Ludwik II (1628-1677)- Król Polski, Najwyższy Ataman Kozacki, Książę Rusi oraz Książę Brunszwiku w latach 1663-1677. Jego ojcem był Zygmunt III Reformator, a matką Eleonora Gonzaga.
Biografia[]
Dzieciństwo i Młodość[]
Wczesne lata Ludwik spędził na Wawelu, razem z braćmi Karolem i Kazimierzem. W 1642, podobnie jak ojciec, wyjechał na studia do Heidelbergu, gdzie przebywał na dworze przyjaciela swojego ojca- Fryderyka V, który oprócz bycia księciem Palatynatu, był także królem Czech. Od przybycia do wyjazdu do Brunszwiku w 1648 na pogrzeb brata wiele czasu spędzał razem z córką Fryderyka V- Zofią Dorotą. Po opuszczeniu Brunszwiku wrócił do Polski by brać udział w II wojnie Polsko-Litewskiej. W 1653 doszło do jego zaślubin z Zofią Dorotą, które miały przypieczętować sojusz Polsko-Palatynacki.
Rządy w Polsce[]
Początek rządów (1663-1665)[]
Jedną z pierwszych reform Ludwika II było wprowadzenie armii zawodowej w Brunszwiku i na Rusi. Szlachta polska była przeciwna armii zawodowej, gdyż obniżyłoby to prestiż pospolitego ruszenia. Król postanowił zmusić szlachtę do zaakceptowania prawa poprzez okrążenie obrad sejmu przez żołnierzy armii Wielkiego Księstwa Ruskiego. Doprowadziło to jednak do Rokoszu i wojny domowej w latach 1664-1665, w trakcie której Litwini zajęli Podlasie. Ostatecznie przy wsparciu sił Brunszwicko-Ruskich doszło do pokonania szlachty i wprowadzenia w Polsce monarchii absolutnej.
III Wojna Polsko-Litewska (1665-1667)[]
Po zakończeniu wojny domowej, król zwrócił się z prośbą do Wielkiego Księcia Litewskiego o oddanie ziemi podlaskiej odebranej w trakcie wojny domowej. Po odmowie, król zdecydował o ataku na Litwę. Wojna wybuchła w maju 1665 i zakończona została w lipcu 1667 po rzezi Wilna, w której zniszczono ponad połowę zabudowy miasta. W listopadzie podpisano pokój w Rydze, na mocy którego Polska nie tylko odzyskuje ziemię podlaską, ale zajmuje także Brześć Litewski, Wilno, Kowno oraz tereny dawnego księstwa Kurlandii i Semigalii. W kolejnych latach w wyniku wojny Litewsko-Szwedzkiej oraz Litewsko-Rosyjskiej doszło do całkowitej likwidacji Wielkiego Księstwa Litewskiego.
Wojna Hanowerska (I etap, 1676-1677)[]
W 1671 król wyjechał wraz z rodziną do Brunszwiku, którego tereny stały się miejscem walk o ponowne zjednoczenie Księstwa Brunszwiku i Lunenburga. Zimą 1673 Księstwo Brunszwiku zajęło Danneberg. Oburzyło to władcę Lunenburga, który wypowiedział wojnę Księstwu Brunszwiku w 1676. W trakcie walk w 1677 zginął król Ludwik II, podczas obrony zamku na Brunszwiku.
Potomstwo[]
W 1653 Ludwik II ożenił się z Zofią Dorotą Wittelsbach (1630-1714), córką Fryderyka V. Para miała 3 dzieci:
1.Edward I (1659-1683)- Król Polski i Litwy, Najwyższy Ataman Kozacki w latach 1677-1683. Książę Brunszwiku 1677-1679, Książę Hanoweru 1679-1683.
2.Karol II (1665-1690)- Król Polski i Litwy, Najwyższy Ataman Kozacki, Książę Hanoweru 1683-1690.
3.Kazimierz V (1671-1745)- Król Polski i Litwy, Najwyższy Ataman Kozacki, Książę Hanoweru 1690-1745, Król Wielkiej Brytanii i Irlandii 1714-1745, Elektor Hanoweru 1692-1745.