Polska (Uniwersum "Polska Welfów")

Polska (oficjalnie Królestwo Polskie)- Królestwo w Europie Środkowej położone nad Morzem Bałtyckim. Od zachodu graniczy z Prusami, od południa z Królestwem Czech, Królestwem Rumunii i Republiką Węgier, a na wschodzie z Republiką Ukrainy, Republiką Białorusi i Republiką Litwy.

Historia (1556-2020)[]

Ostatnie lata Jagiellonów[]

W 1553 w bitwie pod Sieverhausen śmierci cudem uniknął syn Księcia Brunszwiku Henryka II- Karol Wiktor. W roku następnym ożenił się on z siostrą Króla Polski i Wielkiego Księcia Litewskiego Zygmunta II Augusta- Zofią. W 1556 na świat przyszło ich jedyne dziecko- Karol Edward. Zygmunt wywalczył dla chłopaka wybór na króla Polski po swojej śmierci. Dzięki zabezpieczeniu sprawy sukcesji zrezygnował on z jak najszybszego zjednoczenia Polski i Litwy.

Początki Welfów na polskim tronie[]

Karol I Edward[]

Po śmierci Zygmunta Augusta w 1572, Karol udał się do Krakowa na koronację, która odbyła się 14 lutego 1573. Król ten był typem wojownika, co pozytywnie wpłynęło na przebieg wojen inflanckich, które zakończyły się pokojem w Jamie Zapolskim (1582). Był zagorzałym katolikiem, przez co Brunszwik stał się katolicką wyspą w północnych Niemczech. W 1589 umarł jego ojciec Karol Wiktor, książę Brunszwiku-Wolfenbüttel, a Karol Edward jako jego jedyny syn stał się księciem Brunszwiku, który wszedł w unię personalną z Polską i Litwą.

Zygmunt III Reformator[]

Karol Edward umarł w 1607 roku. Władzę po nim objął jego najstarszy syn- Zygmunt. Objęcie władzy przez protestanckiego króla było dość kontrowersyjne, zwłaszcza dla kleru i szlachty litewskiej, którzy woleli by na tronie katolickiego Macieja Ferdynanda. W końcu, w 1609 wybuchła w Polsce wojna między protestantami i katolikami. Zakończona w 1613 zerwaniem unii z Litwą i objęcie w niej władzy przez Macieja Ferdynanda. W trakcie wojny lig (w której Polska wspierała siły protestanckie) władzę w Prusach przejęła dynastia Hohenzollern z Brandenburgii. Wojska korony pod dowództwem Księcia Ludwika pokonały Niemców i włączyły Prusy do korony. W 1648 na Litwie wybuchło powstanie Chmielnickiego. Hetman Bohdan Chmielnicki postanowił oddać Kozaków naddnieprzańskich w opiekę jednego z okolicznych państw- Polski lub Rosji. W 1649 wyruszyła wyprawa kijowska, dowodzona osobiście przez Zygmunta III. Państwo Kozaków Zaporoskich znalazło się w unii z Polska, Zygmunt III został "Najwyższym Atamanem Kozackim",a Podlasie zostało bezpośrednio włączone do Polski.

Epoka Wojen[]

Ludwik II[]

Jedną z pierwszych reform Ludwika II było wprowadzenie armii zawodowej w Brunszwiku i na Rusi. Szlachta polska była przeciwna armii zawodowej, gdyż obniżyłoby to prestiż pospolitego ruszenia. Król postanowił zmusić szlachtę do zaakceptowania prawa poprzez okrążenie obrad sejmu przez żołnierzy armii Wielkiego Księstwa Ruskiego. Doprowadziło to jednak do Rokoszu i wojny domowej w latach 1664-1665, w trakcie której Litwini zajęli Podlasie. Po zakończeniu wojny domowej, król zwrócił się z prośbą do Wielkiego Księcia Litewskiego o oddanie ziemi podlaskiej odebranej w trakcie wojny domowej. Po odmowie, król zdecydował o ataku na Litwę. Wojna wybuchła w maju 1665 i zakończona została w lipcu 1667 po rzezi Wilna, w której zniszczono ponad połowę zabudowy miasta. W listopadzie podpisano pokój w Rydze, na mocy którego Polska nie tylko odzyskuje ziemię podlaską, ale zajmuje także Brześć Litewski, Wilno, Kowno oraz tereny dawnego księstwa Kurlandii i Semigalii. W 1671 król wyjechał wraz z rodziną do Brunszwiku, którego tereny stały się miejscem walk o ponowne zjednoczenie Księstwa Brunszwiku i Lunenburga. Zimą 1673 Księstwo Brunszwiku zajęło Danneberg. Oburzyło to władcę Lunenburga, który wypowiedział wojnę Księstwu Brunszwiku w 1676. W trakcie walk w 1677 zginął król Ludwik II, podczas obrony zamku na Brunszwiku.

Edward I[]

W 1677 Edward objął władze po śmierci swojego ojca w kraju pogrążonym w wojnie z Lunenburgiem. Dzięki wybitnym umiejętnością hetmana Andrzeja Lipskiego udało się wojnę wygrać w końcu 1679. Po zjednoczeniu wszystkich ziem brunszwickich, król przyjął tytuł "Księcia Hanoweru". Na zamku w Hanowerze król przebywał do swojej nagłej śmierci w 1683, spowodowanej prawdopodobnie zatruciem alkoholowym.

Karol II[]

Władzę objął po śmierci brata, jednak ze względu na chorobę psychiczną faktyczną władzę sprawowała królowa-matka- Zofia Dorota. W latach 1684-1689 trwała wojna Polsko-Rosyjska o Zadnieprze. Ruś utraciła tereny Zadnieprza wraz z Kijowem, co mocno podburzyło szlachtę i kozaków, którzy uznali, że woleliby brata Karola od niego samego i postanowili monarchę zabić. Doszło do tego w 1690 we Lwowie.

Unia z Wielką Brytanią[]

Kazimierz V[]

Po objęciu władzy postanowił o szybkiej interwencji w wojnie Austriacko-Osmańskiej, z powodu niepowodzeń Świętej Ligi. W 1691 wojska polskie zaatakowały Mołdawię, a Rusini weszli na tereny Chanatu Krymskiego. W wyniku tej wojny doszło do załamania gospodarczego kraju i braku większych zdobyczy terytorialnych, natomiast Austriacy zdobyli cały Siedmiogród jednocząc ostatecznie Węgry. Król jednak za wsparcie cesarza otrzymał od niego tytuł arcyskarbnika i księcia elektora. W 1702 Polska dołączyła do tzw Wielkiej Wojny Północnej po podpisaniu sojuszu z królem Szwecji Karolem XII. Wojnę zakończono w 1721 pokojem w Nystad, na mocy którego doszło do podziału ziem szwedzkich, a Polska w wyniku odpowiednich lawirowań politycznych zyskała na wojnie wiele. Nie udało się niestety, mimo silnych zabiegań króla odzyskanie Kijowa, jednak udało się zająć część Inflant, a Hanower włączył w swoje ziemie Księstwo Bremy. W 1707 miało miejsce zjednoczenie Anglii i Szkocji w Królestwo Wielkiej Brytanii, a Anna Stuart została pierwszą królową nowo powstałego państwa. Zmarła ona w 1714, kilka tygodni po śmierci Zofii Doroty Wittelsbach. Po ich śmierci Kazimierz był jedynym następca tronu brytyjskiego. Musiał jednak dość szybko opuścić wyspy, ze względu na wojnę domową w Polsce, w wyniku której szlachta chciała osadzić na tronie Stanisława Leszczyńskiego. Po zakończeniu rebelii w 1726 w Polsce doszło do wielu zmian. Obalono monarchię absolutną panującą w kraju od blisko 100 lat i wprowadzono dwuizbowy parlament składający się z Sejmu (1000 posłów) i Rady Wojewodów (26 wojewodów i 78 kasztelanów).

Edward II[]

W 1743 Austria wkroczyła do Czech rządzonych przez władców Palatynatu Reńskiego. W 1746 Karol IV Teodor wysłał prośbę do króla Edwarda o wsparcie w wojnie. Król zgodził się, pod warunkiem, że Polsce zostanie oddany cały Śląsk. Wojna zakończyła się w 1749 porażką Austrii, zachowaniem Wittelsbachów w Czechach oraz odzyskaniem przez Polskę Śląska. W 1754 Wielka Brytania wypowiedziała wojnę Francji, dając początek wojnie siedmioletniej, w której Wielka Brytania, Polska, Hanower i Portugalia walczyły z Rosją, Francją, Hiszpanią i Austrią. Polska w wyniku wojny przejęła kontrolę nad całymi Inflantami i odzyskała Kijów, a także przejęła od Francji tereny Nowej Fundlandii i Labradoru (Kanada). W 1780 w Polsce zaczęły się spiski mające na celu osadzenie na tronie carycy Katarzyny II. Zaniepokojony król postanowił, świadomy swojej niestabilnej sytuacji w Polsce, Hanowerze i na Rusi, a także poważnie chory, zdecydował o zjednoczeniu tych 3 państw w jedno. Udało się ostatecznie 14 listopada 1781, w Królewcu na podstawie tzw. Unii Pruskiej Polska, Ruś i Hanower w Wspólnotę Królewską Polski, Litwy, Hanoweru, Prus i Rusi. Król umarł w Boże Narodzenie 1781, w wieku 72 lat.

Jadwiga II i Józef Poniatowski[]

Jadwiga przez większość życia przebywała w Królewcu, który zgodnie z aktem Unii Pruskiej był stolicą Wspólnoty. Była jedną z pierwszych osób, które uznały, że Napoleon stanowi realne zagrożenie dla porządku w Europie. W 1801 doszło do zjednoczenia Wielkiej Brytanii i Irlandii w Zjednoczone Królestwo. Jadwiga dokładała wszelkich starań do pokonania Napoleona, jednak bez skutku. W 1806 w wyniku III koalicji rozwiązano Święte Cesarstwo Rzymskie, a Wspólnota utraciła Hanower. Następnie w wyniku IV (1809) koalicji i zdrady rosyjskiej doszło do likwidacji Wspólnoty Królewskiej. Śląsk został włączony do sprzyjających Napoleonowi Czech, Prusy i Wielkopolskę włączono do Brandenburgii, która została przemianowana na Królestwo Prus. Litwę i Ruś włączono do Rosji, zaś z terenów Polski utworzono Księstwo Warszawskie pod wodzą kuzyna Jadwigi- Józefa Poniatowskiego. Ostatecznie w wyniku VI koalicji (1812-1814) udało się pokonać wojska Napoleona, a Józef zginął w bitwie pod Lipskiem.

Henryk I[]

W 1814 po śmierci matki udał się na kongres do Wiednia, gdzie walczył o odbudowę Wspólnoty z przed wojen napoleońskich, co jednak nie do końca mu się udało. Litwa stała się niepodległym państwem, Ruś zajęli Rosjanie. Natomiast o tereny Prus rywalizowała z Polską Brandenburgia. Po zakończeniu Kongresu Wiedeńskiego ustalono, że: status Litwy i Rusi pozostaje taki sam jak wyżej wspomniane, Śląsk wraca do korony, Hanower staje się królestwem połączonym unią personalną z Polską i Zjednoczonym Królestwem. Ustalone zostało też włączenie Prus do Polski i stworzenie Królestwa Polski-Prus, na co jednak nie zgodziła się w Brandenburgia. W wyniku wojny 1815-1817 doszło do zajęcia Brandenburgii przez wojska polskie, a samo księstwo włączono do Królestwa Prus. Labrador i Nowa Fundlandia powróciły w granice Polski dopiero w 1816, po uprzednich staraniach króla Henryka. W 1839 odbyła się wspólna ekspedycja Polsko-Brytyjska w okolice Złotego Wybrzeża. W 1843 powstała pierwsza polska kolonia w Dahomeju, gdzie rok później został wysłany pułk pod dowództwem Piotra Wysockiego, który miał wprowadzić wstępną administrację tych terenów.

Okres Cesarski[]

Ludwik III[]

W wieku 27 lat objął władzę po swoim ojcu- Henryku I. Przejął władzę nad dwoma mocarstwami, które kontrolowały znaczną część globu. W 1873 oświadczył się Wiktorii Guerrieri- córce króla Włoch Wiktora Emmanuela. Wiktoria pochodziła ze związku morganatycznego, przez co przez parlament brytyjski była uznawana za "niższego stanu", przez co król nie otrzymał od nich zgody na ślub. W 1874 izba gmin postanowiła przed Ludwikiem wybór- albo rezygnuje on z zaręczyn, albo z tronu brytyjskiego. 11 marca 1874 król podpisał akt abdykacji- nowym królem został Edward VIII- pierwszy kuzyn w drugim pokoleniu Ludwika. Z Wiktorią ożenił się 13 kwietnia 1874. W 1879 Józef Melsztyński- polski szlachcic wykupił od miejscowego wodza ziemię w okolicach Angra Pequena. Miasto na wybrzeżu nazwano Henryków na cześć ojca króla Ludwika- Henryka I. W 1882 Józef przekazał te ziemię w opiekę Polski-Prus. W 1888 podpisano sojusz Polsko-Niemiecki, do którego w 1894 dołączyła Republika Węgierska. Od tego czasu sojusz ten zaczęto nazywać Trójprzymierzem. W 1904 wybuchła wojna Rosyjsko-Japońska. W ciągu kilku miesięcy wojna przerodziła się w konflikt znany jako I wojna światowa. 18 czerwca 1904 do wojny po stronie Rosji dołączyła Francja. Na podstawie porozumienia Brytyjsko-Japońskiego mówiącego o tym, że Zjednoczone Królestwo wesprze Japonię w przypadku ataku innego europejskiego mocarstwa, Edward VIII postanowił o wypowiedzeniu wojny Rosji w dniu 24 czerwca 1904. 12 lutego 1908 podpisano pokój w Saint-Germain, na mocy którego:

Polska zajmuje Litwę, Białoruś i Ukrainę.
Niemcy zajmują Alzację-Lotaryngię, Kongo Francuskie oraz Maroko.
Japonia zajmuje Indochiny Francuskie
Wielka Brytania zajmuje Ubangi-Szari i Czad
Finlandia zyskuje niepodległość.

W 1910 doszło do koronacji Ludwika III na cesarza Polski Prus.

Kazimierz VI[]

Koronowany na cesarza 11 czerwca 1912. Już w tym samym roku zmienił znacznie funkcjonujący bez większych zmian od blisko 200 lat parlament składający się z Sejmu (1000 posłów) oraz Rady Wojewodów (od 1910 21 wojewodów i 63 kasztelanów). Ograniczył liczbę posłów do 500, zlikwidował Radę Wojewodów, której miejsce zajął Senat (100 senatorów). 23 stycznia odbyły się pierwsze wolne wybory do parlamentu w Polsce-Prusach. Wybory wygrało Stronnictwo Ludowe pod wodzą Wincentego Witosa (38%), kolejne były Konfederacja Narodowa Polski-Prus (Roman Dmowski- 26%), Chadecja (Tadeusz Błażejewicz- 16%), Socjaldemokracja (Gustaw Bauer- 11%), Ukraińska Partia Robotnicza (Symon Petlura- 6%), Partia Robotnicza Polski-Prus (Feliks Dzierżyński- 3%). Zgodnie z ustawą wybory miały się odbywać co 5 lat. W 1913 rozpoczęto prace nad pierwszą konstytucją Polski-Prus. Prace zakończono w 1916, a dzień ustanowienia konstytucji (3 marca) został ogłoszony Świętem Narodowym i dniem wolnym od pracy.

Władysław IV[]

Był pierwszym władcą Polski, który nie był koronowany w katedrze krakowskiej, tylko w Królewcu, nie przez arcybiskupa tylko premiera, a także nie przysięgający na biblię, tylko na konstytucję. Wspierał ugrupowania nacjonalistyczne i konserwatywne. Nie tolerował komunistów. Nie pojawił się na pogrzebie lidera Partii Robotniczej Polski-Prus Feliksa Dzierżyńskiego, za co został zmieszany z błotem przez komunistyczną prasę. Utrzymywał korespondencję z liderem Konfederacji Narodowej Polski-Prus- Romanem Dmowskim, który pełnił rolę premiera od 1928 do swojej śmierci 2 stycznia 1939. Po śmierci Dmowskiego premierem został Tadeusz Bielecki. W 1942 doszło we Frankfurcie do spotkania pomiędzy premierem Tadeuszem Bieleckim oraz kanclerzem Cesarstwa Niemieckiego Adolfem Hitlerem oraz cesarzami- Wilhelmem III oraz Władysławem IV (prywatnie szwagrami). doszło do ustaleń w sprawie bezpieczeństwa Europy Środkowej. W 1943 Sowieci zajęli Finlandię, a rok później zaatakowali Cesarstwo Polski-Prus. Armia Cesarska oraz Deutsches Heer broniły się przez blisko 3 lata na linii Dniepru. W połowie 1947 armia gen. Żukowa przebiła się przez tzw. Bramę Smoleńską na tereny Białorusi. W 1949 podjęto decyzję o ewakuacji rządu z Królewca do Berlina. Od października 1950 obrona utrzymywała się na linii Warty. W czerwcu 1951 doszło do cesarskiej kontrofensywy. 19 października odbito Warszawę. 29 lutego 1952 cesarz udał się do Krotoszyna na inspekcje wojsk. Niespodziewany atak artylerii rosyjskiej doprowadził do śmierci cesarza o godzinie 18:00.

Wiktoria[]

1 marca 1952 objęła rządy po tragicznej śmierci ojca. Śmierć cesarza Władysława wprowadziła chaos w zarządzaniu wojsk, przez co armia polska znowu cofnęła się na linie Warty. 27 stycznia padł Berlin, po czym zaczęły się negocjacje pokojowe, w których Cesarstwo reprezentowali: gen. Władysław Anders, feldmarszałek Erich von Manstein oraz płk. Józef Migebe- pierwszy czarnoskóry członek rady ministrów Polski-Prus (jako wiceminister obrony). Cesarstwo zostało zlikwidowane i podzielone na Polską SRR, w skład której wchodziła Pruska ASRR, Białoruską SRR, Ukraińską SRR i Litewską SRR. Wiktorii pozostawiony został jednak tytuł Wicekróla Labradoru. Pułkownik Migebe zostaje wybrany premierem Dahomeju, natomiast Agnieszka, siostra Wiktorii zostaje Księżną Karas. Władzę w Polsce objął I sekretarz Bolesław Bierut, a w Prusach I sekretarz Wilhelm Pieck.

Polska Socjalistyczna Republika Radziecka[]

Bierut przez mieszkańców uważany był za zdrajcę i oszusta. Jedną z jego pierwszych reform była demonarchizacja nazw ulic, szkół, i.t.p. Dla przykładu Uniwersytet im. Ludwika III w Królewcu zmieniono na Uniwersytet im. Feliksa Dzierżyńskiego.

Gomułka z początku próbował załagodzić konflikt wewnętrzny między Polakami, a Niemcami (Prusakami). Jednak gdy to mu się nie udało proponował zlikwidowanie PASRR, na co jednak nie zgodziły się władze ZSRR. W nocy z 20 na 21 sierpnia 1968 wojska radzieckie przekroczyły granice z Czechami, na co Zjednoczone Królestwo odpowiedziało przekroczenie granicy Turecko-Radzieckiej i Radziecko-Bułgarskiej już 23 sierpnia. W ciągu kilku tygodni konflikt rozwinął się w II wojnę światową. W październiku do wojny po stronie Brytyjskiej dołączyły Niemcy. Do 1972 front europejski ustabilizował się na linii Odra-Sudety-Dunaj(Węgry)-Karpaty(Rumunia). W marcu 1973 Brytyjczycy przebili się przez góry Kaukazu i zagroziły miastom- Krasnodar i Wołgograd. Z polecenia Breżniewa część polskich dywizji pod dowództwem gen.Jana Śliwińskiego skierowano na Kaukaz w celu obrony miast. Utworzyło to lukę w okolicach Zielonej Góry, gdzie przebiły się oddziały francuskie pod dowództwem pułkownika Jeannou Lacazego. Następstwem ofensywy była operacja "Inquisition" pod dowództwem Johna D. Frosta, w wyniku której Brytyjczycy odcięli znaczną część armii radzieckiej na Dolnym Śląsku. W 1975 do wojny dołączyły Stany Zjednoczone.Przy wsparciu amerykańskim koalicja antykomunistyczna przebiła się przez Dunaj i Karpaty, skracając front do linii Warta-Tatry-Dniestr. W sierpniu 1976 koalicja dotarła do linii Wisła-Bzura-Wisła. W tym samym czasie wojska wojska Labradorskie pod dowództwem płk. Kazimierza Welfa (późniejszego króla) wykonały desant w Prusach Wschodnich, zajmując Królewiec i proklamując Republikę Polski-Prus z Kazimierzem Sabbatem na czele. Gomułka został zastrzelony przez członka opozycji 17 września 1976.

Gierek władzę w PSRR przejął po zamachu na Władysława Gomułkę. 19 września opuścił Warszawę i wyjechał do Lublina, gdzie wojska radzieckie zbudowały tymczasowe okopy, zasieki i.t.p. Następnie 9 października udał się do Lwowa. Mimo wieści o tym, że wojska koalicji są 40 km od Lwowa odmówił wyjazdu i 21 października ogłosił oderwanie PSRR od ZSRR, kapitulację PSRR i podał się dymisji. Komunistyczna Partia Polski, próbując utrzymać się przy władzy mimo upadku komunizmu powołała Rząd Tymczasowy Polski pod wodzą Gierka. Rząd obrał na siedzibę znajdujący się już pod wpływami koalicji Lwów. Po oderwaniu PSRR to samo zrobiły: Finlandzka SRR, Litewska SRR, Ukraińska SRR i Kazachska SRR. Leonid Breżniew zdecydował o kapitulacji ZSRR 21 sierpnia 1978. 14 stycznia 1979 podpisano traktat Helsiński, na mocy którego:

Polska, Litwa, Łotwa, Estonia, Białoruś, Gruzja, Azerbejdżan, Armenia, Kazachstan,Kirgistan, Turkmenistan, Tadżykistan, Uzbekistan, Mongolia,Węgry, Rumunia i Finlandia uzyskują niepodległość.
Japonia zajmuje Mandżurię, kraj Nadmorski i kraj Chabarowski.
Granica Polsko-Niemiecka ciągnie się na Odrze i Nysie Łużyckiej.

Rząd Sabbata staje się jedynym legalnym rządem polskim.

Po podpisaniu traktatu rząd Gierka został rozwiązany, a premierem został Kazimierz Sabbat.

Współczesność[]

Kazimierz VII[]

Początkowy spokój zakłóciły zamieszki, które z czasem przerodziły się w Powstanie w Prusach. Prusacy walczyli o niepodległość nie tylko z Polakami, ale również z Niemcami. Ostatecznie w 1981 powstanie zakończyło się zajęciem Dolnego Śląska przez Królestwo Czech, Republika Prus powstała na terenie Pomorza Zachodniego, Meklemburgii, Ziemi Lubuskiej i Brandenburgii. Po wojnie miała miejsce koronacja Kazimierza na króla Polski.

Jan II[]

W 2002 po śmierci ojca koronowany na Króla Polski. Stracił nieznacznie na popularności w 2004, gdy oficjalnie uznał granicę Polsko-Pruską na zachodzie. W 2007 spotkał się z przedstawicielami rządów Labradoru, Dahomeju i Karas. Wspólnie opracowano plan współpracy gospodarczej na najbliższe 20 lat. Zawiązano też wtedy Unię Polską, której celem była współpraca krajów na wielu płaszczyznach. Twórcy Unii powoływali się na Cesarstwo Polski-Prus, które zrzeszało wszystkie państwa członkowskie.

Szefowie rządu (1913-teraz)[]

Lp	Premier	Początek rządów	Koniec rządów	Okres	urzędująca głowa państwa	Partia
1.	Wincenty Witos	23 stycznia 1913	11 marca 1923	3699 dni	Cesarz Kazimierz VI Cesarz Władysław IV	Stronnictwo Ludowe
2.	Gustaw Bauer	11 marca 1923	12 lutego 1928	1799 dni	Cesarz Władysław IV	Chadecja
3.	Roman Dmowski	12 lutego 1928	2 stycznia 1939	3977 dni	Cesarz Władysław IV	Konfederacja Narodowa Polski-Prus
4.	Tadeusz Bielecki	5 stycznia 1939	27 stycznia 1953	5136 dni	Cesarz Władysław IV Cesarzowa Wiktoria	Konfederacja Narodowa Polski-Prus
5.	Józef Cyrankiewicz	1 marca 1953	23 grudnia 1970	6506 dni	I Sekretarz Bolesław Bierut I Sekretarz Władysław Gomułka	Komunistyczna Partia Polski
6.	Piotr Jarosiewicz	23 grudnia 1970	21 października 1976	2129 dni	I Sekretarz Władysław Gomułka I Sekretarz Edward Gierek	Komunistyczna Partia Polski
7.	Edward Gierek	1 luty 1977	14 stycznia 1979	712 dni	On sam	Komunistyczna Partia Polski
8.	Kazimierz Sabbat	27 sierpnia 1975	19 lipca 1989	5705 dni	On sam Król Kazimierz VII	Bezpartyjny
9.	Jan Walczak	23 lipca 1989	11 maja 1994	1753 dni	Król Kazimierz VII	Konfederacja Narodowa
10.	Waldemar Pawlak	11 maja 1994	19 listopada 1999	2018 dni	Król Kazimierz VII	Stronnictwo Ludowe
11.	Donald Tusk	19 listopada 1999	12 października 2004	1789 dni	Król Kazimierz VII Król Jan II	Chadecja
12.	Jarosław Kaczyński	12 października 2004	13 maja 2009	1674 dni	Król Jan II	Konfederacja Narodowa
13. (11.)	Donald Tusk	13 maja 2009	11 września 2014	1947 dni	Król Jan II	Chadecja
14.	Beata Szydło	11 września 2014	13 października 2019	1858 dni	Król Jan II	Konfederacja Narodowa
15.	Mateusz Morawiecki	13 października 2019	-	155 dni	Król Jan II	Konfederacja Narodowa

Święta Narodowe[]

3 marca- Święto Konstytucji 1916- Rocznica uchwalenia konstytucji Cesarstwa Polski-Prus z 3 marca 1916.
2 października- Dzień Wojska Polskiego- Zdobycie Wiednia przez siły Księcia Ludwika.
21 października- Dzień Wyzwolenia- Oderwanie przez Gierka PSRR od ZSRR.