Mojmir I zwany Świętym (z prasłow. Moj'Ъmir; alfabetem bylińskim: 
) - pierwszy słowiański bredwald wielkomorawski z dynastii Mojmirowców, której jest eponimem panujący w latach 555-615 n.e. Mojmir otrzymał po ojcu Kocelu stosunkowo duże acz nie największe pogańskie państwo morawskie, które po za Morawami właściwymi ograniczało się do Nitrzycy słowackiej, Czech i Łużyc, gdy jako 20-latek uzyskał formalną władzę wobec śmierci rodziciela i poprzednika. Jego pierwsze dziesięciolecie rządów przeminęło pod znakiem odbudowy zrujnowanej w wyniku rajdów Wiślan Nitrzycy oraz walk z góralskimi plemionami Spiszaków, Pienian i Sądziców, które ostatecznie podbił. We współpracy z patriarchą Bylanem Nikomedyjczykiem stworzył oparty na herezji bylańskiej obrządek słowiański, w którym to ochrzcił się w 562 roku zapoczątkowując tym samym chrystianizacje swego państwa i działalność nowo powstałego kościoła słowiańskiego, na którego czele stał Bogusługa Celestyn - towarzysz Bylana uroczyście uhonorował Mojmira z wojewody do rangi słowiańskiego bredwalda wielkomorawskiego. W następnych latach syn jego panowania Wielkie Morawy odparły grecką krucjatę oraz w imię krzyża podbiły plemiona śląskie i stłumił pogańską rewoltę oraz zhołdował państwo Wiślan wymuszając na ich wojewodzie Wisławie przyjęcie chrztu, a pod koniec rządów udało mu się zawojować znaczną część Wielecji. Jednak w 614 roku n.e otrzymał śmiertelną ranę z rąk pogańskiego wodza wobec czego nie spełnił swej ambicji i przekazując władzę synowi Świętopełkowi I Morawskiemu. Zmarł w rok później w sędziwym wieku 81 lat szybko stając się jednym z pierwszych świętych kościoła słowiańskiego.
Konotacje rodzinne []
Mojmir I Święty był synem Kocela, syna Pribiny, którego ojciec Samon był według legend potomkiem polskiej linii Chwaliborowców, choć najprawdopodobniej był kartagińskim kupcem na usługach króla Longobardów Szeldona II, który wysławił się w walkach z Wiślanami po stronie Morawian za co został po wygranym konflikcie okrzyknięty wojewodą i poślubił Włodzimirę, córkę pana Przerowia - Wacława z rodu Zasławców w celu ugruntowaniu swej pozycji. Owocem tego związku był jedynie Pribina, który z kolei zaślubił Ładymirę, siostrę wojewody Nitrzycy słowackiej Radosława stając się tym samym sukcesorem ostatniego przedstawiciela skazanej na wymarcie dynastii Skepskiej. Ten związek okazał się bardzo udany i para doczekała się pięciu córek i dwóch chłopców:
- Stojesława, który jeszcze jako dziecko został porwany i zmarł w wiślańskiej niewoli;
- Najstarszej Lechosławy, która podzieliła los brata;
- Budzisławy, która została zaślubiona z namiestnikiem Czech - Radogostem
- Świętomiry, która została wydana za mąż za przywódcę saskich buntowników - Ercyngeralda
- Rojesławy zmarłej w dzieciństwie
- Mirosławy, której powierzono funkcje kapłańskie w Przerowiu podnosząc tą miejscowość do centrum kultu pogańskiego na Morawach
oraz czwartego dziecka i drugiego syna Kocela, któremu początkowo zarezerwowano władztwo na Czechach jednak po uprowadzeniu Lechosławy i Stojesława przez Wiślan Kocelowi było dane przejęcie zwierzchnictwa nad Wielkimi Morawami, co się sprawdziło i po zajęciu Łużyc Kocel pojął aż dwie żony - Ratosławę i Sławomirę, córki wojewody łużyckiego Derwana. Starsza Ratosława urodziła mu:
- Matjaža, który został kniaziem Łużyc Górnych
- Kreśnika, któremu powierzono Łużyce Dolne
- Bronichwałę, która zmarła w wieku dziecięcym formalnie będąc "Panią Czech"
Zaś z młodszą Sławomirą doczekał się:
- Mojmira, któremu początkowo powierzono namiestnictwo w Nitrzycy
- Miliducha , który został kniaziem Moraw właściwych i Czech, po przedwczesnej śmierci Bronichwały oraz zwierzchnikiem Łużyc i Nitrzycy Słowackiej
Dzieciństwo[]
Mojmir I narodził się najprawdopodobniej w 535 roku n.e, jako syn Kocela z dynastii Mojmirowców wówczas znanych, jako Samonidów oraz Sławomiry, córki wojewody łużyckiego - Derwana. Jego matka była młodsza od swej starszej siostry-konkurentki Ratosławy w wyniku czego Mojmir i Miliduch będący jej synami mieli od urodzenia niższą pozycje niż Matjaz, Kreśnik i Bronisława, których matką była Ratosława. Wszyscy byli jednak w takim samym stopniu dziećmi Kocela w wyniku czego sukcesja została jeszcze rozplanowana za życia ojca, aby uniknąć bratobójczych wojen. Mojmirowi zaraz po urodzeniu przydzielono niewielkie księstwo Nitrzycy słowackiej we wschodniej części imperium zbudowanego przez jego przodków. Oczywiście w tym czasie był zbyt młody, a Kocel wciąż żył, dlatego dzieciństwo spędził na rodzinnych Morawach. Gdy w 540 zmarła Bronisława - najprawdopodobniej w wyniku groźnej odmiany grypy - dziedzictwo Czech przypadło Miliduchowi w wyniku czego został on odesłany do tejże krainy. Równocześnie dwór młodego Mojmira i on sam przeniósł się do przyszłego władzta w Nitrzycy.