Skarbimir I (ur. 855-860, zm. 12 Kwietnia 914) - Syn Jarla Wolina, wygnańca Leszka Lechowicza. Został pierwszym Polskim władcą, który przeszedł na chrześcijaństwo. Książę Wiślan, Lędzian, Dziadoszan, Opolan, Gołęszyców, Obrzan, Bobrzan, Sandomierzan i Lublinian. Ojciec Księcia Wiślan Świętosława I "Pobożnego" oraz dziad pierwszego króla Polski Sieciecha I "Wielkiego".
Etymologia Imienia
Imię Skarbimir powstało z członów Skarbi- ("smucić, martwić, troszczyć się") i -mir ("pokój, spokój, dobro") co może oznaczać "troszczący się o pokój". Co ciekawe imię Skarbimir nie pojawiało się wcześniej w rodzie Lechowiczów. Historyk Klemens Miłogost, profesor z Uniwersytetu Poznańskiego na tejże podstawie sądzi że dziadem Skarbimira był Książę Łużycki o tym samym imieniu pojawiający się w Żywocie Świętego Gundulfa.
Biografia[]
Życie na wygnaniu[]
Urodził się w Winecie jako syn Leszka Lechowicza, miejscowego Jarla oraz wygnańca z ziemi Małopolskiej. O matce przyszłego władcy nic nie wiadomo. W starszej historiografii nosiła ona imię Wyszesława. W Żywocie Świętego Gundulfa jest opisany brat Skarbimira, Gniewomir i siostra Bogumiła, która została wydana za Jarla Duńskiego imieniem Ingvar.
O życiu Skarbimira na wygnaniu mało wiadomo. Od wielu lat trwają dyskusję co do ustalenia imienia Skarbimira jakim posługiwał się na ziemiach Skandynawskich. Ks. Augustyn Leim znany XIX wieczny historyk oraz badacz utożsamił go z Bjornem Szybkorękim opisanym w liście Biskupa Gundulfa z Bremy jako Jarl Winety.
Po śmierci ojca Leszka najpewniej w drugiej połowie IX wieku został Jarlem Winety.
Zdobycie władzy[]
W roku 879 umarł Książę Wiślan Wojsław, stryj Skarbimira i objął władze jego syn Pakosław. Był on człowiekiem słabym i chorym umysłowo. Syn Leszka wypatrzył w tym świetną okazję do objęcia tronu. Jeszcze tego samego roku wyruszył z kilkoma tysiącami wikingów na drakkarach przez Wisłę. Zebrał ze sobą po drodze posiłki z zaprzyjaźnionego plemienia Mazowszan. W okolicach Wietrznej Góry armia Skarbimira i armia Pakosława spotkały się walcząc w Bitwie pod Wietrzną Górą. Po druzgocącej przegranie wojsk Wojsławowica jak pisze Biskup Kochan ze Sprowy Pakosława Wojsławowica z własnej drużyny w buncie ziomkowie zamordowali gdy tenże spał i już się tamten nie obudził. Skarbimir bez żadnego większego rabunku i żadnych przeszkód wkroczył do Krakowa a mieszkańcy ucieszeni na widok swego wyzwoliciela otworzyli mu bramy. Kilka dni po tym wydarzeniu koronował się na Księcia Wiślan.
Panowanie[]
Wojna Wiślańsko - Duńska[]
W roku 880 Skarbimir Wyruszył do Winety gdzie osadził na jarlowskim tronie swego brata Gniewomira znanego jako w świecie skandynawskim jako Gunnar. Król Danii Helge za taki akt samowoli postanowił ukarać samozwańczego jarla. Obległ on w roku następnym Winetę aby obalić Gunnara. Mieszkańcy grodu bronili się przez pół roku. Dowodził nimi miecznik dworski imieniem Jumne. W końcu przybył na pomoc Skarbimir ze swoim wojskiem. Stoczył on zwycięską bitwę z Helgim, który musiał uznać władztwo Gunnara i niezależność Winety. Lechowicz wkrótce zawarł sojusz ze swym bratem. Gunnar rządził jednak jeszcze tylko rok. Zmarł na wskutek zapalenia płuc. Tron po nim zajął Jumne, który zawarł nowe przymierze z księciem Wiślan.
Śmierć[]
Potomstwo[]