Władysław IV (ur.11 września 1884, Berlin zm.29 luty 1952, Krotoszyn)- Cesarz Polski-Prus z dynastii Welfów. Syn Ludwika III i Wiktorii Guerrieri. Młodszy brat Kazimierza VI.
Biografia[]
Koronowany 6 stycznia 1920. Był pierwszym władcą Polski, który nie był koronowany w katedrze krakowskiej, tylko w Królewcu, nie przez arcybiskupa tylko premiera, a także nie przysięgający na biblię, tylko na konstytucję.
Wspierał ugrupowania nacjonalistyczne i konserwatywne. Nie tolerował komunistów. Nie pojawił się na pogrzebie lidera Partii Robotniczej Polski-Prus Feliksa Dzierżyńskiego, za co został zmieszany z błotem przez komunistyczną prasę. Utrzymywał korespondencję z liderem Konfederacji Narodowej Polski-Prus- Romanem Dmowskim, który pełnił rolę premiera od 1928 do swojej śmierci 2 stycznia 1939. Po śmierci Dmowskiego premierem został Tadeusz Bielecki.
W latach 40 XX w. Rosja Sowiecka pod wodzą Stalina zaczęła niepokojąco rozwijać przemysł zbrojeniowy. W 1942 doszło we Frankfurcie do spotkania pomiędzy premierem Tadeuszem Bieleckim oraz kanclerzem Cesarstwa Niemieckiego Adolfem Hitlerem oraz cesarzami- Wilhelmem III oraz Władysławem IV (prywatnie szwagrami). doszło do ustaleń w sprawie bezpieczeństwa Europy Środkowej.
W 1943 Sowieci zajęli Finlandię, a rok później zaatakowali Cesarstwo Polski-Prus. Armia Cesarska oraz Deutsches Heer broniły się przez blisko 3 lata na linii Dniepru. W połowie 1947 armia gen. Żukowa przebiła się przez tzw. Bramę Smoleńską na tereny Białorusi. W 1949 podjęto decyzję o ewakuacji rządu z Królewca do Berlina. Od października 1950 obrona utrzymywała się na linii Warty. W czerwcu 1951 doszło do cesarskiej kontrofensywy. 19 października odbito Warszawę. 29 lutego 1952 cesarz udał się do Krotoszyna na inspekcje wojsk. Niespodziewany atak artylerii rosyjskiej doprowadził do śmierci cesarza o godzinie 18:00.
Potomstwo[]
W 1915 ożenił się z córką cesarza Niemiec Wilhelma II- Wiktorią Luizą (1892-1980). Mieli 2 córki: