Hegemonie - Po polsku hegemonia. Jest to scenariusz użytkownika Elairon. Przedstawia on wojnę francusko pruską, która przez nie użycie kolej do transportu wojsk przez Prusów i przez lepszych generałów francuskich została wygrana przez Cesarstwo Francuskie.
Historia scenariusza[]
Wojna Francusko-Pruska (1870-1871)[]
Głównymi powodami wojny była rosnąca od jakiegoś czasu potęga Prus, oraz powolne jednoczenie Niemiec. Bezpośrednią iskrą, która uruchomiła wybuch konfliktu, stała się sprawa tzw. depeszy emskiej (z 13 lipca 1870). 19 lipca 1870 Napoleon III wypowiedział wojnę Prusom.
Napoleon III postanowił nie brać udziału w starciach. 28 lipca 1870 Wojsko francji przybyło do Metzu. W tym samym czasie Wilhelm I Hohenzollern przybył do Moguncji i objął dowództwo nad siłami pruskimi. Nad siłami Francji objął władzę generał Karol Mèron. 3 sierpnia wojsko Francuskie przeszło przez granicę i zaatakowało Moguncje. Początkowo dochodziło tylko do ostrzału miasta ale 7 sierpnia Gen. Mèron rozpoczął natarcie. Bitwa najprawdopodobniej zakończyła by się całkowitą porażka gdyby nie właśnie Mèron. Wojsko pruskie górowało nad francuskimi technologią i znajomością terenu. Francuskie wojsko było wojskami stałymi a Pruskie zmobilizowanymi ale dobrze wyszkolonymi oddziałami. Natarcie na miasto trwało dość długo. Ostatecznie wojsko Francji zdołało dostać się do Moguncji. 10 sierpnia. Następnego dnia miasto zostało zdobyte przez Francuzów. Bitwa była raczej sukcesem ale straty po stronie Francji były dość wysokie. Generał Mèron przygotował się do dalszej walki.
Tymczasem na froncie Alzackim wojsko Pruskie i Badenskie zaatakowało strasburg. Starcia na granicy trwały w dniach 5-27 sierpnia. Ostatecznie Francuzom udało się odepchnąć wojska Pruskie w stronę granicy. Starcia pod Strasburgiem wydawały się zakonczone. Jednak 1 września Prusy odnowiły natarcia na Alzację, odparte około 12 września.
Wojsko Mèrona rozpoczęło walki w Nadrenii i Palantynacie.
Napoleon III postanowił poszukać sojuszników przeciwko Prusom. Zaczął od Austro-Węgier, gdyż kilka lat wcześniej zostały one pokonane przez Niemców. Austro-Węgry były jednak wyniszczone i nie gotowe na wojnę z Prusami. Francja obiecała im wpływy w Bawarii i południowych Niemczech. Franciszek Józef postanowił zmobilizować armię i przyglądać się wojnie by ewentualnie pomoc którejś ze stron. Francja szukała pomocy w Rosji i Danii lecz i oni nie byli zainteresowani wojną. Cesarstwo musiało więc walczyć samo i zdać się na szczęście.
Front wojenny trwał aż do listopada 1870 roku. Wówczas Francuskie wojsko w Nadrenii zaatakowało Kolonie. Walki miały trwać dwa tygodnie. 19 Listopada Francuzi odnieśli zwycięstwo i zajęli niemieckie miasto. Walki w Strasburgu trwały nadal. Ostateczne zwycięstwo Francji to 28 Listopada gdy wojsko Prus zostało pokonane i musiało się wycofać. Francuzi wkroczyli do Badena. Rząd państwa Baden kapitulował 4 Stycznia 1871 . 28 grudnia Mèron i jego wojsko zdobyło Geldern. Początkiem stycznia wojsko Francuskie zwyciężyło ostatnia szansę Prusów, bitwę nad Renem. Była to całkowita klęska Prus które nie były wstanie powstrzymać wojsk Cesarskich, które przekroczyły ten. 10 stycznia Francuzi zajęło Dortmund i opanowali cała Westfalia (23 stycznia). 5 Lutego Francuzi zaczęli oblegać Frankfurt. Oblężenie trwało tydzień i zakończyło się zwycięstwem Francji. Napoleon III chciał nawet by wojsko zdobyło Berlin lecz rada generalska wybiła mu to z głowy. Wojsko obu państw było wykończone. 1 Marca zaczęły się rokowania pokojowe. Prusy nie chciały jednak pokoju. Rokowania zakończył atak pruski na Frankfurt 18 marca. Atak początkowo się powiódł i Niemcy zdobyli miasto. Jednak na nieszczęście Prusów zaledwie kilkanaście dni później Francuzi rozgromili oddział Niemiec. Reszta była już raczej formalnością. Francuzi już w kwietniu zajęli całą Hesję. Armia cesarska przekroczyła Wezerę. 27 Maja doszło do Trzeciej bitwy o Hanower. Po kilku tygodniach walk Francuzi zajęli miasto. W tej bitwie Wilhelm II został po raz drugi pojmany (za pierwszym razem w styczniu dzięki atakowi Prusów uciekł). 20 Czerwca Wilhelm podpisał pokój w Paryżu, kończący wojnę francusko pruską. Wdg postanowień najważniejsze to: Niemcy nie zostały zjednoczone, Francja zyskała Palantynat i Nadrenie. Ta klęska Prus doprowadziła też do powstania krótkotrwałej republiki Pruskiej.
I Pruską wojna domowa (1871)[]
W czerwcu w Berlinie, lud Prus ogłosił powstanie republiki Pruskiej. Twór był nie stabilny i krótkotrwały. Wilhelm II po wypuszczeniu z francuskiego aresztu musiał uciec do Bawarii na kilka tygodni. Powrócił w sierpniu wraz z wojskiem Prus z Bawarii. 23 sierpnia przybył do Saksonii gdzie został uznany królem Prus. Razem z armia prusko-Saksońskom udał się w stronę Berlina. 4 września udało mu się pokonać republikanów i zająć miasto. W między czasie Polacy w Poznaniu, Śląsku i Gdańsku wykorzystali słabość zaborcy i 25 sierpnia rozpoczęły powstanie. Wojsko republiki było zajęte walka z Prusami, przez co powstańcy odnosili duże sukcesy.
Do końca października Wilhelm zdobył Brandenburgię, Mecklemburg, pomorze i Hesje. Przetrwały tylko rejony zachodnie: Westfalia i Hanower.
Tym czasem powstańcy w Poznaniu i Gdańsku odnosili coraz większe sukcesy. Wilhelm nie mógł z tym nic zrobić gdyż całą armię miał na froncie zachodnim. 20 listopada Prusy opanowały Westfalię. Rozpoczęły się krótkie mediacje pokojowe. Republikanie zarządzali utworzenia wolnej republiki Hanowerskiej. Utworzenie tego państwa poparła Francja. Prusy nie gotowe na kolejną wojnę z Francją musiały zgodzić się na warunki pokoju. 1 grudnia uchwalono pokój w Hanower.
Powstańcy w Poznaniu zarządzali od Niemiec niepodległego państwa poznańskiego. Prusy były jednak gotowe na stłumienie powstania. 20 stycznia 1872 roku padł Gdańsk. 17 lutego zajęto Wrocław kończąc powstanie śląskie. Powstańcy poznańscy zdołali się obronić, i zadali Prusom klęskę w bitwie pod lesznem 10 marca). 2 kwietnia rozpoczęto mediacje pokojowe. Wilhelm zgodził się dać większą autonomię wielkiemu księstwu poznańskiemu. Działać miało to na podobnej zasadzie co królestwo kongresowe w latach 20.
Wojna domowa w Hiszpanii (1872-1875)[]
W roku 1872 król Hiszpanii Amadeusz ogłosił abdykację i uciekł z hiszpanii. Pod nieobecność monarchy utworzono rząd radykałów i republikanów, który ogłosił Hiszpanię republiką. Pierwsza Republika Hiszpańska (1873-1874) była natychmiast oblegana ze wszystkich stron. Karliści byli najbardziej bezpośrednim zagrożeniem, wszczynając gwałtowne powstanie po słabym występie w wyborach w 1872 roku. Były nawoływania do rewolucji socjalistycznej ze strony Międzynarodowego Stowarzyszenia Robotników , bunty i niepokoje w autonomicznych regionach Nawarry i kastylii.
Wojna wybuchła w 1872, pod koniec grudnia. Zaczęło się od bunty Karlistów. Potem doszło do powstania w Katalonii i Baskonii. Dodatkowo nowo powstała organizacja komunistów w kraju również zaczęła bunt. Sytuacja była tragiczna.
Widząc co się dzieje w Hiszpanii Cesarstwo Francuskie postanowiło interweniować. Ogłosiło jednego z Burbonów królem Hiszpanii i dołączyli do wojny. Po stronie Francji stanęli Katalończycy, Baskowie i Karlisci. Majem 1873 Francja dołączyła do wojny. W ciągu miesiąca Francuzi wyzwolili całą Katalonię. Wojsko Francuskie. Do końca roku opanowało znaczna część Hiszpanii. W listopadzie 1873 zdobyto Madryt. Buntownicy i republika wciąż okupowali jednak spora część Hiszpanii. Po bitwie pod Toledo republikanie zajęli na kilka dni madryt, ale operacja zakończyła się całkowitą porażką wojsk republiki. W styczniu 1874 Francuzi opanowali Toledo. Po kolej padały Kordoba (Marzec 74), Salamanka (marzec 74), Leon (kwiecień 74), oviedo (czerwiec 74), Murcja (lipiec 74), Sewilla (wrzesień 74). Republika okupowała już tylko Galicję. Grenada była okupowana przez komunistów. Republika upadła już listopadem 1874. 23 stycznia wojska komunistów zostały pokonane i zmiażdżone pod Grenada. Oznaczało to koniec wojny domowej w Hiszpanii.
3 marca podpisano traktat w Madrycie. Na jego mocy Katalonia i Baskonia stały się niepodległe i częściowo zależne od Francji, a w Hiszpanii przywrócono monarchie.
Wojna Turecko rosyjska i kryzys na Bałkanach[]
Imperium osmańskie od XVII wieku stopniowo upadało. W latach 30 XIX wieku doszło do powstania w Grecji i odzyskania niepodległości przez kraj. To wydarzenie rozpoczęło fale buntów na Bałkanach. W 1876 roku doszło do powstania w Bułgarii. To powstanie stało się przyczyną wojny rosyjski tureckiej w latach 1877-1878. Wojna była szybka, i zakończyła się porażką Imperium osmańskiego. W 1878 doszło do Kongresu w Paryżu, wielkich mocarstw i Turcji w sprawie Bałkany i Afryki północnej. Na mocy kongresu uznano niepodległość Rumunii, Serbii, Bułgarii i Czarnogóry, Wielką Brytania otrzymała Cypr, Francja Tunezję, Austro-Węgry Bośnię A Rosja północną Armenię. Dodatkowo Egipt stał się niepodległy. Na kongresie powstał także sojusz Bułgarii, Serbii, Rumunii i Grecji przeciwko osmanom (Pakt bałkański).
Europa w latach 1878-1885[]
Rosnąca potęga Francji zaczęła niepokoić Europę, a zwłaszcza wielką Brytanię. W 1877 Brytania nawiązała lepsze relacje z Prusami, by w 1878 utworzyć VIII koalicję anty francuską. Do sojuszu dołączyli potem Baden, Hesja (1879) i Włochy (1881), których plany zajęcia Rzymu nie powiodły się przez Francję.
Cesarstwo zauważyło że jest otoczone wrogami. Postanowiono więc szukać wsparcia w Rosji. W 1882 podpisano w Moskwie tzw Nowy ład europejski, do którego dołączyły marionetki Francji w Hiszpanii i Serbia. Austria, Bawaria i Wirtembergia nie dołączyły do żadnej ze stron konfliktu, formując ligę południowo niemiecką. Była ona sojuszem raczej gospodarczym.
Rozpoczął się więc okres tzw Zimnej wojny, między Ładem europejskim a Koalicją. Kraje nie walczyły ze sobą w jednej wielkiej wojnie, a w wielu mniejszych. Głównymi miejscami rywalizacji stały się Chiny, Afryka, Bałkany, Bliski Wschód i Hiszpania.
W roku 1880 zmarł cesarz Napoleon III. Na tron wszedł więc jego syn, koronowany na Napoleona IV.
I wojna Chińska (1884-1887)[]
pierwszy konflikt zimnej wojny to I wojna Chińska. Zaczęła się ona od ataku Francji Tonkin. Do wojny w 1885 dołączyła Brytania a także w 1886 Rosja. Latem 1884 Francuzi zajęli Tonkin. Zimą 1884 zajęli Hajnan. Do końca 1885 zajęli yunan i nanning. Z kolej Brytyjczycy zdołali zająć Szantou i qingdao do końca 1885, oraz Cinan i Szanghaj do końca 1886. Rosjanie prawie nie zaznali oporu i weszli do Mandżurii.
Sytuacja w Chinach była tak zła że wybuchł bunt. w styczniu 1887 cesarz uciekł z Pekinu. 26 stycznia chińscy buntownicy ogłosili, w Pekinie, powstanie republiki Chińskiej. Istnienie republiki zakończyło wkroczenie kolonistów do miasta 27 Lutego. Rząd republiki został obalony a cesarz powrócił na tron.
15 Kwietnia podpisano pokój w Pekinie. Na jego mocy Weihaiwei, Qingdao, Szantou i Amoj zostały częścią wielkiej Brytanii. W Mandżurii powstało tzw Cesarstwo Mandżurii zależne od Rosji. Francja otrzymała Tonkin, Hajnan, Południowe wybrzeże chin obok Hajnanu. W Yunan powstał zależne od Francji Królestwo Yunan. Także Mongolia otrzymała częściowo niepodległość, wciąż będąc zależnym krajem od Qing.
Wojna grecko-Turecka/Pierwsza wojna bałkańska (1888-1889)[]
Spory Grecko tureckie sięgnęły zenitu w 1888. Grecy nie byli zadowoleni z tego że imperium osmańskie okupuje Bałkany. Natomiast Turcy chcieli przywrócić sobie pozycję hegemona na Bałkanach. Mimo prób mediacji konflikt wybuchł w Lutym 1888. Rozpoczęła ją Grecja. Na wiosnę 1888 było widać dominację Turcji, która w czerwcu zaczęła oblegać Ateny. Jednak przez słabe morale Turków i dołączenie Bułgarii do wojny, wojsko zostało pokonane i wycofało się na granicę. We wrześniu 1888 doszło do bitwy pod Larisą, największej klęski Turcji podczas tej wojny. Grecy pokonali Turków i zdobyli tereny Grecji zachodniej. Imperium nie było w stanie powstrzymać Greków aż do bitwy pod Salonikami. Grecy zdobyli miasto ale zaznali dużych strat.
Za nową Rosji to wojny w listopadzie dołączyła Serbia. W bitwie pod Niszem zadali oni klęskę osmanom. W styczniu 1889 Turcy przegrywali na wszystkich frontach. W Marcu 1889 zaczęły się negocjacje pokojowe. Zostały one jednak zakończone z powodu wysokich żądań Paktu bałkańskiego. Turcy zostali pokonani pod Uskub, Edirne i Lesbos. Turcy już w lipcu byli zmuszeni ponowić negocjacje. 2 sierpnia podpisano pokój w Stambule. Serbia zyskała nisz i północną Macedonię, Grecja południową Macedonię, Epir i Saloniki Bułgarzy otrzymali południową Bułgarię. Albania, kreta, Stambuł, Edirne i Wyspy egejskie pozostały częścią Imperium osmańskiego.
Mimo wszystko zaledwie kilka lat po pokoju imperium utraciło Albanię (1893) i Libię (1895).
Kolonializm (XIX wiek)[]
kolonializm na masową skalę, w Afryce rozpoczął się od XIX wieku. Główne imperia kolonialne to Brytania i Francja. Stan kolonii na rok około 1900 wygląda następująco. Francja: Sudan francuski, Dahomej, Gabon, Kamerun, Czad, Madagaskar, Senegal, Gwinea francuska, wybrzeże kości słoniowej, Francuska Afryka Południowa (Namibia), Somali francuskie i Algieria. Do Brytanii należą z kolej: Związek południowej Afryki, Beczuana, Rodezja, Tanganika, Zanzibar, Kenia, Uganda, Nigeria, Złote wybrzeże, Sierra Leone, Egipt i Sudan. Dodatkowo istniały też kolonie włoskie czyli Erytrea i Somali włoskie, oraz portugalskie o hiszpańskie kolonie.
W latach 1882-1898 trwało w Sudanie powstanie Mahdiego, w wyniku którego w latach 1886-1897 istniało niezależne państwo Sudan. Powstanie poniosło klęskę i kraj przestał istnieć.
Wojna domowa w Hiszpanii i wielkie napięcie w europie[]
Konflikt sił Ładu z Koalicją antyfrancuska zaczął być coraz bardziej aktywny. Nowym terenem walk stała się Hiszpania którą w 1898 roku ogarnęła wojna domowa. Monarchia została na moment obalona przez pro Brytyjskich republikanów. Pojawiła się też trzecia siła konfliktu- Komuniści. Wojna domowa w kilka miesięcy stała się ogromną wojna iberyjska.
Jako pierwsza w pomoc w wojnie zaangażowała się Brytania, wysyłając sprzęt i żołnierzy do rebelii. Potem zaczęła pomagać Francja, która poparła siły rządowe. Kolejno rebelii pomogły Włochy i Prusy. Najważniejszą bitwa wojny okazała się bitwa pod Alkazar, 14 listopada 1899. Zwycięstwo sił Francji i rządu okazało się kluczowe. Udało się opanować toledo i Madryt. W między czasie komuna zwana Grenadzką opanowała Kordobe i południe Hiszpanii.
27 grudnia 1899 Leon został zdobyty przez Francuzów. Zdobycie tego miasta odgrodziło republikanów ze stolicą w Salamance od morza.
12 stycznia 1900 komuniści ponieśli klęskę pod Toledo, co zatrzymało ich ekspansję. Zaledwie 8 dni później prezydent i generał sił republiki kapitulował. Walki z komunistami trwały jeszcze do 17 marca. 19 marca 1900 roku zakończyła się oficjalnie trwająca 2 lata wojna.
Wielka wojna[]
Po wojnie domowej w Hiszpanii konfrontacja mocarstw europy stała się nieunikniona. Kolejne lata to zbrojenie na całym kontynencie. Termin wojny nadszedł. 22 marca 1904 roku, Pruskie wojska przekroczyły granicę hanoweru. Siły republiki były nieudolne. Już końcem dnia siły Prus stanęły pod stolicą Hanoweru. 23 marca Francja wypowiedziała wojnę Prusom, Hesji i Baden. 25 marca wojsko Francji zdobyło stolicę Badeni. Dzień później Baden kapitulował. 27 marca Brytania wypowiedziała wojnę Francji. Tak więc rozpoczęła się wielka wojna.
Front Niemiecki w Kwietniu i maju[]
po kapitulacji Badeni siły z tego księstwa ruszyły wspomóc w ataku na hesje. 29 marca Moguncja upadła. Tego samego dnia Hesja kapitulowała. 30 marca Prusy zdobyły Hanower.
Francuska armia na początku kwietnia zaatakowała Dortmund i Westfalia. 4 kwietnia Dortmund upadł i dopiero kilka kilometrów od miasta doszło do jawnego zablokowania sił francji, Ale już 8 kwietnia siły francuskie mając wsparcie, przebiły się i zajęły większość Westfalii. Francuzi zyskali dostęp do resztek ziemi Hanoweru i wspomogły ich. Niestety 11 kwietnia Minden upadł, a Republika Hanoweru przestała istnieć. Wtedy też ustabilizował się front niemiecki, będący mniej więcej nie daleko rzeki Wezera.
Taka sytuacja nie trwała długo gdyż już 10 mają wojsko Francji zostało wypchnięte bliżej Dortmund. Tam front ustabilizował się. Rozpoczęto budowę okopów i wojnę pozycyjną.
Dołączenie kolejnych państw[]
27 maja Francja spotkała się z Włochami w Tulon. Układ ten przeszedł do historii jako Układ Tuloński. Na jego mocy Francja zezwoliła na zajęcie Rzymu przez Włochy, i obiecała Dalmację, Tyrol i kolonie Brytyjskie wzamian za dołączenie Włoch do wojny. 4 Czerwca Włochy wypowiedziały wojnę Wielkiej Brytanii i Prusom.
Austro-węgry widząc szansę na nabytki we Włoszech i pokonanie Francji, dnia 19 czerwca wypowiedziały wojnę Włochom o Cesarstwu. Dzień później do wojny dołączyła Bawaria i Wirtembergia, stając po stronie Austrii.
Front w koloniach ( kwiecień-Sierpien)[]
Działania w koloniach rozpoczęły się 3 kwietnia, gdy sily Francuskie zaatakowały jedyną kolonie Prus, Togo. Mały odział pruski w Togo został pokonany w starciu 5 kwietnia. Równocześnie doszło wówczas do ataku Francuzów na Sierra Leone, Gambie i Złote wybrzeże oraz ataku Brytyjczyków na Czad i Dahomej. 11 kwietnia Togo kapitulowało. Brytyjczycy końcem kwietnia zajęli 1/3 terenów Ubangi i Czadu. Ponieśli oni jednak klęskę w Sierra Leone i północnym złotym wybrzeżu, tracąc te tereny na rzecz Francji.
Francja mimo zdobyczy zaczęła przegrywać w koloniach. W maju upadło całe Ubangi i część Kamerunu. To zmusiło Francję do rozmów z Włochami.
W wyniku Układu Tulońskiego Włochy 4 czerwca przystąpiły do wojny, wraz z ich państwem zależnym, Libia (w praktyce była to kolonia włoska, formalnie państwo zależne).
15 czerwca Włosi zaatakowali Sudan przez Erytreę i Kenię przez somali. Z kolej 21 czerwca Włosi zaatakowali brytyjski Egipt. 26 czerwca w bitwie pod siwą siły Francji i Włoch pokonały Brytyjczyków, tym samym zajmując część Egiptu. W lipcu Operacja Włoch w Sudanie zakończyła się klęską i stabilizacja frontu blisko granicy.
Wielka wojna (Czerwiec - Listopad 1904)[]
Front Niemiecki[]
Sytuacja na froncie niemieckim była stabilna. Francja nie przebiła obrony Prusów i Brytyjczyków. Różnicą był front południowo niemiecki. Próba Ofensywy Austriaków i Niemców zakończyła się klęską pod Frankfurtem, 8 lipca. Francja rozpoczęła wielką kontrofensywe.
12 lipca zadali klęskę siłom Niemiec pod Stuttgart. Dopiero pod ulmem Francuzi zostali powstrzymani, na kilka tygodni.
14 września Ulm został zdobyty, a Wirtembergia kapitulowała (17 września)
Front w Bawarii był raczej przy graniczny i nie doszło tam do większych starć.
Front Włoski[]
Austriacy 23 czerwca zajęli Osoppo. W ciągu kolejnego tygodnia zajęli wschodnią część dawnej Wenecji. 3 lipca zdobyli część Lombardii. Włosi stawili im opór dopiero pod Solferino, gdzie 45 lat wcześniej doszło do bitwy. Austriacy nie docenili wroga i 17 lipca ponieśli klęskę, po raz drugi w ciągu 50 lat. Klęska doprowadziła do wyrzucenia Austriaków z Lombardii (końcówka lipca). Austriacy przegrali również pod Wenecją (5 sierpnia ) przez co front ustabilizował się i trwał bez większych zmian.
Front w afryce[]
Front Zachodnio afrykański[]
We wrześniu Złote wybrzeże kapitulowało i dostali się w ręce francji. Nigeria została częściowo zajęta (północna część). Kamerun ostatecznie się poddał a front ustabilizował się na gabonie.
Front w Egipcie[]
Po bitwie pod siwą Włosi i Francuzi zaczęli iść na przód. Jednak klęską pod Aleksandria 10 września na jakiś czas powstrzymała Francję i Włochy przed dalszym podbojem egiptu.
Front w Erytrei[]
Erytrea trzymała front aż do sierpnia 1904 roku, gdy front został przebity przez brytanie. 26 września zdobyli Asmare, tym samym Erytrea kapitulowała.
Front w Kenii[]
Front w Kenii szedł początkowo szybko, jednak zatrzymał się mniej więcej w połowie tej kolonii.
Front Azjatycki[]
Siły Brytyjskie w Hong Kongu zostały szybko pokonane gdyż już w lipcu. Potem kolejno upadło Szantou (2 sierpnia ) i Amoj (10 września). Wojnę w Azji odmieniło zdobycie Kunmingu przez Brytyjczyków (23 listopada) i tym samym zdobycie całego Yunanu.
Wielką wojna (listopad 1904 - Marzec 1905)[]
Dołączenie Rosji do wojny[]
Dyskusje w sprawie dołączenia Rosji do wojny trwały od kwietnia. We wrześniu Francja zawiązała z Rosją traktat w Lyonie. Ustalił on stery wpływów obu państw i ich nabytki w razie dołączenia Rosji do wojny. Miesiąc później, 25 listopada Rosja wypowiedziała wojnę Austro-węgrom, Prusom i Brytanii.
Front Niemiecki[]
Do końca 1904 roku Rosjanie zdobyli Toruń, część Śląska i Poznań. Był to cios w Prusy które dopiero w styczniu, po utracie Wrocławia zdołali zatrzymać wojsko Rosji i utrzymać front.
Sytuację tę wykorzystali francuzi i od grudnia do lutego zdołali pokonać front i ustawić go na rzece Wezera.
Na południu Francuzi zajęli Kissingen i Bamberg.
Front galicyjski[]
równie szybko co w Prusach Rosjanie zajmowali ziemie w Austrii. 3 grudnia zdobyli Tarnopol. 6 grudnia upadł Kraków. Już 11 grudnia lwów również został zdobyty. Upadł Stanisławów (14 grudnia) i Gorlice (16 grudnia). W ciągu nie całego miesiąca cała Galicja znalazła się w rękach Rosji. Dopiero bitwa o Munkacz (19 grudnia) ustabilizowała front.
Front włoski[]
front włoski przebiegał bez większych zmian. Trwał pat.
Front Afrykański[]
Front w Egipcie[]
20-26 stycznia kolejna próba zdobycia Aleksandrii zakończyła się klęską Francji i Włoch. 22-25 marca przebiegł kolejny, trzeci atak. Włosi i Francuzi ponownie ponieśli klęskę ale zadali Brytanii spore straty.
Front w Nigerii[]
Francuzi zajęli prawie całą północ Nigerii. Walki na południu trwały długo. 11 lutego Francja zwyciężyła pod ibadanem i tym samym Brytanii zostały już tylko porty oraz stolica Nigerii. 18 marca upadło Lagos i tym samym cała Nigeria.
Front Kenii[]
O ile w pierwszym roku wojny front ten przebiegał pomyślnie dla Włoch i Francji, to teraz Brytyjczycy rozpoczęli kontr ofensywę. W lutym front ten ustabilizował się blisko granicy Somali włoskiej i Kenii.
Front Azjatycki[]
Brytyjczycy w Azji szli bardzo szybko. 13 grudnia wygrali pod Nanning, 29 grudnia pod Jungan i 7 stycznia 1905 roku pod Kantonem, opanowując również Hong Kong. Francja stała się nie zdolna do dalszych walk w Azji. 12 lutego wycofali siły z Wietnamu i hajnanu do Afryki. Kilka dni później Brytyjczycy zajęli Hajnan. Początkiem lutego Francja straciła Hanoi i Tonking. 28 lutego kapitulował Sajgon. 4 marca Kambodża upadła i zakończył się front w Wietnamie.
Wielka wojna (końcówka marca do grudzień 1905)[]
Dołączenie kolejnych państw do wojny[]
28 marca pod naciskiem Rosji, Serbia i Rumunia wypowiedziały wojnę Austro-węgrom. Kolejna dołączyła Bułgaria, 5 kwietnia stając po stronie Austrii. Przy okazji Bułgaria wypowiedziała wojnę Grecji.
Front Niemiecki[]
na zachodzie front w Niemczech przebiegał bez większych zmian, utrzymując się do końca 1905 roku.
W Czerwcu 1905 front wschodnio niemiecki zaczął się zmieniać na korzyść Rosji. Zdołali opanować Malbork (19 czerwca), Elbląg (23 czerwca), Południową część Prus wschodnich (początek lipca), Wrocław (20 lipca) i Głogów (12 sierpnia). Potem front stanął ponownie, aż do listopada gdy opanowali Tylże. 22 grudnia Królewiec kapitulował co rozpoczęło całkowitą przegraną Prus na wszystkich frontach.
z kolej w południowych Niemczech Bawaria broniła się lecz jej siła słabła. 15 lipca upadła Norymberga. 9 września Francuzi przekroczyli Dunaj i zajęli Ratyzbone. 18 września upadł Augsburg. 21 września Monachium i Bawaria kapitulowały. Miesiąc później siły Francji zajęli Pasawe, Cheb oraz zachodnie Czechy.
Front w Galicji[]
Późną wiosną Rosjanie i Rumunii zajęli zachodni Siedmiogród. W sierpniu Austriacy ledwo trzymali front. We wrześniu Rosjanie przełamali ich siły i zdobyli Munkacz oraz Koloszwar. W październiku opanowali całą Słowację.