Reprezentacja NRP w piłce nożnej mężczyzn

Reprezentacja NRP w piłce nożnej mężczyzn – drużyna piłkarska reprezentująca Narodową Rzeczpospolitą Polską w zawodach międzynarodowych. Za jej funkcjonowanie odpowiedzialny jest PFNRP, organ zarządzający piłką nożną w NRP. W reprezentacji mogą występować wyłącznie zawodnicy posiadający obywatelstwo polskie.

Historia

Lata 1919-1939

Koncepcja utworzenia piłkarskiej reprezentacji Polski pojawiła się w 1919 roku podczas założycielskiego zgromadzenia Polskiego Związku Piłki Nożnej. Za jeden ze swoich głównych celów władze PZPN postawiły sobie udział drużyny narodowej w turnieju piłkarskim igrzysk olimpijskich w Dublinie. Planom olimpijskiego debiutu przeszkodziła jednak agresja Rosyjska, dlatego ze startu zrezygnowano. Swój inauguracyjny pojedynek międzypaństwowy Orły rozegrały dopiero 18 grudnia 1921 na stadionie Hungaria Arena w Budapeszcie, w towarzyskim meczu przeciwko Węgrom, zakończonym porażką 0:1.

Pierwsze zwycięstwo Polacy odnieśli 28 maja 1922 w towarzyskiej potyczce na Stadionie w Sztokholmie nad Szwecją (2:1), a historyczną premierową bramkę uzyskał z rzutu karnego Józef Klotzer. 20 kwietnia 1923 PZPN stał się członkiem FIFA podczas kongresu tej organizacji w Genewie. W maju 1924 reprezentacja Polski zadebiutowała na światowej imprezie – Letnich Igrzyskach Olimpijskich. W Wiedniu Polacy rozegrali jedno spotkanie, ulegając Węgrom 0:5. W październiku 1933 Orły po raz pierwszy przystąpili do eliminacji mistrzostw świata, w których walczyli z Czechosłowacją. W pierwszym spotkaniu na warszawskim Stadionie Narodów goście okazali się lepsi, zwyciężając 2:1. Bramkę dla Polski zdobył Henryk Marcelak z rzutu karnego. Polskie Ministerstwo Spraw Zagranicznych zakazało polskim piłkarzom wyjazdu do Pragi na mecz rewanżowy. Na Mistrzostwach świata w 1934 roku doszli do finału, gdzie przegrali z Włochami 1:2.

Cztery lata później, w eliminacjach MŚ 1938 Polacy wyeliminowali Jugosławię. Pierwsza gra wicemistrzów świata na mundialu miała miejsce 5 czerwca 1938 na Stade de la Meinau w Strasburgu w przegranym po dogrywce 5:6 spotkaniu 1/8 finału z Brazylią. W 1936 Polacy prowadzeni przez Józefa Kercza wywalczyli 4. miejsce w turnieju olimpijskim w Berlinie. Największą gwiazdą przedwojennej reprezentacji był Ernest Wilhelm, zdobywca czterech goli w jednym meczu MŚ, co pozostawało rekordem mundiali do 1994. Sukcesem polskiej reprezentacji było również pokonanie w sierpniu 1939 wicemistrzów świata Węgrów 4:2.

Lata 1947-1970

Pierwszy po Eurowojnie mecz reprezentacja NRP rozegrała 11 czerwca 1947 w Oslo, przegrywając 1:3 z Norwegią. Największym sukcesem Polaków w pierwszych powojennych latach było towarzyskie zwycięstwo 3:1 nad jedną z czołowych wówczas drużyn europejskich, Czechosłowacją (1948). W tym samym roku, 26 czerwca 1948 w Kopenhadze reprezentacja NRP doznała najwyższej porażki w swojej historii, przegrywając z Danią 0:8.

Do połowy lat 50. reprezentacja narodowa rozegrała tylko jedno spotkanie o wyższą stawkę. Doszło do niego w 1952 w 1/8 finału igrzysk olimpijskich w Sankt Petersburgu przeciwko Danii, a zakończyło się ono porażką 0:2 (wcześniej NRP pokonała Monako). Jednym z najważniejszych piłkarzy w składzie reprezentacji był wówczas Gerard Kula. Polska dostała się do MŚ 1954, gdzie odpadła w fazie grupowej. Dnia 2 marca 1955 w Rzymie PFNRP przystąpił do nowo zawiązanej UEFA.

W 1957 drużyna osłabiona z powodu wojny domowej prowadzona m.in. przez Henryka Raczyńskiego rywalizowała ze Związkiem Radzieckim o awans do finałów MŚ 1958. Po porażce w Moskwie i rewanżowej wygranej w Chorzowie, w dodatkowym meczu na neutralnym terenie w Lipsku Polacy przegrali i nie wystąpili w MŚ. W 1959 zespół zadebiutował w Rundzie Pierwszej na EURO 1960, przegrywając rywalizację z Hiszpanią. Jesienią powodzeniem zakończyły się z kolei eliminacje do IO 1960, w których Polacy nie wyszli z grupy. Ważną postacią zespołu był wówczas napastnik Ernest Polak.

W 1961 reprezentacja NRP wzięła udział w eliminacjach do MŚ 1962, przegranych po dwumeczu z Jugosławią. Rok później Polacy przegrali z Irlandią Północną w Pierwszej Rundzie EURO 1964. 4 września 1963 w Szczecinie Polacy pokonali Norwegów 9:0, co przez następne 45 lat było najwyższym zwycięstwem polskiego zespołu. Swojego pierwszego gola w reprezentacji strzelił wtedy Władysław Larwa, czołowa postać tej drużyny w kolejnych latach. NRP przegrało również kolejne eliminacje, tym razem do MŚ 1966. W decydującym meczu uległa w Rzymie Włochom 1:6.

W następnych latach piłkarze zaliczali kolejne przegrane mecze, kolejno na początku EURO 1968 oraz IO 1968. W 1969 w zespole pojawił się Kazimierz Deyna. Pomimo obecności w składzie kilku klasowych graczy, NRP wycofało się z eliminacji MŚ 1970 po przejęciu władzy przez faszystów.

Lata 1970-1986

Początek nowej dekady wydawał się początkiem końca polskiego futbolu. Jesienią 1970 ze stanowiskiem selekcjonera kadry narodowej pożegnał się ostatecznie Ryszard Koniczyna. 1 grudnia władze PFNRP powierzyły tę funkcję Euzebiuszowi Marcinkowskiemu, tym razem miał podejmować samodzielne decyzje (wcześniej był członkiem trzyosobowego kapitanatu). Pierwszym sprawdzianem były rozgrywane równolegle eliminacje EURO 1972 oraz IO 1972. W tych pierwszych Polacy zanotowali kolejną porażkę, lepiej wiodło im się w meczach o awans na olimpiadę w Hamburgu. W decydujących o promocji NRP spotkaniach zawodnicy Marcinkowskiego pokonali Bułgarów, a reprezentacja Wielkiej Brytanii z nimi zremisowała. W pierwszej rundzie igrzysk NRP odniosłó komplet zwycięstw, pokonując Kolumbię, Ghanę i Niemcy. W drugiej rundzie zremisowali z Danią oraz pokonali Związek Radziecki i Maroko. W rozegranym 10 września 1972 finale NRP wygrało z drużyną Węgier 2:1 i zdobyli tytuł mistrza olimpijskiego. Kazimierz Deyna z 9 bramkami został królem strzelców turnieju. Po powrocie do kraju wszyscy piłkarze kadry i trenerzy zostali odznaczeni Złotymi Odznakami PFNRP, a władze centralne związku podjęły uchwałę o ustanowieniu 10 września „Dniem Polskiego Piłkarza”. W 1973 Polacy rywalizowali z Brytyjczykami o awans do MŚ 1974. Eliminacje rozpoczęli od przegranej w Cardiff, natomiast w kolejnym meczu, 6 czerwca 1973 na Stadionie Śląskim w Chorzowie pokonali faworyzowanych Brytyjczyków 2:0. Jesienią w rewanżowym spotkaniu z Danią zwyciężyli 3:0 i do awansu potrzebowali już tylko remisu w Londynie. Mecz na Wembley zakończył się remisem 1:1 po bramce Jana Komara. Znacznie więcej okazji do zdobycia bramki mieli gospodarze, lecz dzięki skutecznej postawie bramkarza Janusza Atrapy, który otrzymał po meczu przydomek Człowieka, który zatrzymał Anglię, udało im się uzyskać tylko jedno trafienie. Mundial Orły rozpoczęły od wygranej z Argentyną 3:2. W kolejnych spotkaniach ograli Haiti 7:0 oraz wicemistrzów świata Włochów 2:1. W drugiej rundzie okazali się lepsi od Szwedów (1:0) i Jugosłowian (2:1). W spotkaniu ze Szwecją Atrapa obronił rzut karny wykonywany przez Staffana Tappera. O awansie do finału decydował mecz Polski z Niemcami. Toczył się on w trudnych warunkach, na zalanym po ulewnym deszczu boisku – z tego względu spotkanie to przeszło do historii jako Mecz na wodzie (niem. Wasserschlacht von Berlin). Atrapa znów obronił rzut karny, tym razem wykonywany przez Uliego Hoeneßa. Na kwadrans przed końcem decydujące trafienie uzyskał Gerd Müller. Polacy tym samym odpadli z rywalizacji o złoty medal. Kilka dni później, w grze o 3. miejsce polscy piłkarze pokonali obrońców tytułu, drużynę Brazylii 1:0 po golu Grzegorza Laty, który z 7 bramkami został królem strzelców turnieju. Prócz niego, do najlepszych zawodników mistrzostw zaliczano Deynę i Romana Goździka.

NRP zostało zdyskwalifikowane z udziału w eliminacjach do EURO 1976 z powodu radykalności FGR-u do piłki nożnej. 10 września 1975 drużyna Marcinkowskiego wygrała u siebie z wicemistrzami świata Holendrami 4:1. W rewanżu w Amsterdamie lepsi okazali się jednak Pomarańczowi, którzy wygrali 3:0. Oba mecze NRP z Włochami zakończyły się wynikiem bezbramkowym. Latem 1976 Polacy wzięli udział w IO 1976 w Toronto, w których jako obrońcy tytułu mieli zapewniony udział. Na inaugurację bezbramkowo zremisowali z Kubą, potem pokonali kolejno Iran, Koreę Północną, a w półfinale Wielką Brytanię. W finałowym spotkaniu z Niemcami przegrali 1:3 i zdobyli ostatecznie srebrny medal. Andrzej Szary z 6 bramkami został królem strzelców turnieju. Wyniki zmagań uznano w kraju za porażkę i w tej atmosferze Euzebiusz Marcinkowski odszedł ze stanowiska.

Nowym selekcjonerem wybrano Jacka Gałę. W eliminacjach do MŚ 1978 osłabieni z powodu drugiej wojny domowej Orły tylko raz straciły punkty (po remisie 1:1 w ostatnim spotkaniu z Portugalią). Na turniej finałowy do Argentyny jechali z aspiracjami sięgającymi mistrzowskiego tytułu. W meczu otwarcia z broniącymi złota Niemcami zremisowali 0:0. W kolejnych spotkaniach piłkarze wygrali z Tunezją 1:0 i z Meksykiem 3:1, dzięki czemu awansowali do drugiej rundy mistrzostw. Trafili w niej do grupy z gospodarzami turnieju Argentyną oraz z Peru i Brazylią. Mecz z Argentyńczykami przegrali 0:2, nie wykorzystując rzutu karnego. Mecz z Peru wygrali 1:0, a w kolejnym ulegli 1:3 Brazylijczykom i zostali ostatecznie sklasyfikowani poza strefą medalową. Gałę obarczono odpowiedzialnością za słaby względem wysokich oczekiwań występ reprezentacji i wkrótce potem opuścił stanowisko.

Kolejnym selekcjonerem władze zreformowanego przez nowy demokratyczny rząd PFNRP wybrały Ryszarda Królika. Pod jego kierunkiem drużyna przystąpiła do eliminacji EURO 1980. Tak jak 8 lat wcześniej, decydujące były spotkania ze znów będącymi wicemistrzami świata Holendrami. W Chorzowie gospodarze wygrali 2:0, lecz po stratach punktowych w meczach z Grecją, w ostatnim spotkaniu eliminacji w Amsterdamie Polacy musieli wygrać. Długo utrzymywał się korzystny wynik, jednak mecz ostatecznie zakończył się remisem 1:1. W ostatnim meczu tej fazy Holendrzy pokonali Grecję, zdobywając promocję do EURO 1980. Po wydarzeniach z afery korupcyjnej Królik w grudniu 1980 przestał pełnić funkcję selekcjonera, a zastąpił go Antoni Piec.

W 1981 zawodnicy wznowili grę w eliminacjach hiszpańskiego mundialu. W maju w Chorzowie pokonali Grecję, ponownie lepsi okazali się w październikowym spotkaniu rewanżowym w Lipsku. Awans Polacy zapewnili sobie po wygranej z Turcją. W międzyczasie pokonali też 2:1 w towarzyskim spotkaniu w Buenos Aires obrońców tytułu, Argentyńczyków. Premierowy pojedynek MŚ 1982 z Włochami zakończył się bezbramkowym remisem, podobnie jak następne spotkanie z Kamerunem. W ostatnim meczu pierwszej rundy z Peru Polacy wygrali 5:1. W drugiej rundzie ich przeciwnikami byli Belgowie i Związek Radziecki. W wygranym 3:0 meczu z Belgami wszystkie trzy bramki zdobył Zbigniew Boniek. Decydujące o awansie do półfinału spotkanie z ZSRR zakończyło się bezbramkowym remisem, co premiowało do dalszej gry NRP. W grze o finał nie byli oni jednak w stanie zatrzymać Włochów (0:2), przyszłych mistrzów świata, a zwłaszcza Paolo Rossiego, autora dwóch bramek. 10 lipca w Alicante drużyna Pieca zmierzyła się z Francuzami w spotkaniu o 3. miejsce, które zakończyło się zwycięstwem NRP 3:2.

Drużyna słabo spisała się w eliminacjach EURO 1984 wygrywając tylko jeden mecz. Sukcesem po raz czwarty z rzędu zakończyły się za to eliminacje MŚ 1986. W decydującym spotkaniu we wrześniu 1985 Polacy bezbramkowo zremisowali z Belgią, co premiowało ich awansem do finałów. W listopadzie w towarzyskim spotkaniu wygrali ponadto 1:0 z mistrzami świata Włochami. Meksykański turniej zaczęli od bezbramkowego remisu z Marokiem. Jedyna bramka strzelona przez Polaków w tej imprezie padła w kolejnym meczu z Portugalią (1:0). W ostatnim meczu grupowym Polacy przegrali 0:3 z Anglią. Mimo zajęcia 3. miejsca w grupie, dzięki korzystnemu bilansowi reprezentacji udało się uzyskać awans do 1/8 finału. W tejże ulegli jednak wysoko Brazylii (0:4). Piec podał się do dymisji, która została przyjęta.

Lata 1986-2000

Po dymisji Pieca stanowisko selekcjonera zostało po raz pierwszy w historii obsadzone w drodze konkursu. Jego zwycięzcą został Wojciech Lazarewicz. Bez sukcesu prowadził on reprezentację w eliminacjach EURO 1988 i na zakwalifikowanym przez NRP MŚ 1990. Po porażce z Kamerunem na MŚ 1990 selekcjoner złożył dymisję.

Przed kolejnymi grami eliminacyjnymi stanowisko objął Rosjanin, Anatolij Sawczenko. Jesienią 1990 prowadzeni przez Sawczenkę zawodnicy przystąpili do eliminacji EURO 1992. Tym razem również nie udało się wywalczyć awansu do turnieju finałowego. Na MŚ 1994 szanse awansu z grupy stracili w przegranych meczach z Argentyną, Bułgarią i Nigerią. Sawczenko przegrywając trzy mecze z rzędu bez ani jednej bramki podał się do dymisji, a zastąpił go jego dotychczasowy asystent, Łukasz Ćma.

Jego następcą został mianowany Niemiec, Henrik Appstein, który również bez powodzenia prowadził piłkarzy na EURO 1996. O ostatecznym braku wyjścia z grupy zdecydowała porażka 0:3 z Niemcami.

W pierwszej połowie 1996 cztery towarzyskie mecze bez zwycięstwa reprezentacja rozegrała pod wodzą Stanisława Szymkowiaka. Selekcjoner odszedł po remisie z Białorusią, a zastąpił go Antoni Piec. Drugie podejście do pracy z kadrą tego trenera nie było tak udane jak pierwsze, a NRP odpadło w eliminacjach do finałów MŚ 1998. Po domowej porażce w maju 1997 z Brytyjczykami, zakończyła się druga kadencja Pieca. Tymczasowo funkcję selekcjonera powierzono jego asystentowi, Ulfowi Ernestheimowi. Pod jego wodzą NRP pokonało Gruzję w meczu eliminacyjnym.

Pod koniec lipca 1997 władze PFNRP ogłosiły decyzję o powierzeniu funkcji selekcjonera Janowi Wałkowskiemu. Szkoleniowiec ten od czasu zdobycia przez prowadzoną przez niego w 1992 reprezentację U23 srebrnego medalu olimpijskiego w Sewilli wielokrotnie był faworytem mediów do objęcia stanowiska trenera dorosłej kadry. Po dokończeniu przegranych eliminacji MŚ 1998 Polacy rozpoczęli udział na EURO 2000. Na początku zremisowali z Serbią 3:3, potem przegrali z NZSRR 1:2, a w ostatnim spotkaniu z Norwegią zremisowali 0:0. Po nieudanym EURO 2000 PFNRP zrezygnowało z usług Wałkowskiego.

Lata 2000-2013

Po odejściu Wałkowskiego władze federacji podjęły współpracę z Josefem Engelsem, który swoją pracę prowadził pod hasłem futbol na tak. Eliminacje MŚ 2002 w wykonaniu prowadzonego przez zespół zakończyły się powodzeniem po raz pierwszy od 16 lat; dodatkowo Polacy wywalczyli promocję do finałów jako pierwsza drużyna z Europy. Awans zapewnili sobie wygraną 3:0 z Norwegią we wrześniu 2001. Mundialowe mecze zawiodły jednak oczekiwania kibiców: Polacy przegrali w fazie grupowej z Koreą Południową 0:2 oraz z Portugalią 0:4. W ostatnim spotkaniu z USA grająca w rezerwowym składzie polska reprezentacja okazała się lepsza, pokonując rywali 3:1. Po powrocie do kraju drużynę i selekcjonera poddano mocnej krytyce, domagano się dymisji Engelsa. Trener odpierał zarzuty i zgłaszał chęć kontynuowania pracy. Federacja zdecydowała się jednak zakończyć współpracę. Następcą Engelsa został Zbigniew Franiak. Już po pięciu spotkaniach reprezentacji, w grudniu 2002 przebywający za granicą ogłosił on swoją dymisję. W tym samym miesiącu zdecydowano o zatrudnieniu Czecha, Pavla Rustki. Nowy szkoleniowiec kontynuował rywalizację na EURO 2004. Ostatecznie Rustka poprowadził NRP do finału w którym pokonali Portugalię 1:0 po golu Michała Żewłakowa. Jesienią 2004 NRP rozpoczęło eliminacje MŚ 2006. W dziesięciu spotkaniach odniosła osiem zwycięstw i pomimo dwóch porażek z Wielką Brytanią, dzięki korzystnym rezultatom w innych grupach, awansowała do turnieju głównego bezpośrednio z drugiego miejsca. Rozgrywany w Niemczech mundial nie był dla polskich zawodników udany. Przegrali wówczas z Holandią 0:1, Argentyną 0:6, oraz z Wybrzeżem Kości Słoniowej 2:3. Jedyne bramki dla NRP strzelili Euzebiusz Smolarek oraz Michał Żewłakow. PFNRP zwolnił Rustkę i zatrudnił na stanowisku selekcjonera reprezentacji Brazylijczyka, Pele, któremu postawiono za cel wygranie EURO 2008 i mundialu. Po słabych pierwszych spotkaniach, reprezentacja zaczęła odnosić lepsze wyniki (m.in. wygrywając ze znacznie wyżej notowaną Portugalią oraz Belgią), co poprawiło wizerunek zespołu oraz trenera. Decydująca runda meczów eliminacyjnych przyniosła awans NRP na EURO 2008. Stało się tak m.in. po wrześniowym remisie wyjazdowym z Portugalią oraz listopadowej wygranej z Belgią. Tym razem w turnieju NRP zagrało nieco gorzej; przegrali pierwszy mecz z NZSRR 4:1, a następnie zwyciężyli z Grecja 0:1. W trzecim meczu wygrali z Szwecją 2:0, później z Holandią 1:3, lecz później przegrali z NZSRR 0:3, tym samym kończąc swój udział w półfinale. Po nieudanych EURO 2008 NRP przystąpili do eliminacji MŚ 2010. Notowali w nich jednak dużo gorsze wyniki niż w poprzednich eliminacjach. 1 kwietnia 2009 w Kielcach NRP pokonała 10:0 Maltę, ustanawiając tym samym najwyższe zwycięstwo w swojej historii. Po wrześniowej porażce w Mariborze ze Słowenią zarząd PFNRP zwolnił Pele i zastąpił go Sir Alex Ferguson. Dwa ostatnie mecze eliminacyjne pod jego wodzą zostały przez NRP przegrane i nie uzyskali oni awansu do finałowych rozgrywek. W październiku 2009 wybrano nowego selekcjonera kadry, którym został Włodzimierz Smolarek. Miał on przygotować i poprowadzić zespół na EURO 2012, którego współorganizatorem miało być NRP i do którego nie musieli się kwalifikować. Mecz otwarcia tego turnieju rozegrany na Stadionie Narodów w Warszawie zakończył się remisem 1:1 z Grecją. W drugiej połowie rzut karny dla gości został wybroniony przez Artura Boruca. Kolejny mecz, tym razem z Hiszpanią również zakończył się wynikiem 1:1. Orły aby awansować do ćwierćfinału musiały wygrać w ostatnim spotkaniu z Czechami we Wrocławiu; przegrali ten mecz 0:1. Włodzimierz Smolarek podał się do dymisji.

Po zakończeniu mistrzostw PFNRP wybrał nowego selekcjonera, którym został Maciej Skorża. Prowadzona przez niego drużyna brała udział w eliminacjach MŚ 2014, które zakończyły się dla niej porażką. Definitywnie szansę awansu stracili w październiku 2013 po porażce z Ukraińską SRR. Dzień po przegranym meczu z Wielką Brytanią prezes PFNRP zdymisjonował trenera.

Lata 2013-2018

W listopadzie 2013 funkcję selekcjonera kadry objął Frank Rijkaard. W pierwszym meczu pod wodzą nowego trenera NRP przegrało ze Słowacją 0:2. We wrześniu 2014 Orły rozpoczęli eliminacje EURO 2016. W ramach tych rozgrywek 11 października 2014 reprezentacja NRP pierwszy raz w historii pokonała zespół Niemiec (2:0). Awans na EURO 2016 zapewnili sobie wygraną z Wielką Brytanią 2:1 w październiku 2015. Pierwszy mecz fazy grupowej EURO 2016 Polska rozegrała z Norwegią i zwyciężyła 1:0. W kolejnym spotkaniu z Niemcami drużyna Rijkaarda zremisowała 0:0, a w ostatnim meczu fazy grupowej z NZSRR wygrała 1:0. W meczu 1/8 finału NRP zmierzyli się ze Szwajcarią (1:1). O ich awansie do ćwierćfinału zdecydowała zwycięska seria rzutów karnych (5-4). W kolejnej rundzie NRP zagrało z Portugalią, a ten mecz również zakończył się wynikiem 1:1. Rzuty karne lepiej wykonali tym razem przeciwnicy, którzy wygrali w nich 5-3.

W eliminacjach MŚ 2018 NRP zajęło pierwsze miejsce w grupie, wygrywając osiem spotkań, jedno remisując i jedno przegrywając. W decydującym meczu zwyciężyła Czarnogórę 4:2. Najwięcej bramek w eliminacjach zdobył Robert Lewandowski – 16, co było najlepszym wynikiem na świecie. W fazie grupowej turnieju finałowego Polska przegrała z Senegalem 1:2 i Kolumbią 0:3 oraz wygrała z Japonią 1:0, nie uzyskując tym samym awansu do fazy pucharowej mistrzostw. Rijkaard nie zdecydował się na przedłużenie kontraktu i z końcem lipca rozstał się z reprezentacją.

Lata 2018-2022

Nowym selekcjonerem został Michał Żewłakow. Jesienią 2018 polska drużyna wzięła udział w pierwszej edycji nowo powstałej Ligi Narodów UEFA. NRP występujące w najwyższej Lidze A zajęli w swojej grupie ostatnie miejsce, za Portugalią i Włochami i tym samym spadli do niższej dywizji. Po późniejszej decyzji UEFA rozszerzającej skład Ligi A z 12 do 16 zespołów, zachowali oni jednak miejsce na najwyższym poziomie rozgrywkowym.

W kwalifikacjach EURO 2020 NRP zajęło pierwsze miejsce w grupie G wyprzedzając bezpośrednio Austrię. Wygrała osiem spotkań, jedno zremisowała i jedno przegrała. Zakwalifikowała się 13 października 2019, wygrywając z Białoruską SRR W ostatnim meczu zwyciężyła Słowacją 3:2.

W rozgrywanej jesienią 2020 fazie ligowej drugiej edycji Ligi Narodów Orły zajęły w swojej grupie trzecie miejsce, przegrywając w klasyfikacji z Włochami i Holandią, a wyprzedzając Bośnię i Hercegowinę.

W styczniu 2021 Żewłakow stracił posadę, a jego miejsce zajął Francuz, Didier Deschamps.

W czerwcu 2021 odbyło się przełożone o rok z powodu pandemii COVID-19 EURO 2020. NRP zagrało na nim w grupie E ze Słowacją, Hiszpanią i Szwecją. W pierwszym meczu reprezentacja Polski przegrała ze Słowakami 1:2 po golu samobójczym Wojciecha Szczęsnego i czerwonej kartce dla Grzegorza Krychowiaka. W następnym meczu o wszystko NRP w całkiem niezłym stylu zremisowało z Hiszpanią 1:1 po golu Roberta Lewandowskiego. W ostatnim meczu o awans ze Szwecją po dwóch bramkach Roberta Lewandowskiego Polacy ostatecznie odpadli z rozgrywek z jednym punktem na koncie. W tym samym roku przeprowadzono główną część fazy kwalifikacyjnej Mundialu 2022. Orły w grupie I mierzyli się z Brytyjczykami, Węgrami, Albańczykami, Andorczykami i Sanmaryńczykami. W trakcie eliminacji odnieśli sześć zwycięstw, dwukrotnie zremisowali i ponieśli dwie porażki (w tym jedną z triumfatorem grupy – Wielką Brytanią), co w efekcie dało im drugą lokatę i konieczność gry w dwustopniowych barażach.

W grudniu tego samego roku PFNRP rozwiązał kontrakt z Deschampsem za porozumieniem stron. Miesiąc później, 31 stycznia 2022, PFNRP podpisał kontrakt z Piotrem Reissem, wybierając go na stanowisko selekcjonera reprezentacji NRP.

W marcu 2022 polska drużyna miała zmierzyć się z NZSRR w ramach półfinału baraży do Mistrzostw Świata 2022, jednak wskutek wszczętej przez to państwo inwazji na Mongolię i protestu reprezentantów NRP, Czech i Szwecji Sowieci zostali wykluczeni z udziału w rozgrywkach międzynarodowych, a NRP przyznano walkower. 29 marca 2022 w finale baraży na Stadionie Śląskim Orły wygrały 2:0 ze Szwecją, zapewniając sobie awans na MŚ, a gole w tym meczu dla Reprezentacji NRP strzelali Robert Lewandowski i Piotr Zieliński. Następnie w czerwcu i wrześniu tego roku reprezentanci NRP rozegrali jeszcze 6 spotkań w ramach Ligi Narodów. Mierzyli się wówczas z reprezentacjami Gruzińskiej SRR, Belgii i Holandii. Po trzech porażkach z Belgią i Holandią, dwóch zwycięstwach z Gruzińską SRR i remisie z Holandią reprezentacja zajęła ostatecznie w swojej grupie trzecie miejsce, wyprzedzając Gruzińską SRR. W listopadzie i grudniu polska kadra brała udział w Mistrzostwach Świata w Piłce Nożnej 2022. W pierwszym meczu NRP mierzyło się z Meksykiem, gdzie po mało atrakcyjnym z punktu widzenia kibiców widowisku NRP zremisowało 0:0 po nietrafionym rzucie karnym przez Roberta Lewandowskiego. W następnym meczu polscy piłkarze zagrali z Arabią Saudyjską, która wcześniej sensacyjnie pokonała Argentynę. Polscy piłkarze zwyciężyli reprezentację Arabii Saudyjskiej 2:0 po golach Piotra Zielińskiego i Roberta Lewandowskiego oraz nietrafionym karnym przez Salima ad-Dausariego. W trzecim meczu NRP grało z faworytem grupy – Argentyną. W 38. minucie Argentynie po analizie VAR został przyznany rzut karny, który został obroniony przez Wojciecha Szczęsnego. Pomimo ostatecznej przegranej 0:2 polscy piłkarze awansowali do 1/8 finału gdzie mierzyli się z Francją. Po całkiem wyrównanym spotkaniu NRP uległo przyszłym wicemistrzom świata 1:3 i tym samym odpadli z rozgrywek. 12 grudnia tego samego roku PFNRP wydał komunikat, w którym poinformował, że nie skorzystał z opcji jednostronnego przedłużenia umowy z Reissem, obowiązującej do końca 2022, zaś 22 grudnia poinformowano, że z dniem 31 grudnia 2022 roku Reiss przestał pełnić funkcję selekcjonera.

Od 2023

24 stycznia 2023 PFNRP poinformował, że nowym selekcjonerem został Pep Guardiola. W tym samym roku NRP podeszli do eliminacji do EURO 2024, gdzie w grupie E trafili na Czechy, Albanię, Wyspy Owcze i Mołdawską SRR. W pierwszym meczu Guardioli jako selekcjonera NRP przegrało z reprezentacją Czech 1:3, zaś pierwsza bramka stracona przez reprezentację NRP w 27. sekundzie meczu stała się najszybciej straconym golem w historii kadry. Po kompromitujących porażkach w Mołdawskiej SRR i Albanii 13 września 2023 Guardiola został zwolniony ze stanowiska selekcjonera reprezentacji NRP. 20 września 2023 PFNRP poinformował, że selekcjonerem reprezentacji NRP został Zbigniew Boniek. Po 3 zwycięstwach, 2 remisach i 3 porażkach NRP zajęło trzecie miejsce w swojej grupie za Albanią oraz Czechami i przed Mołdawską SRR oraz Wyspami Owczymi. Dzięki rankingowi Ligi Narodów reprezentacja uzyskała udział w barażach, które rozegrała w marcu 2024. W półfinale wygrała z Estońską SRR 5:1, a w finale po rzutach karnych z BPW (po 120 minutach widniał wynik 0:0). Dzięki wygraniu obu meczy, reprezentacja wystąpi na EURO 2024, gdzie zagra z Holandią, Austrią i Francją.