STRONA ZOSTANIE W NAJBLIŻSZYM CZASIE ROZWINIĘTA!!!
Hapsztagowie, Hepsztedzi (od stretru. Hapsyhstangaeni; dosłow. "Łupieżcy Adriatyku") (protcelt. Hno 'rch Tenni;
Europa w trakcie Konfliktu Bałkańskiego (Kliknij, by przyjrzeć się lepiej)
"bogaci kupcy") (strtrac. Âçii żi 'ƪʗɸ "Morscy zbóje z nad czystego morza [Adriatyku]") (pers. سارق مسلح "Zbóje") (iber. ♂' Æ:€I dosł. "Silni mężowie z Adriatyku") europejska grupa etniczna zamieszkująca w okresie starożytności północne wybrzeża Adriatyku posługująca się językiem hapsztadzkim. Hapsztagom udało się zachować język i zwyczaje mimo presji innych kultur po dziś dzień.
Historia[]
Prehistoria[]
Hapsztagowie w kontekście kulturowo-językowym są najstarszą znaną nacją, która funkcjonuje do dziś. Język hapsztadzki ukształtował się w neolicie i przez wieki pozostawał bez zmian (prócz niektórych słów odnoszących się do współczesnych urządzeń np. telefon). Oznacza to, że osoba znająca hapsztadzki mogłaby bez większych problemów porozumieć się z przeciętnym hapsztagianinem żyjącym w czasach prehistorycznych! Najstarsza kultura tożsama z hapsztagami to kultura neoadriatycka, a jej istnienie jest niezbitym dowodem na obecność hapsztagów na obecnych siedzibach od co najmniej środkowego paleolitu, a może i nawet wcześniej. Badania nad kulturom dowiodły, że jak na swoje czasy hepsztedzi byli bardzo rozwinięci w porównaniu do innych kultur tego okresu. Przedstawiciele tej nacji nie osiedlali się w jednym miejscu, lecz budowali stałe siedziby, które w lecie zaludniali, aby na zimę przenieść się gdzie indziej i powrócić na następne lato. Podstawowym pożywieniem była dziczyzna, owoce (zwłaszcza winogrona) i ryby. W mniejszym stopniu także produkty wytwarzane z dziko rosnącego zboża. Gliniane naczynia wykonywano ręcznie albo przy użyciu prymitywnych narzędzi i przyozdabiano je scenami mitologicznymi lub z życia codziennego. Przodkowie dzisiejszych Hapsztagów opanowali cieślarstwo i kamieniarstwo do perfekcji tworząc liczne małe figurki z drzewa dębowego i kamienia. Jako pierwsi eksperymentowali z mieszaniem gatunków drewna w rzemiośle chcąc utrzymać, jak najlepszy efekt. Kultura rozciągała się od Lumii (północna część Półwyspu Apeńskiego) przez północne wybrzeże Adriatyku aż do Bałkan centralnych. Rodzima ludność Lumii została wyparta przez migrujące na północ plemiona etruskie, a centralne bałkany zostają skolonizowane przez Daków.
Starożytność[]
15 kwietnia 2000 roku n.e w trakcie wykopalisk archeologicznych w miejscowości Arezzo w północnych Włoszech odkryto pozostałości najstarszego znanego miasta z okresu wczesnoetruskiego. Naukowców szczególnie zaintrygowała częściowo zniszczona, lecz szybko zrekonstruowana mozaika zdobiąca we wczesnej starożytności jedną z etruskich świątyń poświęconej niezidentyfikowanemu bogowi wojny. Przedstawia ona jeźdźców w szyku bojowym goniących przerażonych etruskich rolników. Dzieło pokrywają napisy, których nie udało się przetłumaczyć. Wygląd jeźdźców i ich uzbrojenie sugeruje, że mozaika z Arezzo przedstawia najstarsze artystyczne wyobrażenie grabieżców hapsztadzkich i jest dowodem na hapsztadzko - etruskie kontakty we wczesnej starożytności. Hapsztagów wzmiankowali w czasach późniejszych tacy wybitni historycy i geografowie, jak: Denefor z Lucji, Kustusos z Finos czy Aleksander Ateński. Jednak mieszkańcy północnego Adriatyku zostali szczegółowo opisani dopiero w dziele trackiego historyka Fambusa z Firgemenii w dziele ,,O ludach tego świata". Wybitny pisarz starożytności, jako pierwszy podzielił Hapsztagów na: Illiotów, których stolicą był Illon, Mayonów którzy zamieszkiwali krainę historyczną Mayenie, Mradaków na południe od Mayonów oraz Budżenów, którzy zostali w czasach późniejszych podporządkowani władcom dackim. Wszystkie cztery grupy hapsztadzkie posiadały wspólny język, ale odrębne zwyczaje i kulturę, choć te były ze sobą spokrewnione. Illioci (zwani też Illiatami) oparli swą gospodarkę na grabieży. To właśnie Illioci przez długie lata łupili italskie państewka etruskie i bogate państwa - miasta znajdujące się w Grecji i Bałkanach centralnych, by wysławić się zniszczeniem prastarej stolicy etruskiej Lumy - Cortony. Również wielu Illatów trudniło się najemnictwem i aktywnie uczestniczyli m. in w konflikcie bałkańskim i podboju berberuzji przez Persów. Maynowie również trudnili się łupieżom, lecz ich gospodarka opierała się na handlu, rzemiośle i rybołóstwie. Hapsztagowie Mayneccy nie utrzymali większych stosunków z Etrusią, Anatolią, Bałkanami czy nawet innymi krainami hapsztadzkimi. Handlowali z plemionami południowoceltyckimi wyrobami rzemiślniczymi, ale też z nimi walczyli. Budżeni i Mradakci skupiali się na walkach z Dakami. Wszystkie plemiona hapsztadzkie stanęły po stronie etruskiej w konflikcie bałkańskim. Hapsztagowie zostali podbici przez Bojów pod wodzą Pizmara III.