Maximus Idefixus Sillingettus

„IMPERIUM CIE WZYWA!”

Witaj! Aktualnie znajdujesz się na stronie należącej do tzw. Cyklu Bojowianskiego zapoczątkowanego przez użytkownika Damian 121 odnoszącego się nie tylko do wielkiego Imperium Bojów, Władcy imperium Bojów i dzielnych Bojów od Boja począwszy, lecz także do nacji, osób i wydarzeń czasem zmyślonych całkowicie lub w pewnym stopniu historycznych, które w uniwersum Alternatywnej Historii wpłynęły w mniejszym większym stopniu na sytuacje zewnętrzną lub wewnętrzną celtyckiego państwa (np. Konflikt Bałkański) Autor z jednej strony zachęca do edytowania i wzbogacania treści artykułów należących do cyklu o nowe wątki, ale też prosi o zachowanie "realistycznego" klimatu. Ave!

Maximus Idefixus Sillingettus (ur. 12 kwietnia 50 roku p.n.e; zm. 8 czerwca 15 roku p.n.e)  (tytuł: Z łaski Kerwula Wielkiego Król Bojów i najwyższy z wodzów Klaństwa Bohemii Górnej, Bohemii Dolnej, Czechii, Słowakii, Lugey, Galeanii Bojowskiej, Pól Bojowych i Teutonii) - 37 zadeklarowany król Bojów pochodzący z arystokratycznego rodu Maximusyttów uważany za jednego z lepszych władców Imperium Bojów. Pogodził Wielką Bohie z cesarstwem Wielkiej Bałtonii żeniąc swą jedną córkę Akwestonie Sillinettuskę z cesarzem Kaspazianem. Zasłynął z odparcia pierwszej inwazji Kopttycyjskiej.

Przed obięciem władzy 

Maximus urodził się jako przedstawiciel zamożnego i wpływowego lugeańskiego rodu Maximusów, którego członkowie zasłynęli, jako wybitni wodzowie wojenni, stratedzy i reformatorzy wojskowi. Jego ojcem był Idefix, nieślubne dziecko Maximusa XVI i trackiej chłopki Aksmedy, a matką była ostatnia przedstawicielka zaprzyjaźnionego z Maximusami rodu Klystów - Jola II. Z racji tego, że wraz z bratem Issanem był syn bękarta i pochodził z pobocznej lini Maximusów nie był początkowo przygotowywany do przejęcia tak zaszczytnej funkcji, jak przewodzenie wojskiem, lecz ze względu na zasługi swych przodków i szlachetne pochodzenie, odebrał podstawowe wykształcenie u dawnego nauczyciela swej matki Jolanty II - Redryka (choć część historyków sądzi, że młody Maximus został odesłany do Bałtony i odebrał edukacje na dworze Witolda). Swój przydomek (przyp. Sillingettus) zawdzięcza urodzeniu się w dniu 12 kwietnia - w trakcie święta boga lasów i borów Sillinga. Zgodnie z postanowieniami wiecu lipcowego uchwalonego jeszcze za Kerwula I nieślubne dzieci (i ich potomkowie) z wpływowych rodów nie mogą zajmować najwyższych funkcji państwowych (cesarze, wodzowie, mistrzowie itd. zgodnie z Dyssa Vynya), a jedynie co uczestniczyć w tzw. Wiecu Mniejszym. W ramach jednak odszkodowania za liczne ograniczenia wiec lipcowy dawał poszkodowanym prawo do dożywotniego życia w luksusie i opłacania przez państwo, co jednak nie zadowalało pragnącego szacunku i wysokiego stanowiska Maximusa. Po skończeniu podstawowego wykształcenia mimo swego młodego wieku (miał 15 lat) intensywnie angażował się w sprawy Małego Wiecu i szybko zyskał tytuł ,,przewodniczącego Małego Wiecu", choć i tak nie mógł wpływać na losy swego państwa.

Mając 17 lat przeżył dwie osobiste tragedie. Zmarła jego matka Jola II ostatecznie powodując wymarcie Klystów, co zagroziło statusowi Maximusów, bowiem aktualny król Bojów Kerwul Wielki pochodził z nieprzyjaznego Maximusom odłamu rodu Irrlaków - Irrlaków Questusów. Tak długo jednak jak żyła Jola - bliska przyjaciółka (i najprawdopodobniej kochanka) władcy, która faworyzowała sojuszniczych Maximusów w oczach Kerwula, ród mógł czuć się bezpieczny, lecz wraz z przegraną walką Joli z zapaleniem płuc, sytuacja uległa znacznemu pogorszeniu. Maximus XVII postanowił pogodzić się z Questusami oferując małżeństwo córki Woldy Questusa - Akwestancji z jednym z przedstawicieli młodszego pokolenia Maximusów. Issan, w odróżnieniu od brata, nie interesował się polityką i całe lata trwonił państwowe pieniądze na hulanki i zabawy, więc to jego - chcąc się pozbyć obydwóch problemów na raz - planowano wyswatać z Akwestancją. Głowa Irrlaków Questusów - Aulus odmówił zawarcia małżeństwa, ale kilka miesięcy później padł ofiarom spisku Maximusa XVII. Brat Aulusa i nowy przedstawiciel pokolenia - Wolda Questus zgodził się na ślub swej 20 letniej córki z 16 letnim Issanem i pogodzenie się obu rodów. Maximus Idefixus i Issen byli ze sobą bardzo zżyci, co zadało jeszcze większy cios psychiczny obu braciom, po utracie matki. Jednak już cztery miesiące później wrócił do dawnej kondycji i chcąc rozpaczliwie utorować sobie drogę do poważnej polityki zbiegł do Galeanii, gdzie podszywając się za lugeańskiego chłopa rozpoczął wstępne ćwiczenia wojskowe i miał podobno przewyższyć pozostałych rekrutów (wg. Nowego Codexu Galeańijskiego) przechodząc na stopień stałego wojownika, by w zaledwie miesiąc awansować ku uczesze galeańskich mistrzów sztuki wojennej do rangi pomniejszego wodza skąd chciał piąć się na szczyt galeańskiej kariery.

Odnalezienie

Maximus Idefixus Sillingettus uważający siebie za pomijanego, nie przypuszczał że jego ucieczka wzbudzi większe przerażenie u Maximusów i małowiecowych. Idefix natychmiast zorganizował poszukiwania syna, zaś Wiecowi Małego Wiecu wygłosili publiczne modły do patrona chłopca - bożka Sillinga prosząc o szczęśliwy powrót młodzieńca.