Kazimierz VI (ur. 12 czerwca 1879, Sosnowiec zm.27 grudnia 1919, Warszawa)- Cesarz Polski-Prus z dynastii Welfów. Był synem Ludwika III i Wiktorii Guerrieri. Podczas swoich krótkich rządów zreformował w znacznym stopniu ustrój polityczny kraju.
Biografia[]
Koronowany na cesarza 11 czerwca 1912. Już w tym samym roku zmienił znacznie funkcjonujący bez większych zmian od blisko 200 lat parlament składający się z Sejmu (1000 posłów) oraz Rady Wojewodów (od 1910 21 wojewodów i 63 kasztelanów). Ograniczył liczbę posłów do 500, zlikwidował Radę Wojewodów, której miejsce zajął Senat (100 senatorów). 23 stycznia 1913 odbyły się pierwsze wolne wybory do parlamentu w Polsce-Prusach. Wybory wygrało Stronnictwo Ludowe pod wodzą Wincentego Witosa (38%), kolejne były Konfederacja Narodowa Polski-Prus (Roman Dmowski- 26%), Chadecja (Tadeusz Błażejewicz- 16%), Socjaldemokracja (Gustaw Bauer- 11%), Ukraińska Partia Robotnicza (Symon Petlura- 6%), Partia Robotnicza Polski-Prus (Feliks Dzierżyński- 3%). Zgodnie z ustawą wybory miały się odbywać co 5 lat. W 1913 rozpoczęto prace nad pierwszą konstytucją Polski-Prus. Prace zakończono w 1916, a dzień ustanowienia konstytucji (3 marca) został ogłoszony Świętem Narodowym i dniem wolnym od pracy.
W 1909 u cesarza wykryto Pląsawicę Huntingtona. Najbliższa rodzina władcy- jego brat i siostra ukrywali przed światem ten fakt skutecznie, aż do 7 marca 1916, gdy cesarz osobiście poinformował kraj o chorobie. Przedtem jedynym, który dowiedział się jego chorobie, oprócz rodziny, był premier Witos, który zauważył podczas odczytywania aktu konstytucji przez Cesarza, że ręka Kazimierza trzęsła się bez przerwy przez cały odczyt, a także, według premiera, około 4 godziny później. Cesarz poinformował Witosa o problemach zdrowotnych dzień przed publicznym ogłoszeniem tej informacji. Od tego dnia stan Cesarz zaczął się nagle pogarszać. Już 4 kwietnia parlament podjął decyzję o objęciu regencji przez młodszego brata Kazimierza- Władysława. Zaprzysiężenie II rządu Witosa 19 sierpnia 1918 było ostatnim publicznym wystąpieniem Cesarza. Od dnia swoich urodzin 12 czerwca 1919 nie opuszczał swego pokoju na Zamku Królewskim w Warszawie. 27 grudnia 1919 o godzinie 16:30 po raz ostatni spotkał się ze swoim rodzeństwem, jednak z powodu silnego postępowania choroby nie mógł ich poznać. O 16:45 z pokoju wyszedł Władysław, a o 17:20 Luiza. O 18:00 do pokoju wróciła pielęgniarka, która zastała martwego cesarza. Późniejszy cesarz Władysław zabronił podawania godziny oraz przyczyny śmierci "do odwołania". Dopiero 27 grudnia 2014 w 95 rocznicę śmierci król Jan II poinformował w specjalnym oświadczeniu dla TVP:
"Dzisiaj obchodzimy kolejną rocznicę śmierci Cesarza Kazimierza VI. (...) Przez te wszystkie lata z polecenia mojego pradziadka- Cesarza Władysława IV ukrywano przyczynę śmierci. Premier Witos tłumaczył to tym, że (...) Cesarz Władysław bardzo przeżywał śmierć brata i poprzez nieogłoszenie dokładnych informacji chciał on zapomnieć o tej rodzinnej tragedii. Jednak nawet on nie wiedział o tym co działo się tego dnia na Zamku Królewskim w Warszawie. Otóż o godzinie 16:30 po raz ostatni spotkał się ze swoim rodzeństwem (...). O godzinie 16:45 z pokoju wyszedł mój pradziadek- Cesarz Władysław. (...) Księżna Luiza wyszła z pokoju o 17:20. (...) Osobisty lekarz Cesarza Kazimierza ustalił zgon na 17:22. Przyczyną śmierci było zatrucie cyjankiem potasu. Ja, Król Jan II (...) ogłaszam, że Cesarz Kazimierz VI zmarł 27 grudnia 1919 o godzinie 17:22, otruty cyjankiem potasu przez swoją siostrę- Luizę."