I Wojna Południowa- Konflikt zbrojny trwający od 5 maja 1149 do 1 września 1170. Jeden z najważniejszych konfiltów zbrojnych w średniowiecznej Italii. Przyczynił się on do podupadku potęgi Świętego Imperium Rzymskiego oraz do II Wojny Południowej (1280-1310), która z kolei przyczyniła się do upadku Imperium Bizantyjskiego
Przyczyny[]
W 1148 roku rządy sprawował Papież Eugeniusz III- bardzo przychylny Świętemu Imperium Rzymskiemu które prowadziło brutalną ekspansję na chrześcijańskie Włochy. Nie podobał się ten fakt dwóm sojusznikom, Republice Weneckiej i Republice Sycylijskiej. Wtedy też Król Sycylii, Rugerro II nasłał swego najlepszego zabójcę, Luigiego z Neapolu by nieprzychylnego papieża zamordował. Plan się powiódł, jednak zadziałał w tym momencie Efekt Kobry. Owszem, następny papież czyli Maryn III pochodzący z Genui ekshomunikował Rzeszę oraz zakazał dalszych działań wojennych w Italii, aczkolwiek zaczął faworyzować swą rodzinną Republikę Genui. W 1149 roku Genua zaatakowała Bolonię oraz zablokowała kilka portów w Sycylii. Na szczęście okrutny papież zmarł wkrótce śmiercią naturalną, choć wojna trwała dalej.
Przebieg[]
Natychmiast Wenecjanie oraz Sycylijczycy zawiązali stronnictwo przeciw Genui. Z początku agresorzy odnosili ogromne zwycięstwa, choćby podbijając 7 października 1149 Bolonię czy blokując port w Palermo 2 lutego 1150. 5 sierpnia 1150 z wojny wycofali się Niemcy po upokarzającym dla nich Pokoju w Genui (Większa część Lombardii została oddana oprawcom) Wtedy też Wenecjanie zaatakowali Genuańczyków od północy, co pozwoliło wojskom Rugerro II przeprowadzić defensywę. Przydała się tu efektywna sycylijska flota, która dosłownie miażdżyła statki wrogów. W 1153 doszło do jednej z największych bitew morskich w historii, Bitwy pod Marsalą. W jej czasie zniszczonych zostało około 55 galer Genui. Po tej porażce książę Augustino I wezwał do pomocy Królestwo Maurów. Ci, jako muzułmanie których zakaz papieża nie dotyczył w 1157 wlali się na tereny Sycylii. Rozgromili 8 listopada pod Katanią flotę Sycylii zmuszając ich do ucieczki. Sytuacja pogorszyła się w 1160, kiedy 19 kwietnia wojska Augustina I podeszły pod Wenecję. Po nieudanych szturmach jednak po miesiącu oblężenia odstąpili. W 1161 do wojny dołączyli się Francuzi. Od tyłu zaatakowali Genuańczyków zadając im porażkę pod Alessandrią. To odwróciło znacznie losy wojny, 2 stycznia 1163 pod Castelvetrano Sycylijczycy zniszczyli dwukrotnie większą mauryjską armię. Maurowie uciekli na północ oblegając Palermo, ale dzięki znakomitej interwencji Kanclerza Cesare Savarlando ich plan spełzł na niczym. Nastąpił etap wycofywania się Maurów z Italii, który w 1167 niedaleko Siderno zwieńczył Admirał Paolo Sircatto w bitwie morskiej. W 1170 uniżeni Genuańczycy podpisali sojusz z Sycylijczykami w Neapolu, na mocy którego musieli płacić 1000 florentów rocznie dla Wenecji oraz samej Sycylii.
Na nieszczęście obrońców, Maurowie z wojny już się nie wycofali przez co następne jeszcze 10 lat flota Sycylii musiała odpierać desanty Arabów.