Populacja III Rzeczpospolitej wynosi ponad 60 milionów ludzi, co czyni ją jednym z największych krajów w Europie. Gęstość zaludnienia wynosi około 223 osób na km², a większość ludności mieszka w miastach, zwłaszcza w stolicy kraju - Warszawie oraz w innych dużych miastach, takich jak Kraków, Łódź czy Gdańsk.
Prezydentem III Rzeczpospolitej jest Jan Kowalski, który objął urząd po wyborach prezydenckich w 2020 roku. Kowalski jest politykiem centrowym, z dużym doświadczeniem w polityce, a jego kadencja ma trwać do 2025 roku. Jako głowa państwa, prezydent ma ograniczone uprawnienia, ale może m.in. przewodniczyć posiedzeniom Rady Ministrów oraz reprezentować kraj na arenie międzynarodowej.
Powierzchnia III Rzeczpospolitej wynosi około 312 000 km², co czyni ją jednym z większych krajów w Europie. Krajobraz kraju jest zróżnicowany, obejmujący m.in. góry, wybrzeża morskie, jeziora i rzeki. Na północy kraju znajduje się Bałtyk, który stanowi ważne źródło ryb oraz miejsce rekreacji dla mieszkańców kraju i turystów.
III Rzeczpospolita jest położona w Europie Środkowo-Wschodniej i graniczy z Niemcami na zachodzie, Czechami i Słowacją na południu, Ukrainą i Białorusią na wschodzie, a także z Rosją i Litwą na północy. Położenie geograficzne kraju przyczynia się do jego znaczenia w regionie oraz w Europie jako całości.
Historia[]
Historia Polski jest pełna zawirowań, niezwykłych wydarzeń i postaci, które miały ogromny wpływ na losy kraju i jego mieszkańców. W tej alternatywnej historii Polska jest krajem o bardzo zróżnicowanej kulturze, o pięknych krajobrazach i bogatej historii.
Starożytność i średniowiecze[]
Początki historii Polski sięgają czasów starożytnych, kiedy to na terenie obecnego kraju zamieszkiwały plemiona celtyckie i germańskie. Jednym z największych osiągnięć starożytnych Słowian było stworzenie państwa Wielkomorawskiego, które obejmowało swoim zasięgiem znaczną część Europy Środkowej. Wraz z chrystianizacją Polski, która rozpoczęła się w X wieku, zaczęła się formować polska kultura i naród.
W XIII wieku Polska była już rozwiniętym państwem feudalnym, które obejmowało swoim zasięgiem znaczne obszary Europy Środkowej i Wschodniej. W tym okresie Polska miała znaczącą rolę w życiu politycznym i kulturalnym regionu, a także w relacjach z państwami Zachodu. Jednym z najważniejszych wydarzeń średniowiecza była bitwa pod Grunwaldem, która miała miejsce w 1410 roku i zakończyła wieloletnie spory z Zakonem Krzyżackim.
Czasy nowożytne[]
W XVII wieku Polska była już krajem o rozwiniętej kulturze i literaturze, a także jednym z największych państw Europy. Jednakże, rosnący wpływ szlachty i upadek monarchii osłabiły państwo, co przyczyniło się do jego podziału przez sąsiadujące mocarstwa. W XVIII wieku Polska była już podzielona między Rosję, Prusy i Austrię, a jej niepodległość była tylko marzeniem.
W XIX wieku w Polsce rozpoczęła się walka o niepodległość, która trwała wiele dziesięcioleci. W 1918 roku, po zakończeniu I wojny światowej, Polska odzyskała swoją niepodległość i została proklamowana III Rzeczpospolitą. W tym okresie Polska była krajem o silnej gospodarce, rozwiniętej kulturze i demokracji.
II wojna światowa i powojenna Polska[]
W alternatywnej historii Polski, która jest przedmiotem naszej dyskusji, Polska nigdy nie została zaatakowana przez Niemcy we wrześniu 1939 roku. W momencie, gdy Hitler podejmował decyzję o inwazji na Polskę, polscy dyplomaci oraz przedstawiciele armii zawarli tajne porozumienie z Francją i Wielką Brytanią, które zobowiązywało obie strony do zbrojnej interwencji w przypadku agresji Niemiec na Polskę.
W wyniku tego porozumienia, Niemcy zostali zmuszeni do odstąpienia od swoich planów inwazji, a wojna została uniknięta. Jednak wkrótce po tym, Związek Radziecki, który podobnie jak w rzeczywistości podpisał pakt Ribbentrop-Mołotow, dokonał inwazji na Polskę. Polska armia stanęła do walki i udało się powstrzymać nacierające wojska sowieckie.
W wyniku walk, granice Polski uległy zmianie, jednak dzięki skutecznej obronie udało się utrzymać integralność terytorialną kraju. Polska stała się krajem wolnym od niemieckiej okupacji i kontroli, a dalsza historia tego kraju kształtowała się w inny sposób niż w rzeczywistości.
W 1947 roku odbyły się wolne wybory, które wygrała koalicja socjalistyczna. Władze Polski składały się z przedstawicieli różnych partii politycznych, w tym Polskiej Partii Socjalistycznej, Polskiego Stronnictwa Ludowego i Unii Demokratycznej. W kraju panowała stosunkowo stabilna sytuacja polityczna, a rządy rządzącej koalicji przynosiły pozytywne zmiany w gospodarce, oświacie i opiece społecznej.
W latach 50-tych Polska skupiła się na modernizacji kraju i rozwijaniu przemysłu. Rząd zainicjował budowę nowych zakładów przemysłowych, fabryk i elektrowni, a także rozwój rolnictwa. Pomimo trudności i braku funduszy, rząd był zdeterminowany w dążeniu do modernizacji kraju i poprawy warunków życia dla Polaków.
W 1980 roku Polska doświadczyła masowych protestów robotników, którzy domagali się poprawy swojej sytuacji ekonomicznej i wolności związkowej. Władze rządowe zdecydowały się na rozmowy z przedstawicielami protestujących, a w rezultacie doszło do porozumienia między rządem a Solidarnością.
Porozumienie między rządem a Solidarnością pozwoliło na rozwój wolnej Polski, która stała się krajem o dynamicznie rozwijającej się gospodarce, rozwijającej się kulturze i demokracji. Pomimo trudnych początków, Polska stała się ważnym graczem w Europie Środkowo-Wschodniej, przyciągając inwestycje i zyskując na znaczeniu w regionie.
Jednak, w przeciwieństwie do naszej rzeczywistości, w Polsce nigdy nie doszło do przystąpienia do Unii Europejskiej. W 1999 roku Polska podpisała umowę o stowarzyszeniu z UE, ale nigdy nie przystąpiła do tej organizacji.
Głównym powodem był brak poparcia społecznego dla integracji z Unią Europejską. Część polskiego społeczeństwa obawiała się, że członkostwo w UE zniszczy polską gospodarkę i naruszy suwerenność kraju. Ponadto, niektórzy politycy kwestionowali korzyści związane z integracją z UE, a kraj pozostawał zainteresowany utrzymaniem swojej niepodległości i autonomii.
Polska wciąż jednak utrzymywała relacje z Unią Europejską i rozwijała stosunki handlowe z krajami członkowskimi. Rząd prowadził politykę zagraniczną, która skupiała się na współpracy z innymi krajami, a zwłaszcza z państwami Europy Środkowo-Wschodniej.
W XXI wieku Polska wciąż była krajem o rozwijającej się gospodarce i demokracji, a także ważnym graczem na arenie międzynarodowej. W kraju działały duże przedsiębiorstwa, a Polska była wciąż zainteresowana pozyskiwaniem inwestycji zagranicznych.
Pomimo braku członkostwa w Unii Europejskiej, Polska była wciąż otwarta na współpracę z krajami europejskimi i na wspieranie wspólnych inicjatyw. Wciąż utrzymywała stosunki dyplomatyczne i handlowe z krajami członkowskimi UE, a także z innymi państwami na całym świecie.
Współpraca międzynarodowa stała się jednym z głównych celów polskiej polityki zagranicznej, a Polska pozostawała aktywnym graczem na arenie międzynarodowej. Współpracowała z krajami Europy Środkowo-Wschodniej i wspierała ich dążenia do demokracji i wolności, a także aktywnie uczestniczyła w pracach Organizacji Narodów Zjednoczonych.
Podział administracyjny[]
Podział administracyjny Polski opiera się na 20 województwach, które są podzielone na powiaty, a te z kolei na gminy. System ten został ustanowiony po okresie przemian, których początek datuje się na rok 1989.
W wyniku reformy administracyjnej w 1998 roku, liczba województw została zmniejszona z 49 do 16. W 2014 roku dokonano kolejnej reformy, która spowodowała podzielenie kraju na 20 województw, z których każde ma swoją stolicę.
Nowe województwa to: Warszawskie, Krakowskie, Poznańskie, Wrocławskie, Gdańskie, Szczecińskie, Lubelskie, Białostockie, Katowickie, Łódzkie, Rzeszowskie, Olsztyńskie, Kieleckie, Opolskie, Zielonogórskie, Radomskie, Gorzowskie, Tarnowskie, Suwalskie oraz Chełmińskie.
Województwa dzielą się na powiaty, których liczba wynosi około 380. Powiaty z kolei dzielą się na gminy, które są jednostkami podstawowymi administracji publicznej. Liczba gmin w Polsce wynosi obecnie około 2470.
Podział administracyjny Polski opiera się na zasadzie decentralizacji władzy, co oznacza, że większość decyzji podejmowanych jest na poziomie lokalnym. Województwa i powiaty posiadają autonomię, co oznacza, że mają swoje własne władze i budżety. Gminy natomiast zajmują się sprawami najbliższymi mieszkańcom, takimi jak edukacja, opieka zdrowotna, zaopatrzenie w wodę czy utrzymanie dróg.
Podział administracyjny Polski jest stale rozwijany i dostosowywany do zmieniających się potrzeb kraju.
Ustrój polityczny[]
Ustrój polityczny w alternatywnej historii Polski opierałby się na demokracji parlamentarnej. Władza wykonawcza składałaby się z prezydenta wybieranego w powszechnych wyborach oraz rządu, który byłby odpowiedzialny przed parlamentem.
Parlament Polski składałby się z dwóch izb - Sejmu i Senatu. Sejm byłby wybierany w wyborach powszechnych na okres czteroletniej kadencji, a w nim reprezentowane byłyby różne ugrupowania polityczne. Senat natomiast byłby izbą wyższą, składającą się z przedstawicieli województw, wybieranych w wyborach pośrednich.
Siły zbrojne[]
Siły Zbrojne Polski (SZP) to zbrojne siły państwowe odpowiedzialne za obronność kraju oraz udział w misjach międzynarodowych. SZP dzielą się na trzy rodzaje sił: Wojska Lądowe, Marynarkę Wojenną oraz Siły Powietrzne.
Wojska Lądowe[]
Wojska Lądowe stanowią największą gałąź sił zbrojnych i składają się z około 150 000 żołnierzy. W skład SZP wchodzi 10 dywizji piechoty, 3 dywizje pancerno-motorowe, 2 brygady artylerii oraz bataliony inżynieryjne i logistyczne. Wojska Lądowe Polski posiadają różnorodny sprzęt wojskowy, w tym ponad 1 000 czołgów, 2 000 bojowych wozów piechoty, 800 haubic, 300 wyrzutni rakietowych, 150 samobieżnych moździerzy i 100 dronów bojowych.
Marynarka Wojenna[]
Marynarka Wojenna Polski to druga co do wielkości gałąź SZP i składa się z 40 000 żołnierzy oraz około 100 okrętów. Marynarka Wojenna Polski posiada fregaty, korwety, okręty podwodne, niszczyciele min, trałowce oraz różnego rodzaju jednostki wsparcia.
Siły Powietrzne[]
Siły Powietrzne Alternatywnej Polski składają się z około 20 000 żołnierzy oraz ponad 400 samolotów i śmigłowców. W skład Sił Powietrznych wchodzą myśliwce, bombowce, samoloty transportowe, śmigłowce bojowe oraz maszyny do lotów na dużych wysokościach. Wśród najnowocześniejszych samolotów, którymi dysponują Siły Powietrzne Polski, znajdują się myśliwce piątej generacji oraz samoloty do walki elektronicznej.
Siły Zbrojne Polski są gotowe do działania na rzecz obrony kraju, a także w misjach pokojowych i humanitarnych na całym świecie. SZP są organizacją profesjonalną, dobrze wyszkoloną i wyposażoną, gotową do pełnienia swojej roli w obronie kraju oraz utrzymania pokoju i bezpieczeństwa na świecie.