Obóz Zjednoczenia Narodowego-Falanga (pot. ozon, falanga) to polska partia polityczna w II Rzeczpospolitej Polskiej powstała z połączenia rządzącego sanacyjnego Obozu Zjednoczenia Narodowego i opozycyjnej narodowo-radykalnej partii Ruch Narodowo-Radykalny-Falanga. Partia rządziła krajem przez 31 lat, aż do upadku systemu autorytarnego. Po przegranych wyborach 1972 roku, na XXXI Zjeździe Obozu Zjednoczenia Narodowego-Falanga partia została rozwiązana. Większość jej działaczy stworzyła Sojusz Prawicy Narodowej, Nacjonaldemokrację Rzeczpospolitej i słowackie Odrodzenie Niepodległości.
Ideologia[]
OZN-Falanga był partią nacjonalistyczną, antyliberalną, antydemokratyczną i konserwatywną. Jej radykalna frakcja, zgromadzona wokół byłych erenerowców głosiła otwarcie poglądy faszystowskie. W polityce wewnętrznej, falangowcy byli anty-mniejszościowi. W wypadku mniejszości słowiańskich promowali polonizację i katolicyzację, Niemców planowano albo spolonizować i skatolicyzować albo zmusić do emigracji. Żydów OZN traktował jako "element obcy" i promował ich emigrację. Wyjątkiem od tej polityki byli Słowacy i Litwini, którzy posiadali w państwie autonomię. Gospodarczo, OZN proponował model etatystyczno-solidarystycznej Trzeciej Drogi między socjalizmem i kapitalizmem. Sposobem rządzenia OZN był zamordystycznym autorytaryzm, odległy jednak od totalitaryzmu.