Ogary bojowe - sowiecki projekt genetycznie zmodyfikowanego stworzenia stworzonego do walki, aby zastąpić starzejące się już w obliczu nowych metod wojny psy bojowe.
Historia[]
Sowiecki naukowiec w 1946 tworzący Ogara.
Pomimo stania się znakiem rozpoznawczym ZSRR na całym świecie, tak naprawdę stworzenia te nie są projektem sowieckim a niemieckim który to Armia Czerwona odnalazła we wnętrzu kompleku Riese. Oryginalnie miały być to stworzenia gończe używane przez Werhmacht do walki z piechotą po Bitwie o Berlin.
Ogary bojowe powstały oryginalnie jako próba poradzenia sobie z kwestią bezpańskich psów na terenie Niemczech poprzez przerabianie ich w stworzenia bojowe. Badania trwały kilka miesięcy, i udało się utworzyć podstawowe plany - w wyniku genetycznych manipulacji psy posiadły grubsze kości oraz czarne gęste futro nadane im w celu kamuflażu. Ponad to ich mięśnie stały się bardziej zbite i elastyczne, przez co były w stanie wytrzymać postrzał z pistoletu Luger bezpośrednio w bok z odległości metra.
Po przejęciu projektu Sowieci zdecydowali się też za pomocą rodzimej inżynierii genetycznej jeszcze bardziej usprawnić psy bojowe, a w eksperymentach tych uczestniczył nawet sam doktor Siergiej Briuchonienko odpowiedzialny m.in. za ożywienie odciętej głowy psa.
Sowieccy naukowcy wydedukowali że za pomocą wstrzykiwania do kości odpowiedniej ilości mieszanki rozmaitych substancji można sprawić że w okolicy czaszki i łap dochodzi do powstawania deformacji w wyniku których skóra przemienia się w tkankę kostną, tworząc charakterystyczne kostne narośle na głowie oraz łapach.
Eksperyment szybko okazał się sukcesem, i pierwsze Ogary wypuszczono do pilnowania więźniów na Syberii,
Dwa Ogary Bojowe w Gruzińskiej wsi, 1946.
wkrótce okazało się że istotnie były od psów znacznie bardziej efektywne - nie tylko większe, szybsze i silniejsze, ale też powodujące znacznie większy lęk u więźniów.
Użytek w walce[]
Ogary bojowe zastąpiły kompletnie psy w Armii Czerwonej - były od nich znacznie lepsze pod każdym względem, toteż wszelkie bojowe psy "oddelegowano" do schronisk, lub również przerobiono na Ogary. Wykształcono nawet specjalne oddziały Armii Czerwonej stworzone do kierowania i trenowania Ogarów Bojowych.
Stworzenia te pomimo bycia okropnie zdeformowanymi tak naprawdę nadal były psami - potrafiły wykonywać rozmaite komendy, a nawet nawiązywać przyjaźnie ze swoimi opiekunami. Wbrew swojej niepokojącej powierzchowności stały się one nawet popularnymi zwierzętami wśród cywilnej ludności Związku Radzieckiego, na ogół pobierane od armii nielegalnie. Można było często spotkać cywilne Ogary pilnujące obejść w wsiach Gruzji czy Rosji. Stały się tam one popularną, niestety trudną do zdobycia alternatywą dla psów, albowiem znacznie skuteczniej odstraszały od kradzieży potencjalnych złodziei.
Żołnierze Ukraińskiej SSR ze swoim Ogarem bojowym.
Ich największą bronią okazały się ostre kostne pazury dzięki którym byty w stanie rozrywać wrogą piechotę na strzępy w sekundy, a nawet silnie uszkadzać słabsze pancerze, przez co silnym machnięciem łapy były w stanie oderwać drzwi samochodu.
W przeciwieństwie do innych psowatych podczas ataku Ogary na ogół stawały na tylnich łapach, a następnie wykonywały zamachy łapami, podobnie jak niedźwiedzie.
Ich inną, jeszcze bardziej niebezpieczną bronią okazały się ich szczęki, które to mogły zacisnąć się tak mocno, że były w stanie przeciąć ludzką kość jak wielki sekator.
Potrafią poruszać się bez szmeru i widzieć w całkowitej ciemności.