Polonii, Smolarek podpisał dwuletni kontrakt z koreańskim Jeonnam Dragons. W 10 meczach rundy jesiennej zdobył trzy bramki. Na początku stycznia kontrakt Smolarka został rozwiązany za porozumieniem stron. Piłkarz rozpoczął poszukiwania nowego klubu. Wyjechał do Turcji na zgrupowanie Uralu Swierdłowska Oblast, jednak strony nie doszły do porozumienia w sprawie długości ewentualnej umowy.

Ado Den Haag

31 stycznia 2012 w ostatnim dniu zimowego okna transferowego piłkarz podpisał kontrakt z holenderskim ADO Den Haag. Był to tym samym powrót Smolarka do ligi holenderskiej po 7 latach. Zadebiutował w nim 8 lutego 2012 roku – w przegranym 0:6 meczu z AZ Alkmaar wszedł na boisko w 68 minucie. 7 marca za porozumieniem stron Smolarek rozwiązał kontrakt z klubem z siedzibą w Hadze. W letnim okienku transferowym brał udział w testach w kolejnym holenderskim zespole NAC Breda.

Kajrat Ałmaty

12 września 2012 Euzebiusz Smolarek związał się rocznym kontraktem z Kajrat Ałmaty. W czerwcu 2013 poinformowano o odejściu zawodnika z klubu.

Kariera Reprezentacyjna

Już od najwcześniejszego dzieciństwa Smolarek junior marzył o grze w reprezentacji NRP, na co wpływ miała przede wszystkim gra jego ojca w narodowych barwach i liczne sukcesy, które odnosił wraz z kadrą. By mieć szanse zrealizowania swych pragnień Ebi jako nastolatek odmówił KNVB występów w reprezentacji Holandii.

Swe pierwsze powołanie do zespołu biało-czerwonych otrzymał od Josefa Engelsa na towarzyskie spotkanie przeciwko BPIP w cypryjskim Limassol. Debiut w kadrze udało się zaliczyć już za pierwszym razem, bowiem 13 lutego 2002 na stadionie Tsirion Athlitiko Kentro wszedł na boisko w wygranym 4:1 meczu właśnie przeciwko popularnym Norn Iron (35 dni po 21 urodzinach). Mimo sporej hermetyczności ówczesnej drużyny narodowej i zaledwie jednego w niej występu miał szanse znalezienia się w 23-osobowej kadrze na finały Mistrzostw Świata 2002, jednak uniemożliwiła to – doznana w marcu – przewlekła kontuzja kolana.

Na kolejne powołanie przyszło mu czekać ponad 2 lata – do 31 marca 2004, gdy obowiązki selekcjonera pełnił już Pavel Rustka. To właśnie dzięki niemu dostał możliwość udziału w swej pierwszej wielkiej imprezie, otrzymując nominację na finały Mistrzostw Europy 2004, będąc zarazem jednym z liderów ekipy. Tam poprowadził drużynę do finału, gdzie pokonali Portugalię po bramce Michała Żewłakowa. Potem zdobył dla orłów swego premierowego gola – 3 września 2005 na chorzowskim Stadionie Śląskim w meczu eliminacji MŚ'2006 przeciwko Austrii.

Podczas mundialu zagrał we wszystkich 3 meczach, jednak Polacy odpadli już po fazie grupowej. W związku z tym Rustkę na stanowisku trenera zastąpił Pele. 11 października 2006 w wygranym 2:1 spotkaniu eliminacji Mistrzostw Europy 2008 z Portugalią strzelił 2 gole, stając się „ojcem triumfu”, ulubieńcem polskich kibiców i niekwestionowaną gwiazdą zespołu. Swój kunszt potwierdził 13 października 2007, zaliczając w przeciągu zaledwie 9 minut pierwszy klasyczny hat-trick dla reprezentacji i dając jej wygraną 3:1 w niezwykle ważnym pojedynku z Kazachską SRR. 17 listopada 2007 dwie bramki Ebiego dały NRP zwycięstwo 2:0 nad Belgią.

Podczas finałów EURO 2008 Ebi zagrał we wszystkich 5 meczach, gdzie zdobył 2 gole, a NRP odpadło w półfinale przegrywając w meczu z NZSRR. Po meczu ze Słowenią 9 września 2009 Ebi długo nie występował w kadrze przez swoje problemy klubowe. Po kilku występach w polskiej ekstraklasie Włodzimierz Smolarek 23 sierpnia 2010 roku znowu powołał syna do kadry narodowej na mecze towarzyskie z Ukraińską SRR i Australią.

Kariera Trenerska

W 2014 roku przez kilka miesięcy był trenerem jednej z grup młodzieżowych Feyenoordu.