|
Witaj!
Strona ta jest elementem osi czasu "Christ ist Erstanden" opowiadającej o świecie w którym Zakon Krzyżacki zwyciężył w Bitwie pod Grunwaldem autorstwa użytkownika Laxoth. Prosiłbym o nieedytowanie jej bez zgody autora - uszanuj jego prawo do jego dzieła. Możesz się z nim skontaktować na jego tablicy wiadomości w sprawie zgody do edycji. Deus Vult! |
Zjednoczone Królestwo Czech i Polski, w skrócie Zjednoczone Królestwo lub Królestwo Husyckie to państwo w Europie Środkowej powstałe w XV wieku w wyniku udanej rewolucji husyckiej. Było pierwszym państwem w tym regionie od czasu ochrzczenia się władców pogańskich które odrzuciło wiarę katolicką.
Organizacja państwa[]
Ustrój[]
Zjednoczone Królestwo było monarchią stanową, z monarchą wybieranym w wolnej elekcji przez przedstawicieli trzech stanów: chłopskiego, szlacheckiego i mieszczańskiego z wszystkich regionów kraju. W porównaniu do reszty Europy, w państwie Husytów miasta i chłopstwo posiadało bardzo wysoką pozycję, którą wywalczyło w czasie wojen włączając się do najbardziej zmilitaryzowane, stanowiące trzon husyckiej armii frakcje Taborytów i Orebitów. Oba te stronnictwa składały się w większości z chłopów i mieszczan.
Państwo husyckie nie posiadało silnej pozycji Kościoła. Wraz z ostatecznym zwycięstwem heretyków nad krzyżowcami, majątek kościelny został zsekularyzowany i oddany chłopom, miastom lub szlachcie, zależnie od regionu.
Podział administracyjny[]
Najwyższym podziałem Zjednoczonego Królestwa był oficjalnie podział na Korony: Polską i Czeską. Nie był on jednak do końca prawdziwy. W obu z nich (choć więcej w Czechach) znajdowały się terytoria Taborytów, posiadające nieoficjalną (niemal) całkowitą niezależność. Gminy Taboryckie były de facto zwolnione z podatków, przestrzegania prawa Królestwa, a ich jedyną powinnością wobec reszty państwa było wystawianie armii na czas wojny. Mimo tego, wspólnoty taboryckie odstręczały chętnych na uniezależnienie się od państwa swoimi purytańskimi zasadami, praktykowaną wśród nich wspólnotą dóbr oraz prawem, jeszcze surowszym od państwowego. Liczba taboryckich społeczności zmniejszała się cały czas. Do XVII wieku pozostało jedynie kilkadziesiąt wsi, a w czasach współczesnych po taborycku żyje około 100 tysięcy ludzi.
Korona Polska była podzielona początkowo na trzy posiadające nieoficjalną autonomię części: Wielkopolskę, Małopolskę i Ruś, a później Mazowsze. W połowie XVI wieku, został wprowadzony oficjalny podział na województwa.
Korona Czeska również w okresie początkowym podzielona była na kilka nieoficjalnych, autonomicznych krajów. Były to: Królestwo Czeskie, Margrabstwo Moraw, Arcyksięstwo Śląskie i ziemia łużycka. W podobnym okresie jak w Polsce wprowadzono oficjalny podział na kraje, a w nich na województwa.
W obu Koronach znajdowały się niezależne od praw krajów/województw miasta, tworzące osobne społeczności, o własnych prawach.
