Wojna Polsko-Rosyjska[]
20 Listopada 1918 Rosyjskie oddziały pod dowództwem Władimira Kappela, zaatakowała Polski oddział graniczny w Terespolu. Wywiązała się dłuższa walka, trwająca do poranka następnego dnia. Polacy zostali wypchani z Terespola. Atak został jednak poprzedzony wypowiedzeniem wojny, na podstawie interwencji w państwie sojuszniczym. 22 Listopada przyszło Polskie wsparcie pod dowództwem Józefa Hallera. Trwały ostre walki o Terespol. Rosjanie wykorzystali dawne bunkry carskie. Armia Hallera była jedyną dobrze uzbrojoną armią Polską w broń artyleryjską. Dzięki przewadze ogniowej, Haller zdołał wykruszyć Rosjan w Terespolu, i odzyskał miasteczko. Rosjanie następnie zaatakowali w kierunku Łomży. Łomża padła 24 Listopada, a Ostrołęka następnego dnia. Równocześnie Polacy zdołali obronić Hrubieszów. Piłsudski musiał zaplanować nową mobilizację. Z tak małą armią nie poradzi sobie zbyt długo z Rosyjskim gigantem. 26 Listopada Rosyjskie wojska na północy kraju znajdowały już się w Ostrowie Mazowieckim. Rosjanie zostali dopiero zatrzymani w Nagoszewie, przez Pułk Ułanów dowodzonych przez Henryka Dobrzańskiego. 30 Listopada Piłsudski ogłosił mobilizację. Do wojska włączono 50tys świeżych żołnierzy. Haller zawrócił się z Terespola, i skoordynował atak na Ostrołękę. 2 Grudnia zaczęła się walka w Ostrołęce. Haller zmusił Rosjan do odwrotu w stronę Łomży. 4 Grudnia Rosjanie zostali wypchani z Łomży. Rosjanie ostatnią swoją ofensywę w tym roku, wykonali w stronę Chełma przez Dorohusk. 10 Grudnia po ciężkich walkach Rosjanie zdobyli Chełm. Wtedy Rosjanie na czas zimy zastopowali ofensywę. Polacy prowadzili akcje zaczepne i podjazdowe, swoją kawalerią. Piłsudski miał czas na zreorganizowanie armii i powiększenie jej. Niemcy przekazali również nową broń, czołgi i artylerię. 25 Grudnia Armia dowodzona bezpośrednio przez Piłsudskiego, odbiła Chełm, i wyrzuciła Rosjan z Polski. Uzgodniono tymczasowe zawieszenie broni do końca Stycznia 1919 roku.
1919.[]
W styczniu wznowiono działania wojenne. Rosjanie przystąpili do ataku na Lublin, wchodząc 2 Stycznia do Wołodawy. 8 Stycznia znajdowali się w Cycowie. Piłsudski okrążył armię Rosyjską, lecz ta odwróciła się i zdołała przebić się z okrążenia. 10 Stycznia trwały walki w Wołodawie, Rosjanie zdołali obronić miasteczko. 12 Stycznia Rosjanie ponownie weszli do Łomży. Przebili się przez Polską obronę w Ostrołęce i zaszli pod Ostrów. Armia Hallera wycofała się z tego frontu. 16 Stycznia Rosjanie weszli pod Trzciankę. Rosjanie nie mogli przebić się przez Bug. Po drugiej stronie Bugu bronił się ze swoją świeżą armią Tadeusz Rozwadowski. Haller wraz z Piłsudskim pokonali Rosjan we Wołodawie. Rosjanie zaatakowali wtedy Terespol, i podeszli pod Białą Podlaskę. Haller zostawił Piłsudskiego, i ruszył do Białej Podlaski. Tam wspomógł broniące się miasto, i zmusił Rosjan do zaprzestania ataku. Nękał przeciwnika artylerią Niemiecką, więc Rosjanie dokonali odwrotu do Terespola. Na zachodzie kraju, Kazimierz Sosnkowski dogadał się z Niemcami, którzy zaczęli trenować kadetów, i rekrutów. Mobilizacja wciąż trwała. Armia na Zachodzie się formowała. W Styczniu, i lutym front stał. Rosjanie próbowali zaczepek, prowokacji, lecz Polacy dzielnie stali. W Marcu Rosjanie dokonali wielkiej ofensywy. 5 Marca Rosjanie przeszli przez Bug przy Janowie Podlaskim. 7 Marca znajdowali się już Białej Podlaskiej. 8 Marca zajęli Międzyrzec Podlaski. Armia Hallera nie zdołała się obronić w Siedlcach. Piłsudski wycofał się z Południa, w Puławach przekroczył Wisłę, i 10 Marca wszedł do Warszawy. 12 Marca Rozwadowski musiał wycofać się spod Buga pod naporem Rosyjskiej ofensywy. Ustanowiono fronty przy Warszawie. Haller - Sulejówka, Rozwadowski - Wołomin, Piłsudski w Wschodnich przedmieściach Warszawy stanowił linię odwrotu, i ostatecznej obrony. Rosjanie 15 Marca przebili się na Północy, przy Wołominie, Haller zdołał się obronić do 18 Marca, lecz tam połączone armie Rosyjskie z Terespola i Wołodawy dzięki przewadze liczebnej rozgromili Hallera. Haller i Rozwadowski dołączyli do linii Piłsudskiego. 20 Marca doszło do pierwszego starcia na przedmieściach Warszawy.
Bitwa Warszawska[]
21 Marca doszło do pełnego Rosyjskiego natarcia, Piłsudski trzymał front równo przez 12 godzin. O 16 godzinie doszło do przełamania w centrum frontu. Piłsudski wycofywał się coraz bardziej do tyłu. Sytuacja była tragiczna. Polacy byli spychani w stronę Wisły. O 19:00 zaczęły poddawać się pierwsze Polskie oddziały. Lecz o 20 zaszła niespodziewana zmiana na froncie. Rosjanie byli zszokowani. Do bitwy doszła kolejna armia - trenowana od 1918 przez Niemców, pod dowództwem Sosnkowskiego. Dzięki takiemu wsparciu Polacy wytrzymali następne godziny. Rosjanie byli zmęczeni walką w mieście. Polacy dokonali kontrofensywy. Następnego dnia o poranku ostatnie oddziały Rosyjskie zostały wypchane przez Polaków.
Kontrofensywa[]
Po wypchaniu Rosjan z Warszawy, Polacy zdecydowali się na kontrofensywę na całym froncie. Haller został przerzucony do Kozienic nad Wisłą, Rozwadowski ma dokonać ofensywy przez Wyszków do Łomży, a Piłsudski razem z Sosnkowskim wypchają Rosjan z Białej Podlaski. Haller 26 Marca podszedł pod Lublin, a dnia następnego zdobył. Front Hallera rozciągał się od Lublina po Kraśnik. Piłsudski razem z Sosnkowskim zdobyli Siedlce, a Rozwadowski dotarł pod Ostrów Mazowiecki. Piłsudski skoordynował razem z Hallerem równoczesny atak w stronę Brześcia. Piłsudski 1 Kwietnia wszedł do Białej Podlaski z Sosnkowskim, a Haller wyzwolił Lubelszczyznę. Rozwadowski tymczasem po krwawej bitwie z Rosjanami zdołał opanować Łomżę. Piłsudski wydał rozkaz wyjścia spoza granic Polski, i ofensywę w Rosji. Rozwadowski już 5 Kwietnia wszedł do Białystoku, Haller wkroczył na Ukrainę, a Piłsudski do Brześcia Litewskiego. Front ustał do Czerwca. W Czerwcu Haller wkroczył do Łucka, a 6 Czerwca rozpoczął szeroko zaplanowaną ofensywę na Kijów, przy pomocy armii Rozwadowskiego. Front Rozwadowskiego przejął Sosnkowski, a Piłsudski walczył na Białorusi. Piłsudski 10 Czerwca wszedł do Berezy, a Sosnkowski do Grodna. Armia Rosyjska ciągle się cofała, a na front dochodziły kolejno to nowe oddziały Polskie. Piłsudski dogadał się z ruchem Ukraińskim - Petlurą, Skoropadskim, Omelianowycz-Pawlenkiem i Salskim. Utworzono Armię Galicko-Zaporoską (AGZ) w ścisłej współpracy z Armią Polską. Dogadano się, że Ukraina zostanie utworzona w obrębie od zachodu Żytomierza i Winnicy, do dniepru (Kijówi Zaporoże w całości zostaną Ukraińskie). Po wojnie Ukraina będzie w sojuszu i współpracy gospodarczej z Polską.
Haller wraz z nowo powstałą AGZ prowadził sukcesywną kampanię na Ukrainie. W Lipcu doszli do Żytomierza i Winnicy, a Piłsudski dotarł do Pińska. Sosnkowski z Grodna podszedł pod Mińsk. W Sierpniu zdobyto Mińsk, Bobrujsk, a Haller podszedł pod Kijów. Trwały tam bardzo ciężkie walki. Ukraińcy atakowali od południa, a Haller z Rozwadowskim z Północy, i Zachodu. Ostatecznie dzięki inicjatywie Rozwadowskiego, przejęciu bez zgody Hallera 4 oddziałów Hallerowskich, Rozwadowski przebił się przez centrum obrony Rosyjskiej, okrążył południe, i tam zmiażdżył armię Rosyjską. Haller do wieczora jeszcze walczył z Rosjanami na północy. 9 Sierpnia o godzinie 21:32 zdobyto Kijów. Zawieszono do następnego roku działania wojenne, i przystąpiono do rokowań pokojowych. Ostatecznie w Listopadzie 1919 Antoni Denikin zdenerwowany ilością żądań strony Polsko-Ukraińskiej zerwał rokowania. Piłsudski zgodził się z zaproponowanym zawieszeniem broni, ale w duchu czuł, że popełnił błąd. Trzeba było jak najdalej cisnąć armię Rosyjską, a może zajść do Moskwy. Ale musiał się zgodzić pod naciskiem większości jego otoczenia. Jeżeli Rosjanie reorganizują armię to my też musimy. Najpierw trzeba było przeorganizować AGZ, i wytrenować. Potem rozpowszechnił Niemiecką broń do wszystkich swoich oddziałów. Armia została rozprowadzona równomiernie po całym froncie. Zaplanowano jedną wielką ofensywę ze wszystkich frontów w stronę Moskwy.
1920.[]
1 Stycznia zawieszenie broni upłynęło. Armia Polsko-Ukraińska rozpoczęła ofensywę z Kijowa i całego frontu na Moskwę. Jednakże Rosyjska zima zaczęła dawać siwe znaki Armii Polskiej. Armia zaczęła się zatrzymywać na bagnach Rosyjskich i ponosiła duże straty zadawane przez artylerię Rosyjską. Również front rozciągnięty do granic możliwości zaczął się łamać. Ofensywa nie mogła zostać dokonana. Pod groźbą pustych odcinków frontu, braku logistyki i innych niebezpieczeństw sztab wymusił na Piłsudskim zatrzymanie ofensywy. Zaczęły się pojawiać ponure myśli wśród Polskich żołnierzy. Również zaczęto słyszeć o wsparciu Brytyjskim dla Rosji. Sytuacja była coraz bardziej groźna. Wkrótce 20 Stycznia armia Władimira Kappela zaatakowała Kijów. Toczyły się krwawe walki pomiędzy dwoma utalentowanymi generałami Hallerem i Kappelem. Niestety Haller musiał się wycofać, miał niewygodne warunki do obrony, a przewaga ogniowa Rosjan niszczyła wszelkie obiekty obronne. Do Kijowa Kappel wjechał zwycięsko, lecz Haller chciał zmazać tą plamę na honorze.
Rozwadowski na południu zdobył Odessę, a potem zaplanował "Manewry Krymskie", czyli plan zdobycia Krymu. Rozwadowski dysponował armią z największą liczbą kawalerii, więc zależało mu na szybkim zdobyciu Krymu. 12 Stycznia zaczęła się bitwa o Armiańsk między armią kawaleryjską Rozwadowskiego, a armią Denikina. Armiańsk zdobyto 19 Stycznia, po wielu krwawych szarżach kawalerii Rozwadowskiego. Choć Polacy odnieśli strategiczne zwycięstwo, to Rosjanie zadając duże straty dla Polaków odnieśli taktyczne. 25 Stycznia zaczęto szturm na Krasnoperekopsk. Jednakże Rozwadowskiemu nie udało się go zdobyć. Generał Tadeusz Rozwadowski zdecydował się na ryzykowny manewr oflankowania armii wroga poprzez przejście przez Proletarkę, a potem okrążenie Krasnoperekopska. Antoni Denikin nie był głupim dowódcą, i zorientował się co chce zrobić jego wróg. Wojska Rosyjskie zdecydowały się na atak pozycje polaków pod Krasnoperekopskiem i rozbili pozostawione armie przez główne natarcie, które poszło przez Proletarkę. W obliczu zagrożenia odcięcia, Tadeusz Rozwadowski nakazał pośpieszne wycofanie się wojsk Polskich. Plan Manewrów Krymskich okazał się klęską 5 Lutego.
Na Białorusi Piłsudski obronił Mińsk, jednak nie udało mu się wyprowadzić kontrofensywy. 18 Lutego Kappel szedł naprzód po zwycięstwie w Kijowie, prowadził ofensywę do Żytomierza, aby zrobić wyrwę w froncie Polaków. Piłsudski wysłał wsparcie części swoich sił do Hallera. Haller przy pomocy sił Piłsudskiego zdołał utrzymać Żytomierz jeszcze przez 12 dni. Jednak Piłsudski osłabił swoje pozycje na Białorusi poprzez oddanie części swoich sił i stracił Mińsk. Piłsudski nakazał odwrót swoich sił z Ukrainy na Białoruś, musiał za wszelką cenę zatrzymać pochód sił Rosyjskich. Jednocześnie wierzył, że Hallerowi uda się pokonać Rosjan na ukrainie. 1 Marca padł Żytomierz. Kappel skręcił kierunek ofensywy na Białą Cerkiew, a potem na Czerkasy. Wojska Ukraińskie zostały odcięte pod Kijowem...
Ukraińcy zostali bez nadziei. Haller nie zdołał przebić się przez pozycje wojsk Rosyjskich. Armia Ukraińska przestała istnieć. Większość ukraińców się poddało w niewolę. Reszta została zmasakrowana przez ludzi Kappela. Sytuacja na froncie coraz bardziej się pogarszała, ale obie strony były wyczerpane wojną. W krótce przygotowano i podpisano traktat pokojowy, w którym Polska odzyskała niepodległość na terenach królestwa kongresowego.
