Kaleanie

„IMPERIUM CIE WZYWA!”

Witaj! Aktualnie znajdujesz się na stronie należącej do tzw. Cyklu Bojowianskiego zapoczątkowanego przez użytkownika Damian 121 odnoszącego się nie tylko do wielkiego Imperium Bojów, Władcy imperium Bojów i dzielnych Bojów od Boja począwszy, lecz także do nacji, osób i wydarzeń czasem zmyślonych całkowicie lub w pewnym stopniu historycznych, które w uniwersum Alternatywnej Historii wpłynęły w mniejszym większym stopniu na sytuacje zewnętrzną lub wewnętrzną celtyckiego państwa (np. Konflikt Bałkański) Autor z jednej strony zachęca do edytowania i wzbogacania treści artykułów należących do cyklu o nowe wątki, ale też prosi o zachowanie "realistycznego" klimatu. Ave!

Kaleanie (wg. Roczników Królewskich i Starej kronice Danyss Kaloni; wg. Kroniki Bojowiańskiej, Powieści w świecie Nie-tutejszym i Starym Spisie Powszechnym Kaleanici) - lud wschodnioceltyckich należący do grupy bojowskiej zamieszkujący w starożytności terytorium dzisiejszego obwodu praskiego w Czechach. Zostało podbite i szybko zasymilowane przez Bojów właściwych za czasów Ciana III Młodszego.

 Informacje

Kaleanie zostali wspomniany po raz pierwszy w drugim dziele wybitnego greckiego podróżnika - Hipokosklesa ze Sparty pod tytułem ,,Geografia II". W księdze drugiej ,,Apos" autor opisuje niewielkie celtyckie plemię będące w konflikcie z Unellanami o nazwie ,,Kalea". Kaleanie słynęli ze swych umiejętności jeździeckich i nietypowych rytuałów z końmi ocierającymi się o zoofilie, a ich stolicą, a zarazem jedynym grodem był Camix. Ich wierzenia i język nie różniły zbytnio od kultury sąsiadów. Wierzyli, w tych samych bogów i mieli wspólne rytuały. Wyróżniali się swymi wartościami i prawami. Jedynymi wodzami Kalean znanymi z imienia byli: Cysterix i Cvannes. Hipokokles był na dworze Cvannesa i opisał jego sukcesy militarne w walce z Volkami oraz wychwalał kaleańską rasę koni - niezwykle piękną i szybką, którą hoduje się do dziś.

Po śmierci Hipokoklesa plemię znika ze źródeł historycznych i pojawia się na nowo w Rocznikach Królewskich spisanych za czasów Dagdy II Wielkiego. Za czasów panowania Ciana II Starszego plemię Kalean pod wodzą Cysterixa sprzymierzyło się z Trewakami rządzonymi przez Abina oraz wraz z Unellanami, Sylwanektami i Nitoborgami ruszyli na Bojów właściwych i zlanymi z nimi Volkami czego przyczyną była Danu - księżna, która odrzuciła Abina dla jego wroga - Ciana II i przyczyniła się do trewacko-bojowiańskiego konfliktu, w którym po stronie Trewaków stanęli Kaleanie. Atak zakończył się porażką, gdyż obóz Bojów zorganizował wyprawę obronną w wyniku, której siły trewackie i ich sojuszników zostały odparte, ale śmierć w bitwie poniósł Cian II. 7 czerwca 683 roku p.n.e - siedem lat po nieudanym starciu, syn zabitego króla - Cian III Młodszy wypowiedział wojnę Cysterixowi. Po pierwszych, nieudanych starciach Bojom i sprzymierzonymi z nimi Bohom udało się zdobyć peryferia terytorium Kalean i ostatecznie zepchnąć Kalean w głąb ich ziem do grodu Camix, który z rozkazu króla został podpalony, a nielicznych, którym udało się uciec ze stolicy, wytropiono i sprzedano w niewole. Wódź Kalean zdołał zbiec na południe, a jego dalsze losy pozostają nieznane. Na wyludnione ziemie Kalean migrowali Bojowie właściwi i zasymilowani z nimi Volkowie na nowo zaludniając opustoszałą krainę. Taki był koniec Kalean i ich kultury i języka.