Cian III Młodszy

„IMPERIUM CIE WZYWA!”

Witaj! Aktualnie znajdujesz się na stronie należącej do tzw. Cyklu Bojowianskiego zapoczątkowanego przez użytkownika Damian 121 odnoszącego się nie tylko do wielkiego Imperium Bojów, Władcy imperium Bojów i dzielnych Bojów od Boja począwszy, lecz także do nacji, osób i wydarzeń czasem zmyślonych całkowicie lub w pewnym stopniu historycznych, które w uniwersum Alternatywnej Historii wpłynęły w mniejszym większym stopniu na sytuacje zewnętrzną lub wewnętrzną celtyckiego państwa (np. Konflikt Bałkański)

Autor z jednej strony zachęca do edytowania i wzbogacania treści artykułów należących do cyklu o nowe wątki, ale też prosi o zachowanie "realistycznego" klimatu. Ave!

Cian III Młodszy (ur. 16 czerwca 705 rok p.n.e wzgórze Cianowe (?); zm. 7 maja 660 r. p.n.e Danyss) (wg. Codexu Ogmy Cyan III; wg. Zapisów myksseńskich Cya Młodszy; wg. Powieści w świecie Nie-tutejszym Cin III; wg. Nowego Codexu Cinyeamph III'; wg. Roczników Królewskich Cyyan Młodszy; wg. Kroniki Bojowiańskiej Cysan III Młodszy) - pierwszy historyczny (poświadczony źródłami z jego czasów) władca plemienia Bojów. Ostatni władca noszący tytuł Wielkiego Wodza Bojów. Syn Ciana II Starszego i ostatniej volkowiańskiej księżny imieniem Danu pochodzący z dynastii Cian 'Dee. Miał siostrę Arimed i dziadka Belenisa od strony matki. Zasłynął z podboju Kalean, Ausciców, Trewaków, Unellan, Sylwanektan i Nitoborgów, a następnie też Mandubian, Lingów, Melean i Ruteniów oraz tymczasowego sojuszu z Bohami. Znacząco poszerzył bojowiańskie wpływy na wschodzie, choć władza jego i ludu Bojów właściwych była na podbitych terytoriach dość słaba. Gościł na swym dworze perskiego podróżnika Ibbana Bagbuhna Ibaaha, który poświadczył władce i jego ród na kartach swej kroniki Powieści w świecie Nie-tutejszym uhistoryczniając go. Sławny był z posiadania trzech żon. Pierwszą była Luan, córka Conana z rodu panującego w Bohii, która urodziła najstarszego syna Ciana, który odziedziczył imię po ojcu. Po śmierci Luan na wskutek powikłań po porodowych, władca poślubił jej młodszą siostrą - Dengay, a ta urodziła mu najstarszego Dagdę, który stał się następcą rodziciela oraz siostry Bryghid i Creidhne, a także Arawna, któremu przypadło arcykapłaństwo w Primei. Cian III Młodszy był świetnym strategiem, wojownikiem i królem w sprawach zewnętrznych. Niestety, jego cechy osobowości nie czyniły z niego dobrego polityka, jeśli chodzi o sytuacje wewnętrzną. Do naszych czasów zachowało się wiele monet i posągów przedstawiające wodza, jednak tylko kilka wzmianek Ibbana w Powieści w Świecie Nie-tutejszym opisuje rzeczywisty wygląd Ciana III. W sztuce i numizmatyce przedstawiany, jako przystojny, umięśniony mężczyzna posiadający zarost i długie włosy.

Tytulatura[]

Cian III Młodszy z rodu Cian 'Dee wyróżniony nadto z łaski wspaniałomyślność Zeusa gromowładnego władztwem nad ziemiami Bohijskimi, Kaleańskimi i Ausickimi. Pierworodny i jedyny syn wielkiego Ciana II i szlachetnej Danu, a także brońca pokrzywdzonych i najwyższy sędzia narodu bojowiańskiego, któremu przysługują rządy wieczyste nad wybrańcami Aresa na czas pokoju, jak i wojny.

Życiorys[]

Młodość[]

Cian Młodszy przyszedł na świat 16 czerwca 705 roku p.n.e, jako jedyny syn Ciana II Starszego i jego volkowiańskiej żony Danu. Według tradycji i kronik (Roczniki Królewskie, Kronika Bojowiańska) podczas piątkowych obchodów boga Luchtaina na wzgórzu kultowym niedaleko Primei księżna Danu, jej mąż i kilku wysoko postawionych druidów odprawiali religijne obrzędy, gdy królewna poczuła się źle i po chwili zaczęła rodzić. Zaskoczeni tym wydarzeniem druidzi pobiegli po pomoc, a Cian pozostał przy swej żonie i uspokajał ją. Podobno odpowiadał jej o zeszłorocznym śnie - gdy nie był jeszcze żonaty - w którym ukazał się samo bóstwo Luchtain i zapowiedział mu przyszłą potęgę Bojów, piękną żonę i bezproblemowe narodziny dziecka na górze, która w przyszłości stanie się jego sanktuarium. Poród - według ludowych opowieści - udał się bez żadnych problemów. Wtedy też ojciec nadał mu imię Cian i pseudonim Młodszy oraz zarządził budowę słynnego sanktuarium, a góra - dotychczas nie posiadająca nazwy - otrzymała miano Góry Ciana. Nie wiadomo, kto wychowywał młodego królewicza, jednak pewnym jest że ten odebrał dobre wykształcenie przed regencją Danu. Najprawdopodobniej w 698 roku p.n.e - gdy Cian III miał tylko siedem lat - jego nauczycielem został Max I lub bliżej nieznany przedstawiciel kapłaństwa, który uczynił z niego urodzonego wojownika, dobrego jeźdźca i świetnego wodza oraz inteligentnego i pobożnego człowieka. Nie wiele wiemy również o jego dzieciństwie. Podobno ze złotej kołyski, w której jeszcze jako niemowlak Cian III spał - wytopiono później amulet zwany cianowym, z którym nigdy miał się nie rozstawać i który miał przynosić mu szczęście w bitwie.

Regencja Danu[]

Gdy jego ojciec Ciana III zginął w 690 roku p.n.e podczas wyprawy obronnej chroniąc swe państwo przed atakami Trewaków z Abinem na czele i ich sojusznikami, ten miał zaledwie 15 lat. Rada starszych zdecydowała więc, że na pięć lat rządy w charakterze regenta przejmie jego matka - Danu. Być może to właśnie księżna zwolniła go z edukacji intelektualnej i wojskowej, a przydzieliła mu nauczanie przygotowujące go do objęcia tronu. Najprawdopodobniej właśnie wtedy między matką, a synem narodziła się silna więź, która przedtem najpewniej nie była zbyt silna, bowiem bojowiańscy książęta przez pierwsze lata życia zajmowali się nauką i rzadko mieli okazje, by spotkać się z rodzicami. Młody Cian zajmował się w wolnych chwilach śpiewaniem, tańcem i grą na flecie i lutni. W Rocznikach Bojowiańskich zapisano, że następca tronu "smakował trunków podejrzanych dla postronnych wymawiając przy tym słowa nie ludzkie, nie zwierzęce, których żadnych z obecnych mu osób zrozumieć nie mógł. Królewicz skarżył się opiekunom zatroskanym na brak snu, gdyż pobudliwość jego ciałem władała, a jak już sen go do łoża położył, rzadko nie był to koszmary i miewał straszliwe, jak i słodkie wizje będąc już przytomnym.". Najprawdopodobniej Cian III Młodszy korzystał ze znanych już w czasach starożytnych używek i narkotyków.

Koronacja[]

Cian III Młodszy został koronowany - według Roczników Królewskich, Kroniki Bojowiańskiej i Starej Kroniki Danyss - 16 czerwca 685 roku p.n.e na legendarnym Kamieniu Króli na wzgórzu Rilph (dzisiejsze Říp w Czechach) w swoje 20 urodziny na dożywotniego i suwerennego Wielkiego Wodza Bojów wraz z zakończeniem się regencji matki i mianowano go dodatkowo Wielkim Sędzią Bojów. Cała ceremonia przebiegała podobnie, jak koronacja Danu, którą szczegółowo opisał autor Kroniki Bojowiańskiej. Młody następca tronu podobno przybył do Primei na białym koniu królewskim, na którym jeździł niegdyś jego ojciec w towarzystwie dowódcy bojowiańskich wojsk - Maxa I i licznych służących, gdzie usiadł na "kamieniu króli" i przysiągł wierność ojczyźnie, prawu rodowemu i ludowi oraz szacunek dla przodków i bogów, i prawa ustanowionego. Arcykapłan nasmarował mu znaki ochronne na czole wonnym olejkiem, dał mu laskę sędziowską i okrzyknął najwyższym sędzią plemienia Bojów oraz pobłogosławił. Pod koniec ceremoniału, nowy król otrzymał hołd od wszystkich zebranych możnowładców i koronę od swej matki i poprzedniczki - Danu, która była cały czas obecna podczas koronacji. Na znak arcykapłana wszyscy zgromadzeni mieli chórem wykrzyknąć ,,Niech żyje nowy król!" i towarzyszyć mu w drodze powrotnej. Cian III - zgodnie z panującym zwyczajem okrążył czterokrotnie wzgórze Rilph i powrócił do Danyss, a następnie - w glorii i chwale - zasiadł na tronie i odprawił kilka obyczajowych modlitw do bogów. Cian wtedy oficjalnie opuścił stanowisko królewicza i stał się niezależnym królem. Według legendy rodowej Bellingów, po koronacji Ciana lud (mieszkańcy Danyss i przybysze z innych miast i wsi) chciał ujrzeć swego nowego władce. Ten spełnił oczekiwania tłumu i ukazał się w królewskich szatach na pałacowym dziedzińcu skąd ku uciesze zgromadzonych pozdrowił zebranych i wystosował długie przemówienie, w którym opowiadał o swych przyszłych planach i decyzjach. Pod koniec swego orędzia wywróżył przyszłe wygaśnięcie dynastii Cian 'Dee i ogłosił, że ten kto złapie monetę z jego wizerunkiem, tego potomkowie będą rządzić Bojami po wygaśnięciu Cianów. Cian III miał podobno rzucić złotą monetą w podekscytowany tłum, a jej zdobywcą okazał się być Belling - mityczny przodek rodu Bellingów.

Małżeństwo z Luan[]

Cian III Młodszy przed przejęciem władzy miał pozostawać według kronik "czysty" i nie mieć kontaktów ani uczuciowych, ani seksualnych z płcią piękną. Jednak relacje damsko - męskie Ciana miały się radykalnie zmienić wraz z koronacją w 685 roku p.n.e na trzeciego władcę Bojów, gdyż wobec nieprzyjaznych stosunków z większością plemion z grupy bojowiańskiej, młody król poszukiwał potencjalnego sojusznika w tej groźnej sytuacji. Ostatecznie znalazł go w władcy plemienia Bohów - Boanga, który również cieszył się złą reputacją w relacjach między plemiennymi. Ostatecznie obaj władcy połączyli siły i jeszcze tego samego roku ruszyli na niebezpieczne dla obu stron bohemskie plemię Ausciców. Auscicowie zostali wymordowani lub zasymilowani, a ich terytorium podzielone między atakującymi. Bojom właściwym przypadły północno-wschodnie ziemie Ausciców, zaś Bohom - południowo-zachodnie. Po tym ważnym dla obydwóch plemion zwycieństwie, sojusz bojowsko-bohijski został ostatecznie scementowany, a Boang zaproponował Cianowi małżeństwo ze swą najstarszą córką o imieniu Luan. Cian III Młodszy mimo wolnie przyjął tą propozycje nie chcąc pogorszyć relacji z nowym sojusznikiem (ślub odbył się 5 grudnia 685).

Małżeństwo z Dengayą[]

Po dziesięciu latach od zamążpójścia w 675 roku p.n.e księżna bohijska zmarła najprawdopodobniej z przyczyn naturalnych pozostawiając po sobie tylko jednego syna - Ciana IV, któremu pisane było przejęcie tronu i wszystkich tytułów po ojcu, gdy ten umrze. Małżeństwo Ciana z Luan najprawdopodobniej nie było zbyt udane, na co wskazuje posiadanie z nią tylko jednego dziecka i ciągłe przebywanie władcy na wojnie. Cian III Młodszy zdecydował się jeszcze tego samego roku ponownie się ożenić i wyjść za Dengayę, młodszą siostrę Luan chcąc podtrzymać dobre relacje z Boangem i Bohami. Tym razem małżonkowie nie próżnowali i po pięć latach od zawarcia ślubu w doczekali się potomstwa w postaci dwóch synów: Dagdy i Arawna oraz dwóch sióstr: Bryghid i Creidhne. W trakcie drugiego małżeństwa celtycki król nieco złagodniał i przestał uczestniczyć bezpośrednio w starciach zbrojnych, lecz nie utracił całkowicie swej wojowniczość. Najprawdopodobniej kochał Dengaye i był jej wierny aż do śmierci jej ojca Boanga w 670 roku p.n.e

Małżeństwo z Aine[]

Śmierć Boanga w 670 roku p.n.e bardzo odmieniła - jak twierdzą kronikarze - królewską małżonkę, która straciła chęć do płodzenia potomstwa, a także stała się wybuchowa, aspołeczna i nie miła wobec Ciana III. Trzeci król Bojów miał początkowo tolerować zachowanie swej żony widząc w tym rozpacz po śmierci rodziciela, jednak gdy jej stan się pogłębił i stała się surowa wobec możnych, którym zabierała dorobki życia bez żadnej argumentacji za drobne przewinienia czym przy okazji pogorszyła wizerunek władcy w oczach arystokracji zdecydował się w 669 roku p.n.e na rozwód. W trakcie procesu małżeństwo zostało unieważnione, lecz przez pozbycie się Dengeyi ze swego życia uraził i tak nienawidzącego Bojów właściwych nowego wodza Bohów - Bresa, syna Boanga. Cian chcąc scementować władzę na niedawno podbitych, a rozległych terenach poślubił tego samego roku córkę namiestnika Sylwanektani - Browana, a zarazem dawną służącą Luan i Dengayi o imieniu Aine. Ten z pozoru niewłaściwy ruch, okazał się być bardzo korzystny dla króla, który nie musiał się martwić o możliwy bunt w Sylwanektanii czy Nitoborgii. Nie wiemy nic o ich małżeństwie prócz tego, że prawnie istniało do śmierci Ciana III w 660 roku p.n.e, czyli trwało 10 lat. Podobno Aina urodziła Cianowi córkę Brawen, która jest jednak uważana za postać fikcyjną.

Wzrost znaczenia w polityce[]

Poprzednie podboje Ausiciów i Kalean w 685 roku p.n.e zdecydowanie przyczyniły się do wzrostu moralności bojowiańskich wojsk, a także znaczenia i potęgi plemienia Bojów i jego władcy. Dynastia Cian 'Dee kontrolowała w owym czasie aż cztery ówczesne krainy historyczne: Boie (Bojowiańszczyznę właściwą), Volkie, Kaleanie i Auscicie. Ludność Boi pozostawała lojalna wobec swego władcy, a Volkowie - w większości zasymilizowani z Bojami od czasów połączenia obu plemion (ostatecznie ich odrębność zanikła za czasów panowania Camulosa) - podzielali ich poglądy. Kaleanie zostali wymordowani, a ich miejsce zajęli Bojowie Właściwi. Jedynie więc ludność Auscici miała negatywne zdanie o aktualnym władcy, podczas gdy na reszcie swych ziem pozostawał lubiany wśród rodów szlacheckich. Jego pobożność oraz wspieranie rozwoju kapłaństwa sprawiły, że wypracował sobie dobre zdanie wśród druidów, którzy później wypracowali mu dobrą reputacje wśród niższych warstw społecznych. Oznaczało to, że trzeci przedstawiciel dynastii Cianów miał realną, a nie tylko oficjalną władzę na trzech z czterech kontrolowanych przez siebie krain oraz nie posiadał wrogów wewnętrznych. Dodatkowo jego decyzje i polityczne mariaże przyczyniły się do sojuszu z Bohami.

Kronika Ibbana Bagbuhna Ibbaha[]

W 664 roku p.n.e mający już 41 lat Cian III Młodszy będący w tym czasie w związku małżeńskim z Aine na cztery lata przed śmierciom, ugościł na swym dworze perskiego podróżnika i kronikarza - Ibbana Bagbuhna Ibbaha, który na polecenie Perseusza IV opuścił rodzinne strony kierując się na kontynent europejski, gdzie sporządził swe największe dzieło ,,Powieść w świecie Nie-tutejszym", w którym szczegółowo opisuje kulturę, język, obyczaje, wierzenia i - co najważniejsze - lokalizacje nieznanych wcześniej Persom ludów europejskim i ich władców, przez co Powieść staje się jednym z najstarszych źródeł historycznych odnośnie barbarzyńskich ludów Europy, a już napewno z całą pewnościom kronika Ibbana staje się bardziej obiektywna i rzetelna niż wcześniejsze, nieliczne, nastawione negatywnie wobec mieszkańców Europy centralnej relacje etruskich handlarzy i historyków. Bagbuhn poświadczając więc władcę imieniem Cian III Młodszy w swej kronice, uczynił go pierwszym, bez wątpienia historycznym władcą plemienia Bojów. Opisał jego wygląd, podboje, życie prywatne, rządy, sposób sprawowania władzy i potomstwo, z czego skorzystali późniejsi kronikarze m. in. autorzy Roczników Królewskich i Kroniki Bojowiańskiej.

„

Miał on oczy koloru błękitnego [...], krótko przystrzyżone blond włosy, a i jeszcze umięśnione, młode ciało do wieku jego nieadekwatne. Dwie żony miał i z trzecią o imieniu Aine zaślubiony na ten czas [..] i liczne potomstwo spłodził [...] Cin III [Cian III] miał w zwyczaju wiele dziwnych powinności, a wśród nich nigdy nie rozstawał się z królewskimi szatami nawet w śnie i na pożyciu małżeńskim, bowiem wróżył, że gdy zrzuci z siebie raz założone królewskie szaty, nigdy już ich nie odzyska, bowiem władzy pozbawiony zostanie. Z królewskim berłem i koroną również zżyty był [...] Wojowniczość, gwałtowność, lecz i rozsądek i mądrość go cechowały [...] czym ludy od Kalean, Auscitów, Trewaków do Unellan, Sylwanektan, Nitioborgów i Rutenów przez Malean, Lingów i Mandubów z pomocą Bohów zawojował, a na ziemiach ich namiestników sobie swych wyznaczył i przez nich tam rządził [...]

”

Śmierć[]

Kwestia śmierci Ciana III Młodszego jest dosyć kontrowersyjna. O ile data zgonu monarchy - 4 grudzień 660 roku p.n.e i spalenie - zgodnie z obyczajem - zwłok króla, którego prochy były przechowywane w Danyss aż do złupienia miasta przez germańskich najazdów nie budzi większych zastrzeżeń, tak przyczyna śmierci władcy nie jest pewna, bowiem różni kronikarze zaświadczają w swych dziełach różne, zupełnie ze sobą nie związane relacje. W ,,Rocznikach Królewskich" Cian uczestnicząc w uroczystościach religijnych ku czci boginek płodności wypił za dużo piwa w krótkim czasie, zbladł i padł martwy na kamienną posadzkę ku zdumieniu duchownych najprawdopodobniej. Nie wydaje się to być prawdopodobne, gdyż w trakcie uroczystości religijnych wskazana była wstrzemięźliwość i taka religijna osoba, jakim był Cian III najprawdopodobniej temu nakazowi, by się podporządkował. Nieco młodsza Kronika Bojowiańska podaje dwie wersje zgodnu władcy. Według tej pierwszej, Cian poważnie zachorował z przyczyn naturalnych lub po przez zatrucie, zbladł i zmarł po kilku tygodniach. Druga wersja głosi zaś, że monarcha padł ofiarą spisku możnowładców i duchownych, którym nie podobało się centralizowanie władzy przez niego. Nie wykluczone również, że za śmierciom Ciana III mogła stać jego żona, niekoniecznie zadowolona z politycznego związku.

Podboje[]

Podbój Ausciów[]

Cian III Młodszy nigdy nie zapomniał tego, w jaki sposób zginął ojciec - zabity w trakcie kampanii obronnej przez siły trewacko-unellańsko-sylwanektańsko-nitioborskie, co rozbudzało w nim gniew, desperacje i chęć pomszczenia krzywd, jakie zaznał on i jego rodzina przez te cztery celtyckie plemiona, które planował od początków swych rządów podbić. Wiedział jednak, że realizacje tego celu jest niemożliwa, tak długo jak Trewacy, Unellanie, Sylwanektanie i Nitioborgowie istnieją w ścisłym sojuszu, a on nie ma żadnych sprzymierzeńców. Postanowił rozwiązać wpierw drugi problem i porozumiał się w z niesławnym królem plemienia Bohów imieniem Boang. Obaj władcy po udanych rokowaniach, zdecydowali scementować swoją przyjaźń sojuszniczym atakiem na plemię Asciców, którymi władał Aoinwal - brat księcia trewackiego Abina i tym samym nieprzyjaciel dynastii Cian 'Dee skonfliktowany również z Boangiem. Zgodnie z planem sprzymierzonych władców Boang wziął dla siebie: Iceon, Namaus i Baskejdon, a także tereny kontrolowane przez te miasta, zaś Cian III zarezerwował dla siebie Cernuns i podległe mu tereny. Wojska bojowiańskie pod wodzą niejakiego Maximusa, syna Maxa I zaatakowały straż przygraniczną. Opór, dobre uzbrojenie, nieprzyjazny teren i świetna organizacja obrońców uniemożliwiało otwartą walkę, dlatego też wojownicy Maximusa za cel obrali sobie zepchnięcie nieprzyjaciół wgłąb terytorium Ausciców. Plan się powiódł i nie mogący zatrzymać najeźdźców obrońcy musieli skapitulować. W między czasie Boang opanował już Iceon i Namaus. Wojska Bohów zaskoczyły bowiem siły wroga i bez większych trudności je pokonały, gdyż większość wojowników Ausciów wycofała się, by wesprzeć swych pobratymców w walce z Bojami. Ostatecznie Aoinwal - zdając sobie sprawę z beznadziejnego położenia - musiał skapitulować. Obaj władcy zdecydowali się przepędzić brata Abina, a na nowo podbitych ziemiach osadzić swych lojalnych możnowładców. Sojusz między Boangiem, a Cianem III został na dobre scementowany, przypieczętowany dodatkowo małżeństwem Ciana z córką Boanga - Luan, a groźne plemię Ausciów zostało podbite i zniknęło z kart historii.

Podbój Kalean[]

Cian III Młodszy na niedługo po ślubie z Luan zaczął zmagał się z łupieżczymi rajdami plemienia Kalean, których książę Cystarix popierał Abina - pośredniego zabójce jego ojca. Nie mogąc sobie poradzić z coraz to poważniejszym problemem, Cian zwrócił się o pomoc do swego nowego sojusznika obiecując wsparcie w przyszłych podbojach Bohów w Cadurci. Boang przyjął propozycje i powieżył pod dowódstwo Ciana III 15000 włóczników i 3000 łuczników. Armia wodza Bojów wraz z bohijskimi sojusznikami po kilku dniach marszu stawiła czoło Kaleanom, trzykrotnie przepędzając ich wgłąb kaleańskiego terytorium w wynku trzech zwycieńskich starć. Ostateczni, ci którzy nie zginęli schronili się w głównym grodzie i de facto stolicy plemienia - Camix, który z rozkazu Ciana spłonął. Tylko 63 Kaleanom udało się przeżyć piekło, jakie zgotował im Cian, aby następnie zostać złapanymi i zaciągniętymi do niewolniczej pracy na rzecz Bojów. Zniewoleni Kaleanie szybko zatracili swą przynależność kulturowo-językowo, a naród wymarł. Ziemia niegdyś należąca do Kalean - Kaleania, została podporządkowana Bojom.

Podbój Trewaków[]

W 685 roku p.n.e - na krótko po przejęciu władzy i małżeństwie z Luan - plemię Bojów właściwych pod rządami Ciana III osiągnęło niespotykaną wcześniej potęgę. Władca z dynasti Cian 'Dee postanowił wykorzystać potencjał swego nowego państwa plemiennego, aby wdrążyć w życie swój plan pomszczenia ojca. 8 września 685 rozpoczął rozmowy w mieście Danyss z bratem Aina - Metrixem, który przegrał z bratem walkę o przywódstwo nad Trewakami, za co został oślepiony, jednak ze względu na swe szlachetne korzenie otrzymał miasto Awast w charakterze możnowładstwa. Negocjacje zakończyły się pomyślnie dla Ciana III, bowiem Metrix obiecał przekazać ewentualne prawo do zwierzchnictwa nad Trewacją w przypadku jego śmierci wzamian za pomoc militarną w zdobyciu władzy, a także zobowiązał się do dyplomatycznego wspierania władcy Bojów. Cian, aby jeszcze bardziej wzmocnić swą pozycje, porozumiał się z lugijskim plemieniem Vassatów, którym władał niejaki Lembrand, który również za Trewakami nie przepadał. Co ciekawe, sam nie był zainteresowany przyłączeniem części ziem trewackich do swej domeny, lecz pragnął po prostu unicestwienia znienawidzonego plemienia. Ostatecznie 12 czerwca 685 sojuszniczy nastąpił sojusznicy atak lugijsko-bojowiański. Lugiowie - dowodzeni przez Lembranda - zaatakowali Trewacje od północy, zaś Bojowie pod wodzą Maxa I ruszyli na jej zachodnią część. Inwazja przebiegała początkowo pomyślnie. Zaskoczeni atakiem z dwóch stron oraz dodatkowo zdradą niektórych możnowładców Trewacy ponieśli zdecydowaną klęskę w bitwie o Trewol, w wyniku czego zachodnia część Trewacji znalazła się pod panowaniem Ciana III. Przerażony Abin wezwał na pomoc unellańskich sojuszników.