Athinaïkí Aftokratoría - To Scenariusz alternatywnej historii użytkownika Elairon (znanego też jako Auster). Opowiada on historię europy w której Ateny wygrały wojnę peloponeską.
Wojna Peloponeska[]
PoD[]
Punkty rozbieżności tego scenariusza są dwa. Pierwszy to brak plagi Ateńskiej, która w 430 roku zabiła 1/3 populacji miasta, w tym wielu żołnierzy, marynarzy i przywódcę Aten, Peryklesa. Dzięki braku tej plagi, Ateny były w stanie wystawić większą armię i flotę.
Drugi punkt rozbieżności to zwycięstwo (zamiast przegranej jak w OTL) wojsk ateńskich nad Chalkidyjskimi pod Spartolos w 429 pne, dzięki któremu Ateńczycy utrzymali półwysep Chalkidyjski.
Wyprawa "Wielkiej Armady"[]
Perykles na początku wojny prowadził raczej obronną strategię. Wielu generałów zaczęło mi jednak doradzać by zaatakować Spartę i zmusić ją do pokoju. Polityk Kleon miał podobno rzec "Ateny nie wygrają wojny jeśli będą się jedynie bronić. Najlepsza obrona to atak". Perykles na wieść o zwycięstwie pod Spartolos ostatecznie zdecydował się na atak. Zaplanowano tzw "Wyprawę Wielkiej Floty/Armady". Większość okrętów ateńskich i sporą część armii miały wyruszyć drogą morską do Messeni. Celem było pokonać i zniszczyć flotę ligi peloponeskiej oraz zająć przyczółek w regionie. Flota Aten była gotowa w 427 pne. Liczyła ona 300 okrętów (połowa transportowe, połowa wojenne), tysiące marynarzy i 6000 żołnierzy.
Druga Bitwa pod Salaminą[]
Salamina była miejscem, gdzie przed ponad 50 laty doszło do wielkiej porażki perskiej floty. Wyspa była ważnym miejsce strategicznym. W 427 pne Ateńczycy wysłali w okolice Salaminy małą eskadrę floty, składająca się z jedynie 38 okrętów wojennych. Miało to zachęcić Korynt do ataku.
Korynt, od dawna liczył na zajęcie tej wyspy. Teraz miał na to szansę. Dowódca, liczącej sto okrętów, floty Koryntu połknął przynętę. Jego flota uderzyła na wroga. Ateńczycy wmanewrowali Koryntian i rozpoczęli ucieczkę, tracąc część okrętów. Dowódca Koryntu kazał ścigać wroga, by zniszczyc pozostałe okręty. Wkrótce, gdy flota zaczęła już doganiać Ateńczyków, pościg przeniósł się do cieśniny. Wtedy to, pojawiła się reszta floty Aten. Ateńska flota od boków i od tyłu ruszyła na wroga. Wrogie okręty zaczęły wpadać na siebie. Zapanował chaos we flocie korynckiej. Ateńczycy taranowali próbujących uciekać Koryntian. Ale ucieczka była prawie niemożliwa. Ateńczycy okrążyli wroga. Dowódca Koryntu próbował dokonać uporządkowanego odwrotu,ale okręty wpadały na siebie. Liczni marynarze Koryntian tonęli. To była krwawa masakra. Przez kolejne kilka godzin resztki floty peloponeskiej były niszczone. Dowódca Koryntu wyskoczył za burtę, widząc jak Ateńczycy opanowują jego okręt dowodzący.
Około 6 nad ranem bitwa była skończona. Ze stu okrętów Koryntu, 18 zdołało uciec. 34 okręty zostały zdobyte przez Ateńczyków, a pozostałe 48 zatopione. Dla kontrastu, straty Aten nie były aż tak duże. Stracili oni wsumie 26 okrętów, ale przejęli 34 wrogie, zatem wyszli na plus pod względem ilości statków. Zwycięstwo w Drugiej Bitwie pod Salaminą było kluczowe dla dominacji Aten na morzu. Flota Koryntu, na najbliższe kilka lat, została usunięta z gry.
Bitwa koło przylądka Akritas[]
9 miesięcy po Bitwie pod Salaminą, w maju 426 roku pne, armada wypłynęła z wyspy. Flotylla przemknęła obok Eginy. W sierpniu Ateńczycy dotarli w okolice wyspy Kytery. Spartanie szybko przysłali flotę 90 okrętów do obrony tego terenu. Generałowie ateńscy postanowili jednak nie wdawać się w bitwę na dobrym dla Spartan położeniu. Ateńczycy niespodziewanie ominęli wyspę i popłynęli w stronę słabo bronionego przylądka Tajnaron. Spartańska flota szybko zebrała się i postanowiła uderzyć na wrogów od tyłu. Ateńska flotylla popłynęła jeszcze dalej. Spartanie ostrożnie gonili Armadę, by nie wpaść w zasadzkę.
Do bitwy doszło 18 września 426 roku, koło przylądka Akritas. Okręty ateńskie zatrzymały się i czekały na Spartan. Generał Sparty, Lagimemnon ostrożnie natarł na wroga całymi siłami. Ateńczycy zrobili to samo. Dowódca Aten po jakimś czasie zauważył że skrzydła Spartan są bardzo mało liczne. Nakazano atak na flanki. Okręty Spartan zostały staranowane. Generał Lagimemnon rozkazał natychmiastowy odwrót, by nie dać się okrążyć. Ucieczka uratowała część floty Spartan.
Straty Sparty wyniosły ponad połowę floty: 20 okrętów Ateńczycy przejęli, 30 zatopili. Pozostałe 40 uciekło. Ateńskie straty były o wiele mniejsze. Stracili oni bowiem jedynie 12 statków.
Zdobycie Pylos[]
Po zwycięstwie morskim, Ateńczycy zdobyli wyspę Sfakteria, w pobliżu miasta Pylos w Messeni. 1 października Ateńczycy postanowili zaatakować miasto, bronione przez mały garnizon. Zostało ono najpierw okrążone i odcięte.
Do szturmu doszło 5 października, dzień po tym jak 250 Spartan broniących miasta odmówiło poddania się. Ateńczycy szturmowali od każdej strony. Spartanie odparli szturm na murach, ale nie w porcie. Ateńska armia opanowała port i rozpoczęła ostateczny atak na miasto. Mimo przewagi Aten, Spartanie byli w stanie bronić się jeszcze kilka godzin. Wszyscy z nich zginęli. Ateńskie straty wyniosły 410 żołnierzy.
Zdobycie Pylos było pierwszą poważną strategicznie klęską Sparty na lądzie. Jeden z królów Sparty, Agis II, zaczął przygotowywać wyprawę w celu odbicia miasta.
Zdobycie Kytery[]
Ateńczycy po zajęciu Pylos, zostawili jako garnizon miasta 2000 żołnierzy. Pozostałe 4000 miało, razem z 1/2 floty, zdobyć Kyterę. Nieliczna flota Sparty w okolicy wyspy, w liczbie 15 okrętów, nie był w stanie pokonać wroga. Eskadra się wycofała. Ateńczycy zdołali zająć przyczółek na wyspie. Był to kwiecień 425 pne. W ciągu następnego miesiąca zajęto większość wyspy. Miejscowy garnizon praktycznie poddał się bez walki. Doszło do paru mniejszych potyczek.
II Oblężenie Pylos[]
W 424 roku pne, Król Agis II wyruszył z wyprawą na Pylos. Ateńczycy bowiem, nie tylko zajęli strategiczne miasto na półwyspie, ale i przyjmowali zbiegających ze Sparty niewolników. Siły Agisa liczyły 2000 żołnierzy. W międzyczasie do miasta przybyło 3000 żołnierzy z Kytery. Teraz obrona miasta liczyła prawie 5000 Ateńczyków.
Agis oblegał miasto przez miesiąc. Zobaczył on jednak że jedyną szansa na zdobycie go to atak. 12 maja 424 pne Spartanie przypuścili szturm na miasto. Walki trwały kilka godzin, ale oblegający odnieśli klęskę. Agis próbował zaatakować ponownie, 4 czerwca, ale znowu nic z tego nie wyszło. Ateńczycy skorzystali z momentu w którym Spartańscy żołnierze dokonali odwrotu z miasta, dokonując kontrataku. Spartanie stracili wielu ludzi, ale ostatecznie odparli kontratak. Trzy dni później król zdecydował się dokonać odwrotu z pod miasta. W oblężeniu Ateńczycy stracili 320 żołnierzy. Śmierć poniosło także 480 Spartan.
Bitwa pod Kyterą[]
Ateńska strategia na morzu opierała się na najazdach na wybrzeża Lakonii. Spartański generał Lagimemnon unikał walki z flota wroga, za co w 424 pne został zwolniony. Jego strategia była nie wypałem, a Sparcie zaczęła grozić rewolta niewolników, z powodu klęsk. Lagimemnona zastąpił Epidanidas. Postanowił on jawnie postawić się flocie ateńskiej. Gdy dowiedział się o najeździe na okolice przylądka Tajnaron, Epidanidas ruszył wraz z 60 okrętami by pokonać rajd.
Ateńczycy dowiedzieli się w odpowiednim czasie o płynącej flotylli wroga. 40 okrętów wycofało się na Kyterę. Epidanidas postanowił wykorzystać to i upiec dwie pieczenie na jednym ogniu: przejąć wyspę i pokonać flotę Aten. Na decyzję wpłynęła zarówno ambicja Epidanidasa jak i błędne informacje, jakoby flota Aten na wyspie liczyła 20 okrętów a nie 40.
3 lipca 423 roku pne, Epidanidas płynął w stronę głównego portu wyspy. Niespodziewanie zobaczył 40 okrętów ateńskich. Na początku generał spanikował, co utrudniło Spartanom przygotowanie się do bitwy. Ateński dowódca szybko to wykorzystał i zaatakował wroga. Natarcie miało uderzyć w centrum i w prawy bok floty Epidanidasa. Na przodzie natarcie wyrządziło szkody, ale udało się uniknąć całkowitej klęski. Nie można było tego powiedzieć o flance. Ateńskie okręty przebiły się i niszczyły tam wszystko na swojej drodze. Epidanidas nakazał odwrót, ale jego okręty wpadały na siebie nawzajem. Ostatecznie z bitwy zbiegło 20 okrętów peloponeskich.
Ateńczycy gonili resztki sił wroga. Epidanidas niespodziewanie dokonał manewru w wyniku którego jego okręty staranowały ateńskie. Nastał chaos. Epidanidas liczył jeszcze na zwycięstwo, ale gdy pozostała część floty Kytery uderzyła na jego okręty, bitwa była przesądzona. Epidanidas cudem zbiegł wraz z 10 okrętami. Stracił ich ponad 50. Ateńczycy stracili 19 statków.
Koniec floty Sparty[]
W odwecie za Bitwę pod Kyterą, Ateńczycy, wraz z licząca teraz 50 okrętów flotą, zaatakowali wybrzeża. Epidanidas próbował stawiać opór, ale zdołał zebrać tylko 18 statków. Generał próbował wraz z tymi statkami bronić się w jednym z portów na przylądku Tajnaron. Najazd na port i bitwa w nim miała miejsce 20 października 423 pne i trwała parę godzin, ale wkońcu Ateńczycy się wycofali. Stracili 12 okrętów. Epidanidas stracił ich 9. W nocy ateńska flota znów zaatakowała. Tym razem Spartanie ponieśli całkowitą klęskę. Epidanidas dostał się do niewoli wroga.